Gisteravond met buurvrouw en man naar het pannenkoekenschip te eten geweest. Nog een kadootje van de buurvrouw vanwege de verjaardag van Anne. Gedeeltelijk met de auto gegaan, want....de kou en wind waren striemend. Het laatste stukje gelopen.
Niet druk deze keer, maar het was ook midden in de week. Nieuwe menukaart en uitzoeken maar.
Alle drie wat anders, drinken erbij en.....eet smakelijk. Een leuk plekje, net tegenover de keuken, kunnen we de kunst afkijken, ja ho maar. Was ook niet de bedoeling.
We keken door het kombuis zo in het woelige water, een leuk plekje dus. Nou....het voer zag er ook goed uit, maar voor mij iets teveel. Een soort pizzabord en dan ook helemaal belegd met pannenkoek en daarop......van alles. Misschien had ik weer eens een te groot oog, ik had m’n bril op, dus....dat kan eigenlijk niet.
Mensenlief, wat was dat heerlijk, niet veel conversatie, alle drie bezig met onze lekkere hap. Op de terugweg naar de auto in de striemende wind en alle drie blij, dat we onze vriend, de auto, zagen staan. Hij had keurig op ons gewacht. Al pratend naar huis en zeven uur waren we er weer. Ik had m’n stuk overgehouden pannenkoek mee gevraagd en keurig in cellofaan meegekregen en dat kwam in de buurvrouw haar tas.
Bij het afscheid bleef het in haar tas en dacht ik, ach...laat maar. Maar halfweg de avond, telefoon. “Froukje ik heb jouw hapje nog hier”. Ik zeg: “Gooi maar door de brievenbus”. Zo gezegd zo gedaan en dat ligt nu in de koelkast. Zal ik het ooit opeten? Ik voel nog m’n buik, bij wijze van spreken.
Binnenkort weer uit eten? Dan niet bij “Het schip”, al hoe goed het ook was. De hele avond uitbuiken !!!!
Dankjewel buurvrouw, zo komt Anne nog eens ergens en ik mocht mee.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten