Oppassen op een huis van één der buren. Best te doen, ware het niet, dat ik m’n ogen niet gebruikte. Als er geen regen kwam, zou ik ook de bloemen achter water geven en dat was ook de bedoeling.
We hadden een afspraak, wel lang geleden gemaakt, maar toch, de sleutel zou ergens neer gelegd worden. Maar....de sleutel lag er niet en op zoek gaan in het huis van die buurvrouw? Nee, dat is niet mijn specialiteit. Eerst werd er regen verwacht, dus even afwachten alvorens te bellen. Maar de regen bleef uit en ik belde het nummer volgens plan.
Na een nacht wachten belde ik toch nog maar een ander nummer, ook dat stond op m’n lijstje en ik kreeg de buurvrouw zelf.
De sleutel lag op zo’n normale plaats. Froukje waar zitten je ogen??? Ik schaam me diep. Naast de bloemengieter lag de sleutel, daar had ik kunnen kijken, maar met ogen vol slaap (???) zie je dat niet, of liever gezegd, ik zocht er niet naar.
Maar de bloemen hebben hun water gehad en morgen komt de buurvrouw weer thuis en is mijn plicht geen plicht meer.
Mijn excuses voor m’n domme actie en wat heel vervelend is, ik heb haar zelfs nog ge-e-maild. Misschien zou ze haar tablet mee hebben (???) Wifi is daar vast wel.
Zou het dan toch niet meer helemaal goed zijn met mij? De plek lag zo voor de hand en ik kijk in de meterkast. Dat vond ik een logische plek. Met of zonder bril, ik heb geen excuus, 't is en blijft dom.
Buurvrouw...misschien vraag je me nooit weer? Of vast wel, dan kan ik het goedmaken.
Vandaag komt ze weer thuis, tot nu toe met prachtig weer. Dat is ook wat waard.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten