Ik raak een beetje in verwarring. Ooit beschuldigde ik m’n kapstertjes van discrimineren van ouderen. En dat niet recht in hun gezicht, maar via een verhaaltje. Gekke fotootjes erbij. Het voelde toen echt zo, nee...sterker nog, het was zo.
Maar de laatste keren dat ik m’n haar laat knippen, hebben we hele gesprekken over kindertjes en denken we in veel dingen hetzelfde over opvoeden. Ik vind haar daar heel goed in en zo maken we meer tijd vol, dan voor een knipbeurt staat.
Ik ben te vroeg en als er dan niemand voor me is, dat is al extra, maar na mij is er ook niemand? Dan teuten we maar door en voel ik het als een soort band tussen haar en mij.
Nu weet ik uit ervaring, kapsters kunnen met iedereen overweg, maar dit gaat best ver.
Ik voel me een verraadster, het zit me dwars over m’n verhaal van eerder. Zal ik het vertellen?
Misschien denkt ze, dat ik jonger ben dan m’n wezenlijke jaren, maar dan toch......het voelt zo raar.
Fijn dat ik het hier even kwijt kan, het voelt als een opruiming.
By the way, m’n haar is nu wel griezelig kort. Eigen schuld, dikke bult. Ik vind het heerlijk als iemand in m’n haar zit te pielen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten