Ons Etentje

 

 

Wat in het vat zit...... ons etentje.

M’n buurvrouw Kina heeft me voor m’n verjaardag een etentje beloofd en vandaag is de dag, dat het gebeuren mag. Er gaat al een middag met veel plezier aan vooraf, maar deze keer even alleen het etentje.

Om het restaurant te bereiken, moeten we door zand ploegen, waardoor ik met m’n grote mond roep: “ Kina, wil je dit echt? Ze mogen je het eten wel voor toe (niks) geven”. Waarop een man, zittend in front van het restaurant lachend terug roept: “ ’t Is wat dames om uit eten te moeten gaan?!!”. Ik weer: “Maar we krijgen hier korting voor?!”.

De man blijkt de eigenaar te zijn, maar kan m’n grote mond wel waarderen, ziet er de lol wel van in.

Wij willen de deur ingaan, waarop hij weer lachend zegt: “Dat is de zomeringang, nu is daar de deur”. Kina, ook niet op haar mondje gevallen, zegt: “Alles wat niks is, moet achterom”.

Zo starten wij ons etentje. Mooi bij het raam en in het restaurant met de naam “DE RODE KATER”. Kina weet, Froukje is stapel op poezen en katers, vandaar dit restaurant gekozen. Ver in het verleden zijn we hier ook al eens geweest.

Een kennisje van Kina blijkt in de bediening te zitten en komt lachend naar ons toe. Uiteindelijk krijgen we de kaart en bestuderen wat we zoals wensen te eten. Saté met patat en rauwkost is ons voorgeschoteld en het drinken?

Ik bedenk me niet en bestel: “Cassis in een wijnglas en zij (wijzend op Kina) rode wijn in een longdrinkglas”.

Het meisje kijkt ons lachend aan.

Uiteindelijk wil Kina dat niet, maar het wijnglas met cassis is wel voor mij.

Het eten is zo geweldig, we rollen bij de tafel vandaan en Kina betaalt.

We slepen ons deze keer door een tuintje naar de auto en rijden zonder veel te praten richting Assen.

Het is een superdag geweest, over het voorafgaande vertel ik later wel, ook dat is de moeite waard.

Nog even over het interieur van het restaurant. Veel antiek, als ik het zo mag noemen, een soort bruin café. Het is er goed vertoeven, maar wat mis ik? Tuurlijk, “DE RODE KATER”. We nemen de menukaart mee naar huis, dat mag en vleien ons ieder op z’n eigen bank. Ware het niet, dat Kina nog slapers krijgt. Gelukkig is ze erg veel jonger, ik zal dat niet meer gekund hebben.

Ons etentje, goed hé???!!!!

eFVe