Optreden van Dilana

Dilana, haar naam is groot, maar zij is klein van gestalte. Een pracht mens van binnen.

Verbonden voelen, is dat echt waar Dilana? Het was echt even een schok, dat ze woord hield. Zo tussen de songs door even vragen of Froukje er is en waar? In het volle licht werden Ronald en ik gesignaleerd en daar moest ik wel even aan wennen om maar niet van Ronald te spreken. Zoveel aandacht?

Ook zei ze nog, dat mijn zoon me zou begeleiden en dat hij dat gedaan had en dat ze zich verbonden voelde.

Al die ogen op ons gericht. Ook zei ze, dat ik al 85 jaar was en jeetje...het is niet waar. Ze was in de war met Anne, hij is 85 jaar. En vertelde ze, dat Froukje een aparte naam was en vroeg of er meer Froukjes in de zaal zaten. Eentje meer nog. Hé, gelukkig even de aandacht op een andere Froukje.

We kwamen voor haar zangtalent en onze komst werd duidelijk beloond. Ze zong de sterren van de hemel en ineens vroeg ze dan weer aan Froukje, mij dus: “Do you like it, Froukje? “. “I am thrilled !!!”, riep ik terug. 

Dan was het goed en ging ze weer verder met haar “songs” en was genieten weer verplicht, zonder dat ik me verplicht voelde. Door alle aandacht durfde ik eigenlijk verder niet zoveel, want we zaten behoorlijk in de kijker, toch? Zo voelde het.

De pauze was daar en velen wierpen nog even een blik op die ouwe taart, Froukje geheten en gingen we gezamenlijk naar beneden voor een drankje. Haast hadden we niet, maar toen we dan aan de beurt waren, werd ik gelijk genoemd door de man achter de tap met een: “Froukje, je bent de oudste”.

We hadden al eerder met hem en met nog een mevrouw gesproken. Zij vond meteen al dat het apart was, dat ik naar Dilana ging. Zie ik er zo oud uit, zoiets zei ik en vroeg nog of ze haar kende. Dat wel, maar had haar nooit horen zingen. Ik zei: “Dat moet je even doen”.  Ze ging na de pauze even luisteren en kijken.

Inderdaad na het einde kwam ze ons weer opzoeken en zei: “Ik heb geluisterd, ze is geweldig”. Gelukkig werd na de pauze niet meer zoveel aandacht aan ons besteed. Nog wel een dame, ze vroeg, of ik haar herkende; ze was in Assen ook bij het optreden geweest, met een jongetje met bril. Ik zei: “Nee, ik had alleen maar oog voor Dilana, hoe is je naam? “. Trudy was haar naam. Ik heb bij het verlaten van het gebouw nog even naar Trudy gezwaaid, ze vond het zo geweldig, dat we er waren. Arme Ronald, hij week niet van m’n zij en wie kreeg de aandacht? Ik, zei de gek.

Dilana's kleine dochtertje kwam ook nog even, ze was jarig, dus zongen we voor haar. Zelf wilde ze niet met mama zingen en verdween om later niet ver bij ons vandaan, samen met papa plaats te nemen. Wat een heerlijk kind, ze zat te klappen en af en toe hoorde je haar stemmetje. 3 jaar oud.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, hier kom ik nooit mee klaar. Het was groots, het was geweldig, het was goed, ze is groots, ze is geweldig, ze is een beetje gek en verder grandioos.

Thuis gekomen had ik de verkeerde sleutel en kon niet in huis. Door de brievenbus mijn Anne uit bed getrommeld en dat was dat. Einde van de voorstelling in Coevorden. Ik hoop nog vaak en veel over haar te horen en/of te lezen en “of course” misschien nog eens te zien. Dankje Dilana, je bent super !!!!!

Verbonden of niet, het was meer dan goed. Nog vergeten te melden, haar begeleiding was ook grandioos, de jongens Bonne en Jeff ... petje af voor hen, maar ook opa deed z’n best.

De foto van onze kleinzoon met Dilana is in Assen genomen.

eFVe

Een late wandeling

Late wandelingen?

Wandelen is leuk, tenzij we te laat, in het donker, lopen. Angsthazen die we zijn, vragen we aan elkaar: “Mocht er iemand ons iets aan willen doen, hoe verdedigen we ons dan?”.

Nr. 1 zegt: “In de ballen knijpen”. Nr. 2 is iets milder en zegt: “Een knietje”. Beiden met dezelfde instelling en gedachten aan iets ernstigs.

We zijn heelhuids aangekomen, dus.....mannen.....geen angst. Morgen wandelen we weer bij licht.

eFVe

Een raar vervolg

 

 

 

Een beetje raar mag ik het wel noemen. Gisteren werd een begin gemaakt met ons nieuwe dak op de garage en vandaag zou het afgemaakt worden.

Gisteren kwamen de werknemers hier koffiedrinken, soep-eten en nogmaals koffiedrinken. Voor vandaag heb ik alles zo opnieuw gemaakt, wel een ander soepje, maar de baas helpt mee. Eén der werknemers kan vandaag niet en de baas schijnt zijn plaats in te nemen.

Ik zal de laatste zijn om nu de pauzes te bepalen en wacht af.

Inmiddels drinken wij onze koffie en daarna zie ik wel, wat er verder gaat gebeuren. Als ons dak maar klaar komt. Iedereen is hier welkom om te eten en te drinken, maar wat is nu mijn plaats? Als de baas anders beslist, wie ben ik dan?

Een buurvrouw belt me en is ongerust en vraagt: “Komt het wel goed? “. Ze kijkt dus vanaf boven en het lijkt inderdaad wel een beetje raar, maar ik kan haar geruststellen. Ze moeten daar bij en hoe??? Het is een beetje/boel moeilijk. 

Meteen komt eentje boven het dak uit en de buurvrouw ziet, hij zit niet helemaal meer goed in z’n broek. Een soort spaarpot dus. Meteen gaat de man/jongen z’n broek ophijsen en ik stel de buurvrouw gerust. Ik zeg: “Stop maar met kijken, ze kunnen je zien en ik zit aan de telefoon, dat hebben ze zo door buurvrouw”. Ze kan alleen maar lachen en ik hang op.

Hoe loopt dit af, geen pauze?? Moet het snel klaar?? Ik vind deze dag een dag van opoffering, ik doe niks en maak me zorgen voor de werknemer, hij drinkt water en de baas is de baas. Ik kan niet ingrijpen, toch?

Het is gaan regenen. Laat dat dan de oorzaak zijn van geen pauze.....Zo zie je maar weer Froukje, je bent niet alleswetend. Wanneer komen ze weer? Als het een droge dag is.

De baas is naar huis, maar de werknemer weet van het bestaan van de kippensoep en komt gezellig soep eten.

Einde verhaal, bijna eind goed al goed? We wachten af.

eFVe

Een Nieuw Dak

Een nieuw dak op de garage. Om ongeveer 8 uur zouden ze hier zijn. Maar tot onze grote schrik zijn ze er al om half 8 en de auto moet er nog uit. Alles hier in rep en roer.

Anne gelijk met de auto eruit, dan die van de buurman nog. Het lijkt een wilde boel te worden.

Maar één van de dakbedekkers voelt zich al thuis, heeft hier meteen bah gedaan. Poeh wat een aroma!!!!

Half 10 drinken ze koffie, vertelt Joris. Ik heb dus nog even tijd. De soep heb ik gisteren al gekookt, ze zijn meer dan welkom.

Vandaag dus huisarrest. Ik begin met de puzzel in de krant, daarna zie ik wel weer. De muziek draait op volle toeren en zelden is het hier zo’n drukte om deze tijd, het is nog geen 8 uur. Ook buurman wordt er aardig onrustig van, ik zal ‘m zo even bezoeken en met hem praten.

eFVe

Half één al

Half één al moet ik me bij Kina melden. We rijden richting Haren, waar zij nog iets moet ophalen bij een klant, die inmiddels is overleden. Tot groot verdriet van Kina. Kina en de dochter van de klant, tevens vriendin van Kina, nemen op een emotionele manier afscheid. En zo begint ons uitje.

Ik kan me voorstellen, dat dit geen goed begin is, maar we hebben weinig tijd tot nadenken, want moeten beiden nodig plassen. Kina's dochter woont niet ver van hier en haar kant rijden we dus op. De dochter is niet thuis en ik mag de woonkamer/eetkamer en keuken bewonderen. Prachtig, veel zelf gemaakt van pallets en andere spulletjes. Héél creatief. Ook zie ik er een paar dingen staan, die ik aan Kina heb gegeven voor haar dochter en kan het wel waarderen, welke plek dit in de kamer mag innemen. Komt er prachtig uit in die bijzondere kamer.

Om beurten bestijgen we het toilet en gaan richting de Orchideeënhoeve of zoiets. Deze keer in Haren. Net buiten het drukke deel, wel zo leuk.

Door een hal met schilderijen, een soort tentoonstelling/expositie en verder worden we de tuinen in geleid. Geweldig, veel bloeiende Orchideeën in vele maten, kleuren en hoeveelheden. We kijken onze ogen uit, praten met elkaar over wat we zien en vinden.

Een meneer vertelt ons, dat er een Orchidee is, die maar drie dagen bloeit en nu dus bloeit. Ik vraag: “Waar???”. De meneer laat ons op z’n telefoon de plant zien. Wij weten dan nog niet waar, dus vraag ik het opnieuw en hij brengt ons, waar we moeten zijn. Ook vertelt hij: “Er is zelfs een Orchidee, die bloeit maar één dag en de kleur is paars”. Ik helemaal idolaat en Kina zegt: “Dat is haar kleur”. De man wijst ons de weg, maar wij vinden de plant niet. Ook heeft hij ons gemeld hoe beide planten genoemd worden, maar hé, hallo!!!! Oude mensjes? Onthouden? Moeilijke woorden slaan we over.

Nog bij een vijvertje gezeten, waar ook drie uilen in een kooi zitten. Kina vindt het adelaars, dus...dat laten we maar zo. We geven elkaar gelijk. Dikke vissen, goudvissen, Nemo’s en andere mormels kijken ons hongerig aan, maar daarvoor hebben we geen voer, dus na een poosje wandelen we weer verder.

Toch jammer, dat we de paarse plant niet kunnen vinden.

Wij nog hevig pratend komen bij het eind van de voorstelling en wie zien we daar zitten? De man met de telefoon, van de voorlichting. Het blijkt de eigenaar. Dus ik vlieg weer op hem af en vraag: “Waar is die paarse Orchidee, die maar één dag bloeit? Hij heet iets van "O, nog wat.” De man opent z’n telefoon en laat ons een enorme paarse bloem zien en wij jubelen: “Die hebben we gezien, maar is  dat ook een Orchidee????”. Ja dus !!!!

Zo verlaten we het pand en Kina brengt me naar het Paterswoldse Meer  voor een kopje drinken met er iets bij.

Dat hebben we beter niet kunnen doen, want die appeltaart met slagroom en aardbei zit ons danig in de weg. Dan eerst nog maar een boodschapje doen, eer we gaan eten. Kina zal gasten krijgen, haar kleinkinderen met hun vader en die jongelui lusten wel wat. Dus op naar de Jumbo.

Daarna naar de Rooie Kater om te eten, maar daarover heb ik al eerder geschreven.

Een dag met een gekleurd randje.

eFVe

Ons Etentje

 

 

Wat in het vat zit...... ons etentje.

M’n buurvrouw Kina heeft me voor m’n verjaardag een etentje beloofd en vandaag is de dag, dat het gebeuren mag. Er gaat al een middag met veel plezier aan vooraf, maar deze keer even alleen het etentje.

Om het restaurant te bereiken, moeten we door zand ploegen, waardoor ik met m’n grote mond roep: “ Kina, wil je dit echt? Ze mogen je het eten wel voor toe (niks) geven”. Waarop een man, zittend in front van het restaurant lachend terug roept: “ ’t Is wat dames om uit eten te moeten gaan?!!”. Ik weer: “Maar we krijgen hier korting voor?!”.

De man blijkt de eigenaar te zijn, maar kan m’n grote mond wel waarderen, ziet er de lol wel van in.

Wij willen de deur ingaan, waarop hij weer lachend zegt: “Dat is de zomeringang, nu is daar de deur”. Kina, ook niet op haar mondje gevallen, zegt: “Alles wat niks is, moet achterom”.

Zo starten wij ons etentje. Mooi bij het raam en in het restaurant met de naam “DE RODE KATER”. Kina weet, Froukje is stapel op poezen en katers, vandaar dit restaurant gekozen. Ver in het verleden zijn we hier ook al eens geweest.

Een kennisje van Kina blijkt in de bediening te zitten en komt lachend naar ons toe. Uiteindelijk krijgen we de kaart en bestuderen wat we zoals wensen te eten. Saté met patat en rauwkost is ons voorgeschoteld en het drinken?

Ik bedenk me niet en bestel: “Cassis in een wijnglas en zij (wijzend op Kina) rode wijn in een longdrinkglas”.

Het meisje kijkt ons lachend aan.

Uiteindelijk wil Kina dat niet, maar het wijnglas met cassis is wel voor mij.

Het eten is zo geweldig, we rollen bij de tafel vandaan en Kina betaalt.

We slepen ons deze keer door een tuintje naar de auto en rijden zonder veel te praten richting Assen.

Het is een superdag geweest, over het voorafgaande vertel ik later wel, ook dat is de moeite waard.

Nog even over het interieur van het restaurant. Veel antiek, als ik het zo mag noemen, een soort bruin café. Het is er goed vertoeven, maar wat mis ik? Tuurlijk, “DE RODE KATER”. We nemen de menukaart mee naar huis, dat mag en vleien ons ieder op z’n eigen bank. Ware het niet, dat Kina nog slapers krijgt. Gelukkig is ze erg veel jonger, ik zal dat niet meer gekund hebben.

Ons etentje, goed hé???!!!!

eFVe

Mijn E-fiets

Hij doet het al vreselijk lang niet meer, maar ik heb nu die van Anne en dan mag het mij een worst zijn, of die andere e-fiets het niet doet. Anne fietst er nooit op. Vindt z’n gewone fiets veel fijner.

Maar...toch vond ik, een e-fiets in de schuur en er niks mee doen? Dan weg met dat ding, of nog een poging wagen.

Zo gezegd zo gedaan, Eddy gemaild. Onze reparateur.

Eddy hoorde ons aan, wat niet zo professioneel overkwam, Anne en ik hadden beiden een ander verhaal. Ik heb me maar terug getrokken, Anne fietste vroeger veel en vaak, dus...wie ben ik om verstand van fietsen te hebben?

Eddy is er met de oplader en de accu vandoor en straks schrijf ik verder.

Het werd een paar dagen later en het nieuws valt tegen. De accu is stuk en misschien is ie te reviseren, maar daar geloof ik eigenlijk niet in. Kreeg dus net een telefoontje.

Even in overleg met Anne, ik denk al te weten, wat hij vindt en ik denk er ook zo over. Einde verhaal. Geen e-fiets meer. Het was een mooie fiets, een lekkere fiets, maar z’n levensduur was tekort. Dus....dag fiets...dag e-fiets.

eFVe

Dilana Smith

Ze komt naar Assen en bezorgt ons allen een prettig stukje leven op zondag aanstaande.

 

 

Ze kan zingen én rappen! De van oorsprong Zuid-Afrikaanse Dilana is een onvervalste rockster met een enorme berg aan ervaring. Zo stond ze onder andere in het voorprogramma van Aerosmith. Vorig jaar deed ze mee aan The Voice of Holland. Dilana komt akoestisch, met gitarist. Fan??? Echt wel !!!!

Dilana... ik kom, zeker weten.

 

eFVe

Therapie-zwemmen

Drie kwartier, acht euro, even ter informatie.

De eerste les. Hilda als leidster. Met zwempartner Ina afgesproken, zo’n eerste keer vind ik het altijd weer eng om de weg in het zwemparadijs te vinden. De tweede keer trouwens ook, enz. enz. enz..

Omkleden in een kleedhokje en kleding opbergen in een locker. Nog bedankt Ina voor je assistentie.

Jeetje, waarvan had ik nu de zenuwen? ‘t Was super, lekker warm water, mooi diep, het water stond me tot aan m’n lippen. Wie wil dat nu niet?

Ongedwongen door het bad banjeren met juf Hilda in ons midden met allerlei oefeningen. Goed, beter, best. Natuurlijk lukt me niet alles, m’n evenwicht is altijd al ver te zoeken en ook deze keer niet gevonden. Volgende week zoek ik verder.

De tijd vloog voorbij en ik zie alweer uit naar volgende week. Drie kwartier zou dus langer moeten voelen dan ons vorig zwemfitness, maar niets is minder waar. Het voelt wederom te kort.

Ik voel me blij, heerlijk en fit. Vind het wel fijn, dat Ina er bij is, tenminste een bekend gezicht. Er is nog een Ina en een Kees. De enige man in ons midden met, zoals het mij lijkt, een prachtig mooi geblondeerd permanentje.

Nog twee zwem-fanaten op de hoogte brengen van ons wel en wee en verder geen verplichtingen.

De groep is groot, groter, grootst. Maar niet hinderlijk, we komen allemaal op en met onze eigen snelheid door het bad, een beetje kris-kras, wat voor mij heel goed voelt. Volgens mij voor zwempartner Ina ook.

Tot volgende week Ina.

Therapie-zwemmen, heel anders dan ik verwachtte. Leuker en drie kwartier, heerlijk !!!

eFVe

De Buurman

Gisteren had ie lekkage in de kelder en wist niet hoe het gekomen was. Nu weet ik, dat er in ‘t verleden ook al eens lekkage geweest is. Ik paste toen op het huis en had echt geen kraantje open gezet. Het werd niet geloofd door de toenmalige buurman, maar weten is weten. Misschien door bewegingen dat het opengaat? Wel raar...nu weer.

De dochter kwam zoals altijd op vrijdag en nu bij ons laarzen lenen, zoveel water stond er in.

Buurman voelde zich toen toevallig ook niet zo fit, dus vandaag denk ik, ik zal even kijken, hoe het gaat.

Dat was echt schrikken, zit ie ingedoken in de keuken aan een kopje thee met een koekje en aan één kant van z’n hoofd een enorme wond. Zo rood als een kreeft. We praten erover, maar buurman weet echt niet hoe het gekomen is, wel dat het in de nacht gebeurde. Duidelijk behoorlijk gestoten.

Nu blijkt, z’n zoon was al met hem naar het ziekenhuis geweest, maar er is verder niks mee gedaan. Het ziet er zodanig goed uit, het lekt niet en de buurman heeft geen pijn. Hij is nu beslist niet moeders mooiste, maar wie zit daar mee? Hij duidelijk niet.

De buurman woont alleen, meestal komen we hem buiten wel een keer per dag tegen en weten, het draait daar weer. Ook komen er per dag verzorgers. Maar ja....’s nachts is en blijft ie alleen. Daar is niks aan te doen.

Onze buurman. Toch ben ik blij, dat ik even gegaan ben.

eFVe

Herfst

Het enige mooie van de herfst vind ik de kleuren van de natuur. De rest kan me gestolen worden. Maar.....hij komt eraan. In onze tuin liggen de takken van de eik alweer en de eikels vallen bij bosjes onze tuin binnen.

De kou is er ook al en...ik geef het op. Ik ga nu voor de herfst en draag m’n coltruitjes met korte mouwen. Ach...ook alweer leuk. Ik omarm ‘m nog niet in volle omvang. Pas dan komen de coltruien met lange mouwen uit de kast.

Vandaag weer nat en vochtig buiten, zo jammer. De zomer is voorbij. Dag zomer. Het duurt zolang, eer we weer buiten kunnen koffie- en/of theedrinken. Boek erbij of nog liever een puzzel.

Maar puzzelen kan ook binnen, dat scheelt.

Een mooie Philippinepuzzel tijdens koffie- en theedrinken doet wonderen. Goed voor die oude hersenen. En....zo leuk om te doen.

eFVe

Een Aparte Dag

Onze vriend alias LH-Bouw kwam, zag en overwon. Een donders handige knaap en die hadden we nodig. Even een wandje vernieuwen in mijn slaapkamer? Oké, dan komt hij.

Wandje zat er snel in, kunststofschrootjes, maar onze LH is goed en razendsnel.

Hij had ook verteller kunnen worden, want wat ie vertelt, we zien het voor ons. Mijn lachspieren hadden het zwaar en zelf ben ik ook niet op m’n mondje gevallen, dus over en weer.....het was gezellig. We hebben na het vernieuwen van een wandje gedrieën soep gegeten en hadden een gezellig uurtje. De tijd vliegt, als het gezellig is en onze LH heeft meer te doen en daarna waren we weer samen.

Nog een enorme verhuispartij en dingen die niet goed lukten. Zelfs dan gaat de tijd snel maar wordt er weinig gelachen.

Maar...na enige tijd en een helder idee is alles gelukt en voelde ik m’n rug kraken. Niet helemaal waar, maar ik had ‘m wel door de plee willen trekken, zo lastig voelde mijn rug.

Ik ben op het bed voor de nieuwe wand gaan liggen en de pijn zakte na enige tijd en...Froukje viel in slaap.

Die dag aten we niet warm, maar m’n rug is weer oké. Ik vond het een aparte dag.

eFVe

Een nicht met vele hobby's

Haar naam is Gerda en ook haar ken ik vanaf haar geboorte. Een leuk dartel kind en later door studeren een juf. Een juf uit duizenden. Wat we vroeger de bewaarschool noemden, heet nu anders en is ook anders.

Gerda geeft les, maakt haar eigen verhalen voor the kids, leert Kinderyoga om ook kinderen te kunnen helpen in hun moeilijke leventjes. Is creatief, wat ook altijd handig is op schooltjes met kinderen.

Speelt harp en daarvan hebben we tijdens de crematie van haar moeder, mijn zus, al uitgebreid van mogen profiteren. Ze speelde de sterren van de hemel en daarvan is een foto.

Met haar mam, mijn zus, kwam ze geregeld in vakanties aanwaaien naar mij en m’n dochter. Ook andersom natuurlijk en vooral op mijn verjaardag zag ze altijd kans me te trakteren op een bezoekje met m’n zus.

Dit jaar voor ‘t eerst, dat ze er niet was door omstandigheden en voor m’n zus hoefde het niet meer. Mijn zus was niet meer in ons leven. Zo’n eerste jaar is dat echt een gemis. Dat moet slijten, maar vergeten kan en wil ik dat nooit.

Gerda heeft een man, Sam genaamd en twee zonen, Reindert en Geralt.

Als m’n zus jarig was, waren we er altijd bij, ze gaf dan een etentje en zag ik de jongens veranderen. Ieder jaar waren ze weer mooier. Totdat de oudste moest werken op die verjaardagen en hij uit mijn gezichtsveld verdween. Ooit zal ik ook hem wel weer ontmoeten.

Gerda is een mooie vrouw, mijn nicht en wie haar iets aan doet, krijgt met mij aan de stok.

Zo...ik heb gezegd.

eFVe

Rijst met Vruchten

Met mijn rijstkoker kook ik de rijst lekker kleverig en deze keer gemengd met vruchten, maar ook gedroogde kruiden, ui, paprika en salami. Rare combinatie? Probeer het maar eens, maar dan wel met zilvervliesrijst, de gezondste volgens mij.

Het was heerlijk, de gemengde vruchten waren tutti/frutti, mango, cranberries en gember.

Verder nog gesnipperde ui, zoete rode paprika en bahmi-groenten (gedroogd).

Loopt het water je al in de mond? Of helemaal niet. Beide resultaten zijn mogelijk.

Wij hebben gesmuld. Hoeveelheden van alles blijft een gok, kan ik melden.

We hebben er al een beetje van gesmuld, dus de lekkerste vruchten???? Spoorloos, hebben we in ons buikje.

Smakelijk eten.

eFVe

Gerrit-Jan

Hij is de zoon van m'n zus Dicky en na haar heengaan heeft hij haar hondje

overgenomen en verzorgt hem heel erg goed. Het beestje kon amper meer lopen, de

achtergevel wilde niet mee, maar zonder klagen sleepte Ricky zich door zijn

leventje.

Gerrit Jan zou Gerrit-Jan niet zijn als hij er zich niet in zou verdiepen, hoe dat te

veranderen. Ik denk via marktplaats werd hij gewaar, dat er werkelijk

wieltjes bestaan, die onder het hondje gebonden kunnen worden via een soort

tuigje en dacht er verder niet over na en kocht de aanhang.

Het resultaat is groots, eerst even wennen, maar volgens de foto's loopt ie

als een tierelier.

Als mijn zus eens wist, welk een goed adres haar hondje Ricky heeft

gekregen. Ze zou zich niks beters kunnen wensen.

Ik vond echt, dat ik dit pluimpje even moest uitdelen.

Leve Ricky met z'n baasje en bazinnetje. De foto's laten zien, wat ik bedoel.

eFVe

Sofie en Lieke

Vandaag overkwam me veel geluk. We gingen gedrieën op visite bij de ouders van de tweeling Sofie en Lieke. Heerlijke kindertjes. Een foto met Anne en mijzelf met Sofie siert m’n verhaal, maar verderop de trotse papa en de trotse mama met beide baby’s.

Het zijn al net echte mensen, maar dan in het klein. Winden waaiden om de rotsen, maar Sofie had er duidelijk meer moeite mee en werkte met heel haar kleine lijfje om die krengen eruit te persen, terwijl Lieke dezelfde winden liet waaien, maar er geen spiertje last van bleek te hebben.

Hoe kan het, dat beiden mensjes geboren uit dezelfde papa en mama zo verschillend zijn. Het tijdstip van de geboorte was niet zo verschillend en hun verblijf binnen hun mama hebben ze toch bijna hand in hand meegemaakt.

Het was een heerlijke middag, het tochtje er naartoe was mooi en het verblijf was helemaal super. Zelfs nog beschuit met muisjes mogen eten.

Een prachtig huisje met voor bomen en achter een uitzicht om U tegen te zeggen. Zelfs nog een soort Lama’s in de weilanden verderop. Wat een weelde voor die spruitjes om daar op te mogen groeien.

De papa van de kindertjes is een kleinzoon van m’n zus, die helaas te vroeg is heen gegaan en de kleintjes niet meer heeft mogen meemaken.

Waar ze dan ook mag zijn, ze heeft een prachtige kleinzoon met een lief vrouwtje en daaruit geboren een geweldige tweeling. Dicky, het is een plaatje, de foto van hen vieren.

Mag ik blij zijn met onze dochter Sonja, die dit bezoek mogelijk heeft gemaakt? Ik dacht het wel. Bij deze Sonja.

Een kleine plicht was, bij afscheid nog een riedeltje schrijven in de babyboekjes en dat was het dan. Het verhaal over de schatten Lieke en Sofie.

Moge jullie beiden vol geluk en liefde opgroeien in deze warrige wereld. Misschien kleuren juist jullie ons leven een beetje. Zo voelt het voor ons.

Een knuffel voor hen beiden, Sofie en Lieke.

eFVe

Vijf Jaar Verlenging

Dat was een meevaller !!! ik mag tot 31 augustus 2022 blijven rijden. Daar moet ik dan maar snel weer mee beginnen. Zo’n luttel bewijs kost nogal wat, dus dat doe je niet voor niks.

Kom ik daar bij het Gemeentehuis nog een ex-buurvrouwtje tegen. Ooit woonde ze hier op nr. 11 en paste op kindertjes. Er gebeurde nogal wat rondom haar en haar gezin en is ze verhuisd. Wel blijven oppassen, maar we zagen elkaar zeer sporadisch.

En ineens....ik hoorde haar stem en daar ben ik goed in, daar was ze met 2 schattige kleine jongetjes. Ze ging er zo leuk mee om. Ze had de moeder kunnen zijn. Dat moest Celeste zijn.

Ik liep op haar af en inderdaad, Celeste Olthuis, als ik me niet vergis. Nog steeds die leuke aardige meid. De kinderen van haar, twee meisjes, doen het goed en zitten op sport. Toen nog jonge kindertjes, nu vast al hele dames. Een foto van toen doe ik hierbij en hoe zouden ze nu zijn????

 

Celeste, meid, ‘t was leuk je nog even weer te ontmoeten.

Ik ga met mijn verlenging aan de slag, vijf jaar opnieuw een rijbewijs....geweldig toch?

eFVe

Een Waterkoker

Ik kocht er eentje, niet duur bij Action. Een prachtige glazen, ware het niet, dat het prachtige glas na één kookbeurt al aangeslagen was met kalk. Zo is dat dan, maar na een aantal dagen ging ie zelfs niet uit en dat kan niet voor oude mensen, ze kunnen het vergeten.

Ik bracht ‘m terug, geen punt bij Action. Kreeg m’n geld terug.

Van ons kamperen hadden we nog een prachtige verchroomde, maar ook die gaat niet uit. We hebben ‘m jaren gebruikt, maar met kamperen loop je niet weg bij waar je mee bezig bent. Thuis wel.

Op een keer was de keuken, vooral de ramen, zo beslagen, zodat ik Anne riep en vroeg, wat gebeurt hier Anne? De kan vergeten. Daar heb je ‘t al. Kon wel gelijk de ramen lappen, dat was dan wel een voordeel, maar de rest van de keuken was niet aan een beurt toe en ik al helemaal niet.

Vandaag iets in het krantje van Blokker ontdekt, mooie kokers met korting. En...”wij bint zunug”, dus ik erop af. De goedkoopste kannen waren al weg, maar een prachtige roestvrijstalen kan van Tomado stond er nog te pronken.

Meteen de juffrouw gevraagd, of er nog eentje was en zij ging gelijk kijken. Niet één meer. Alleen deze en die was dan zonder doos. “Zonder doos geen garantie ?”, vroeg ik. Ook garantie. Ik dacht even na, 2 jaar garantie en een Merkkan. Ik doe het. En...wat kreeg ik toen nog extra op de afprijzing? 10% korting. Hebbes.

Het water voor de thee kookt en de kan kleurt prachtig rood, kan zelfs op meerdere temperaturen en roept met een fel geluid, dat ie klaar is en stopt meteen. Wat weer een geluk voor deze vrouw.

Wel even op de bon laten zetten, dat de garantie nog geldt, ook zonder doos. Ik ben helemaal blij.

Een nieuwe waterkoker.....Wow.

eFVe

Opruimen

Zoveel mooie shirts en leggings heb ik nog. Maar dragen? Ho maar.... Wegdoen? Opruimen? Het woord opruimen staat niet in mijn woordenboek, dat noem ik een vies woord.

Ik doe er iets nuttigs mee. Maak er nachtkleding van.

En zie.....zo mooi ik de nacht doorkom. In m’n oude plunje met prachtige kleuren droom ik tussen hemel en aarde de mooiste dingen.

De foto’s tonen de combinaties. Mooi hé? 4 stelletjes..... !!!!!

Opruimen? Moeilijk hoor !!!

eFVe

Dierenleed

Onze familie haat dierenleed en zal er altijd van alles aan blijven doen om dat te voorkomen. Tenminste, zoveel in hun vermogen ligt.

Een hele poos geleden woonde onze zwager Rinnie bij ons in en dat was erg gezellig. Beide zwagers hebben een poosje bij ons ingewoond. Het kon allemaal.

 

Er galmde ook altijd muziek door/in de huiskamer. Die ene keer zal ik nooit vergeten. Ik hoorde een liedje met hondengejank in vele tonen, meerdere honden dus en het klonk zo zielig en erbarmelijk. Ik vroeg me af, hoe iemand dat voor elkaar had gekregen. 

Mijn zwager wist altijd best veel en hem vroeg ik het. Z’n antwoord zal ik nooit vergeten. “Ze hebben een gloeiende plaat en daar zetten ze de hondjes op, dus dat janken is echt”.

Wat heb ik gehuild en wilde het liedje nooit meer horen. Wat een verdriet had dit (toen nog) kind.

 

Ze lachten me uit, het was echt niet op die manier gegaan. Mijn zwager, die ik ooit adoreerde, was even niet mijn vriend. Hij heeft me zelfs niet getroost. Vergeten ben ik het nog steeds niet. Maar het is wel weer helemaal goed gekomen tussen hem en mij, zeker weten.

En...wat was ik dom, om zijn verhaal te geloven.

Dierenleed....verschrikkelijk.

eFVe