Eigenlijk onze vriend, maar de vrouw van de campingvriend was helemaal dol met Anne.
We zagen ze ieder jaar in Portugal en het blijft leuk deze man te ontmoeten.
Zijn vrouwtje is niet meer onder ons, maar wat hebben we mooie tijden met hen beiden gehad.
Nu is het Janneman alleen. Ik dacht, dat ie 92 jaar was, maar wat schetst m’n verbazing......Jan is 94 jaar. Nog zo helder in ‘t koppie en daardoor leuk om hem op te zoeken. We waren er 3 uur, het is een man van de klok en 3 uur drinken we thee. Ik trad op als huishoudster en voorzag mezelf en de heren van verse thee met een kokoskoek, eentje van de warme bakker. Ik koop ze meestal in de supermarkt, dus dit was smullen.
Hem bracht ik kersenbonbon mee met de opdracht één per dag, anders zou hij dronken worden. Nu mag ie dat zelf weten, maar deze man drinkt absoluut niet.
Het gesprek ging overal over en we genieten altijd reuze van hem en z’n belevingen. Hij is wel dubbel zo dik dan dat ie toen was en het lopen is dan ook niet echt lopen meer. Hij mankeert ook wel het één en ander, maar daar doen we zelf ook wel een beetje in/aan mee.
Al snel wenste Jan z’n tweede kopje thee en ik sprong weer overeind. Daar is het bij gebleven, want graag wilden wij voor donker weer thuis zijn.
Hij vond mij nog een aardige spring in ‘t veld. Ja hé.....hij is 15 jaren ouder. Vindt z’n leeftijd ook heel normaal, z’n zus is 97 jaar, al is het de gewoonste zaak van de wereld.
Wij, ik zijn/ben blij er weer geweest te zijn en vertelde dat dan ook bij het weggaan en dat we kontakt zouden houden. “Niet te lang duren !!! “, zegt de ouwe baas. “Je ziet ons wel weer....”, zei ik. Beloven is een te sterke uitdrukking, want meneertje staat op z’n strepen.
We hadden het ook over eten koken, doet ie nog allemaal zelf en het is te zien, dat het hem smaakt. Maar hij had ook goede tips. Toevallig bezitten hij en ik dezelfde apparaten en hij had een goeie tip, waar ik deze week mee aan de slag ga. Hij daarentegen werd door mij getipt, puree uit een pak te kopen en daarmee de stamppotten lekker en snel klaar te maken. Hij hing me aan de lippen. Gemak dient de mens.
Tot zover onze 94 jarige vriend van weleer. We kennen hem 30 jaren en hebben reusachtig goede herinneringen aan deze man en z’n lieve vrouwtje. Maar ook dit bezoek was een tien waard.
Foto van hen beiden doe ik hierbij.
Dat was onze campingvriend.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten