Dilana, haar naam is groot, maar zij is klein van gestalte. Een pracht mens van binnen.
Verbonden voelen, is dat echt waar Dilana? Het was echt even een schok, dat ze woord hield. Zo tussen de songs door even vragen of Froukje er is en waar? In het volle licht werden Ronald en ik gesignaleerd en daar moest ik wel even aan wennen om maar niet van Ronald te spreken. Zoveel aandacht?
Ook zei ze nog, dat mijn zoon me zou begeleiden en dat hij dat gedaan had en dat ze zich verbonden voelde.
Al die ogen op ons gericht. Ook zei ze, dat ik al 85 jaar was en jeetje...het is niet waar. Ze was in de war met Anne, hij is 85 jaar. En vertelde ze, dat Froukje een aparte naam was en vroeg of er meer Froukjes in de zaal zaten. Eentje meer nog. Hé, gelukkig even de aandacht op een andere Froukje.
We kwamen voor haar zangtalent en onze komst werd duidelijk beloond. Ze zong de sterren van de hemel en ineens vroeg ze dan weer aan Froukje, mij dus: “Do you like it, Froukje? “. “I am thrilled !!!”, riep ik terug.
Dan was het goed en ging ze weer verder met haar “songs” en was genieten weer verplicht, zonder dat ik me verplicht voelde. Door alle aandacht durfde ik eigenlijk verder niet zoveel, want we zaten behoorlijk in de kijker, toch? Zo voelde het.
De pauze was daar en velen wierpen nog even een blik op die ouwe taart, Froukje geheten en gingen we gezamenlijk naar beneden voor een drankje. Haast hadden we niet, maar toen we dan aan de beurt waren, werd ik gelijk genoemd door de man achter de tap met een: “Froukje, je bent de oudste”.
We hadden al eerder met hem en met nog een mevrouw gesproken. Zij vond meteen al dat het apart was, dat ik naar Dilana ging. Zie ik er zo oud uit, zoiets zei ik en vroeg nog of ze haar kende. Dat wel, maar had haar nooit horen zingen. Ik zei: “Dat moet je even doen”. Ze ging na de pauze even luisteren en kijken.
Inderdaad na het einde kwam ze ons weer opzoeken en zei: “Ik heb geluisterd, ze is geweldig”. Gelukkig werd na de pauze niet meer zoveel aandacht aan ons besteed. Nog wel een dame, ze vroeg, of ik haar herkende; ze was in Assen ook bij het optreden geweest, met een jongetje met bril. Ik zei: “Nee, ik had alleen maar oog voor Dilana, hoe is je naam? “. Trudy was haar naam. Ik heb bij het verlaten van het gebouw nog even naar Trudy gezwaaid, ze vond het zo geweldig, dat we er waren. Arme Ronald, hij week niet van m’n zij en wie kreeg de aandacht? Ik, zei de gek.
Dilana's kleine dochtertje kwam ook nog even, ze was jarig, dus zongen we voor haar. Zelf wilde ze niet met mama zingen en verdween om later niet ver bij ons vandaan, samen met papa plaats te nemen. Wat een heerlijk kind, ze zat te klappen en af en toe hoorde je haar stemmetje. 3 jaar oud.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, hier kom ik nooit mee klaar. Het was groots, het was geweldig, het was goed, ze is groots, ze is geweldig, ze is een beetje gek en verder grandioos.
Thuis gekomen had ik de verkeerde sleutel en kon niet in huis. Door de brievenbus mijn Anne uit bed getrommeld en dat was dat. Einde van de voorstelling in Coevorden. Ik hoop nog vaak en veel over haar te horen en/of te lezen en “of course” misschien nog eens te zien. Dankje Dilana, je bent super !!!!!
Verbonden of niet, het was meer dan goed. Nog vergeten te melden, haar begeleiding was ook grandioos, de jongens Bonne en Jeff ... petje af voor hen, maar ook opa deed z’n best.
De foto van onze kleinzoon met Dilana is in Assen genomen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten