Half één al

Half één al moet ik me bij Kina melden. We rijden richting Haren, waar zij nog iets moet ophalen bij een klant, die inmiddels is overleden. Tot groot verdriet van Kina. Kina en de dochter van de klant, tevens vriendin van Kina, nemen op een emotionele manier afscheid. En zo begint ons uitje.

Ik kan me voorstellen, dat dit geen goed begin is, maar we hebben weinig tijd tot nadenken, want moeten beiden nodig plassen. Kina's dochter woont niet ver van hier en haar kant rijden we dus op. De dochter is niet thuis en ik mag de woonkamer/eetkamer en keuken bewonderen. Prachtig, veel zelf gemaakt van pallets en andere spulletjes. Héél creatief. Ook zie ik er een paar dingen staan, die ik aan Kina heb gegeven voor haar dochter en kan het wel waarderen, welke plek dit in de kamer mag innemen. Komt er prachtig uit in die bijzondere kamer.

Om beurten bestijgen we het toilet en gaan richting de Orchideeënhoeve of zoiets. Deze keer in Haren. Net buiten het drukke deel, wel zo leuk.

Door een hal met schilderijen, een soort tentoonstelling/expositie en verder worden we de tuinen in geleid. Geweldig, veel bloeiende Orchideeën in vele maten, kleuren en hoeveelheden. We kijken onze ogen uit, praten met elkaar over wat we zien en vinden.

Een meneer vertelt ons, dat er een Orchidee is, die maar drie dagen bloeit en nu dus bloeit. Ik vraag: “Waar???”. De meneer laat ons op z’n telefoon de plant zien. Wij weten dan nog niet waar, dus vraag ik het opnieuw en hij brengt ons, waar we moeten zijn. Ook vertelt hij: “Er is zelfs een Orchidee, die bloeit maar één dag en de kleur is paars”. Ik helemaal idolaat en Kina zegt: “Dat is haar kleur”. De man wijst ons de weg, maar wij vinden de plant niet. Ook heeft hij ons gemeld hoe beide planten genoemd worden, maar hé, hallo!!!! Oude mensjes? Onthouden? Moeilijke woorden slaan we over.

Nog bij een vijvertje gezeten, waar ook drie uilen in een kooi zitten. Kina vindt het adelaars, dus...dat laten we maar zo. We geven elkaar gelijk. Dikke vissen, goudvissen, Nemo’s en andere mormels kijken ons hongerig aan, maar daarvoor hebben we geen voer, dus na een poosje wandelen we weer verder.

Toch jammer, dat we de paarse plant niet kunnen vinden.

Wij nog hevig pratend komen bij het eind van de voorstelling en wie zien we daar zitten? De man met de telefoon, van de voorlichting. Het blijkt de eigenaar. Dus ik vlieg weer op hem af en vraag: “Waar is die paarse Orchidee, die maar één dag bloeit? Hij heet iets van "O, nog wat.” De man opent z’n telefoon en laat ons een enorme paarse bloem zien en wij jubelen: “Die hebben we gezien, maar is  dat ook een Orchidee????”. Ja dus !!!!

Zo verlaten we het pand en Kina brengt me naar het Paterswoldse Meer  voor een kopje drinken met er iets bij.

Dat hebben we beter niet kunnen doen, want die appeltaart met slagroom en aardbei zit ons danig in de weg. Dan eerst nog maar een boodschapje doen, eer we gaan eten. Kina zal gasten krijgen, haar kleinkinderen met hun vader en die jongelui lusten wel wat. Dus op naar de Jumbo.

Daarna naar de Rooie Kater om te eten, maar daarover heb ik al eerder geschreven.

Een dag met een gekleurd randje.

eFVe