Sneekweek

Deze zondag besloten we Chinees te halen. Maar omdat we allebei niet veel eten, hoeven we geen grote porties en zouden genoeg hebben aan een portie bahmie. En laat ik je nu vertellen, dat ik voor een portie bahmie alleen niet samen in de wachthoek van het Chinees restaurant durf te gaan zitten. Dus ...wat doet Froukje, ze neemt er een loempia bij.

Inmiddels is mijn loempia al hoog en breed verslonden, maar de bahmie lijkt amper aangeroerd. Leuk toch...kunnen we een andere keer nog blij mee zijn. Het gaat de diepvries in.

 

Onderwijl dat ik de loempia at, dacht ik terug aan die eerste keer. Anne was in de kost in Sneek en ik kwam per trein op avond die richting op. Het was Sneekweek. Een weeklang feest en daar mocht ik ook een keertje van mee genieten.

Van m’n baas mocht ik niet eerder vrij, dus moest razend snel naar huis fietsen, een hap eten en naar het station. Voor eten was amper tijd, maar m’n moeder ontdekte opkloppudding gekocht te hebben. Voor het eerst daarmee aan de slag en dat kwartier wachten zat er niet in, dus dronk ik de pudding naar binnen. In de trein heb ik behoorlijk rechtop moeten zitten, het voelde of ik zou barsten. Veel teveel pudding gegeten. Heb me de hele avond opgeladen gevoeld, maar deed toch dapper mee.

 

‘s Avonds laat besloot de groep nog Chinees voer te halen en ik was te verlegen om te melden, dat ik niks op zou kunnen. Een loempia zou wel gaan, verkondigden de mensen om me heen.

 

Mooi niet. De Sneekweek, zelfs één avond ervan zou een feest moeten zijn, maar dit onnozele ding had zo’n moeite de avond door te komen en ook nog gezellig te zijn. De loempia met al die wormpjes stond me dan ook heel erg tegen. Wat plaagden ze mij, maar ik ging bijna over m’n nek.

 

Om de trein te halen moest er gerend worden, waarin ik in die tijd best goed was, maar....die avond kwam ik niet vooruit. Ik heb de trein gehaald en kon wel janken. De hele avond was verknald door m’n te kleine eetlust en m’n te volle maag.

 

Nu, zoveel jaren later, laat ik me de loempia heerlijk smaken, maar....’t is genoeg, voor meer ben ik niet in de wieg gelegd.

 

De Sneekweek, tig jaren geleden.

eFVe