Heel lang geleden hadden we hier een Miro, waar je alles kon kopen, boodschappen, textiel, schoenen en noem maar op. Ik vond het prettig daar te winkelen, alles wat je nodig had, lag voorhanden.
Wel was het enige vervoer die grote boodschappenkar en aan de slag dan maar.
Deze keer samen met m’n vriendin en we verbleven er lang, alles door de kont zien, grof gezegd. Onze boodschappen was niet anders dan anders, maar verder in de winkel kwam ik nog dingen tegen, die ik beslist moest hebben. Mooie zwarte slip, eerst maar eentje, kon ik, als ie voldeed, meer halen.
Maar die grote kar was niet geschikt voor zo’n onnozel slipje en ik verloor ‘m in de winkel. M’n vriendin vond ‘m terug en ik bedacht me niet en stopte ‘m tot nader order in m’n zak. Ook nog andere hebbedingetjes gekocht en uiteindelijk naar de kassa. Alles keurig afgerekend en met de kar naar de fiets, zodat we konden overladen. Alles in de fietstassen en de kar terugbrengen, de sleutel van de fiets pakken en .....oh jee.....wat had ik in de zak?
Juist ja, de slip. Ik hield ‘m omhoog en riep m’n vriendin: “Moet je zien !!!”. “Weg ermee”, schreeuwde ze terug. “Je denkt toch niet, dat je daarmee naar die kassaknul terug kunt???”. Ik dacht diep na, deed de slip opnieuw in m’n zak en samen fietsten we naar huis.
Eindresultaat.....ik ben een dief !!!!!
Hoe ik hier na zo’n lange tijd op kwam? Bij de kapper ging een verhaal rond van per ongeluk een brood niet afgerekend en dus terug naar de winkel.
Had ik ook kunnen doen, maar......ik durfde niet. Ben ik slecht? Zelf invullen .......... Het was toen een tijd van valse schaamte, een slip.....
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten