Nooit had ik te klagen over een rol die ik toebedeeld kreeg. Iedere rol was welkom, maar waar ik nu over ga schrijven, was erg leuk. Vooral de repetities.
We hadden een nieuwe jongeman erbij, een leuke vent en ik had een rol, moest hem verleiden. We zaten op een houten bank en ik moest naar hem toeschuiven en verder maar zien, hoe ik vond, dat de rol gespeeld moest worden. Ik was stukken ouder en schoof heel voorzichtig zijn kant uit, hij schoof iets opzij en ik deed het nog eens extra over en pakte hem zelfs vast. De knul schrok zo en schoof echt met een vuurrood hoofd opzij. Ware het niet, dat de bank te klein was en hij op de grond terechtkwam en ik bovenop hem. Lachen en lachen, wij allemaal. De regisseur vond het minder leuk en we moesten de rol overdoen en de jongeman moest niet zo angstig zijn.
Opnieuw op de bank, ik speel m’n rol weer anders en hij schuift weer op. Ik doe het rustig aan, maar draai wel m’n hoofd in de richting van zijn hoofd en hij weet nog, verder kan hij niet schuiven. Staat er een stoel naast de bank, opnieuw schiet ik in de lach. En hoe !!!! De regisseur, meestal aardig tegen mij, maar vond dit te ver gaan, maar stoppen met lachen kon ik niet.
Wij hadden nog een jongeman, Piet genaamd, geliefd bij ons allen als dames en dat was zo’n geinponem, hij was het dus, die bijna onopgemerkt de stoel naast de bank gezet had. Ik zie het nog voor me, moeilijk in te schatten, waarom ik zoooo moest lachen. Ik voel het nog.
Toneelrepetities waren de leukste tijden van toneel. En ik? Ik overdreef erg graag !!!!
De regisseur heeft mij vaak andere rollen laten voordoen, ik begreep meestal hoe hij het wilde
en deed dan een poging.
Toneel, ik krijg het alweer warm, als ik eraan denk. Het was een heerlijke tijd.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten