Jaren en jaren reisden we met onze sleurhut achter de auto naar Portugal en vaak kwamen we dan ook in Monte Gordo. Een plaats aan zee, niet ver van de Spaanse grens vandaan.
De camping was goedkoop, zodoende troffen we daar de meeste Hollanders. Sommige bleven de hele winter op die camping. Dat zat er bij ons niet in.
Maar kennissen hadden we al gauw gemaakt. Ene Ali, ook wel Ali Super genoemd (naar winkels in Portugal) en haar lieve man Ruurd wisten veel dingen, die je in Monte Gordo kon beleven en vroegen ons mee uit. Uit ? Goed voor U. Wij onze mooiste kleding aan en gaan met die banaan.
Een mooi plekje (in een restaurant) waar een dansgroep zou optreden. Een prachtig zitje vooraan viel ons ten deel. Volksdansen. Prachtig, vooral ook de kleding.
Laten ze na enige tijd mensen uit het publiek vragen !!! Ik zat natuurlijk met de neus vooraan en was de klos.
Een mooi jong Portugees ventje, strak in ‘t vel, vroeg dit ouwe mens.
Na enige pasjes (gauw geleerd) kwam de werkelijke moeilijkheidsgraad. Als een tol in ‘t rond. Net als ik dacht, daar ga ik, sleurde hij me de andere kant op. ‘k Had m’n ogen dicht en ....’t ging goed. Zie je ‘t voor je?
Ik met m’n enorme achterwerk al huppelend, mijn voorgevel sprong danig mee, maar met aan m’n arm een pracht jongkerel !!!
Na afloop (thuis in de caravan) op bed, hoorde en voelde ik Anne lachen. Ik vroeg, waarom hij zo lachtte. “Jij zo huppelend, daar moet ik nog om lachen”, was z’n antwoord en lachte opnieuw onbedaarlijk.
Zulke dingen beleefden we in dat verre Portugal. Heb ik heimwee? Soms wel, maar wat we toen allemaal deden, zou me nu niet meer lukken.
Dit was in Monte Gordo. Ik beleef het even opnieuw.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten