En dat meld ik niet zomaar. Mijn oudste zus is 13 jaar ouder dan ik ben, maar haar dochter is 11 jaar jonger dan ik ben. Rara hoe zit dat?
De geboorte van deze nicht staat me nog zo in m’n geheugen gegrift. Ze groeide dicht bij mij in de buurt op, namelijk naast mij. M’n ouders en m’n zus en zwager woonden naast elkaar, in dezelfde straat in Leeuwarden. Gea is zelfs een poos de diamant van ons gezin geweest en woonde nog bij ons in met haar pap en mam. Hoe mooi kan het zijn. Later verhuisde ze naar het huis naast ons met haar pap en mam, waar ik veel te vinden was.
Wat ik voor die baby voelde, is niet te beschrijven, de eerstgeborene in onze familie na mij.
Hun toekomst lag wat verder, n.l. in een prachtig gebied en een huis in de bossen. De baan van haar pap was bij de Spoorwegen en dan is Leeuwarden wel erg ver weg. Ze groeide op met één broer en vier zussen.
Zelf verliet ze het nest en ging als kleuterjuf haar leven verder delen. Maar uiteindelijk bracht onze kleine meid het tot een ver weg land, namelijk Amerika. In die tijd was het nog verder dan ver. Nu kunnen we kontakt houden op de moderne manieren, die toen nog niet in zicht waren. Ze heeft een fotostudio gehad, maar ook heel iets anders, ze werd autoverkoopster, verzekeringsagente, handelaar in zwembaden en in alles was ze goed/beter/best. Mijn trots zijn op haar groeide en groeide en nu woont ze in een prachtig huis, samen met haar geweldige man.
Ze ging werken als kinderoppas in haar eigen huis en ik hoef dus niet te melden, maar.....zeer zeker goed. Er is ook een foto bij van een Poes met kleintjes, die ze thuis verzorgde, omdat de moeder het alleen niet kon om één of andere reden.
Maar....wat ook geweldig is, de naam van onze familie houdt ze hoog. Zo hoog zelfs, tot boven haar deur. “Vogelsang” is mijn meisjesachternaam en dus ook van haar moeder. Ze voelt zo één met ons. Inmiddels nadert ze de 69 jaar.
Tegenwoordig werkt ze extra als vrijwilligster bij een Shelter, waar dieren worden opgevangen, die zijn afgestoten of iets dergelijks. Zij probeert de dieren te herplaatsen, wat redelijk tot goed lukt.
Nu wil het zijn, dat onze Gea het opvangen van dieren, vooral honden en katten, niet genoeg vindt en opperde een idee, dat hele goeie gevolgen blijkt te hebben. Een win-win situatie.
Kinderen en tieners en zelfs volwassenen weten nu de weg te vinden naar de Shelter om daar met de dieren te spelen en/of om ze voor te lezen, wat menig dier rustig maakt. De kinderen gelukkig, de ouders eveneens en onze Gea?
Heel gelukkig dat haar idee eindelijk is binnen gekomen als het idee van het jaar. Het begon heel rustig, maar momenteel ben ik de tel kwijt hoeveel kinderen, tieners, ouders haar raad/idee opvolgen en met een blij gevoel doen, wat wederom bij de dieren erg goed blijkt te werken. Gea heeft de poezen onder haar hoede en de honden genieten weer een andere begeleiding.
Wie zijn er nu gelukkig? Vooral ik, omdat Gea MIJN familie is; de Shelter, die blij is met zo’n vrijwilligster met zulke goede tips/ideën en dan nog haar familie.
Gea, voor mij ben en blijf je bijzonder en speciaal, of je wilt of niet !!!
Familie is rijkdom.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten