Astma

 

Astma in ruste, zo was het, maar het weer verandert en dan veranderen er ook dingen bij Anne. Gisteravond was z’n ademhaling al zwaarder en is ie stiekem een pufje gaan nemen.

Onze zoon zou komen en is ook geweest,  dan wil ie super-fit zijn.

Vannacht klonk hij niet zo goed en is gaan hoesten. Slijm ontwikkelde zich daarna en hij was erg onrustig. Ik ben naar hem toegegaan en heb hem een hoestdrankje gegeven.

Hij was niet vriendelijk, vond me niet aardig. Ik ben dus naar boven gegaan en ben blijven luisteren, tot hij rustig werd.

Ik had het kunnen weten, gisteren zo’n leuke dag en meestal lijkt het te worden afgestraft.

Vannacht was hij  ruim 2 uren in oorlog met z’n astma.

Ik hoop, dat hij het weer vergeten is. Vanmorgen liep alles normaal en hij was heel blij, dat vannacht de hulp (???) langs is geweest en hem een lepel hoestdrank gaf. Moeilijk te bevatten,  we laten het maar zo. Ik was zo dom om hem te vertellen, dat ik de hulp was. Niet doen, natuurlijk.

Vanmorgen nam ie zelf nog een lepel van het drankje, tenminste dat was de bedoeling, maar het kleverige goedje lag uitgebreid op tafel. Volgens hem had ie genoeg gehad en dat is dan zo. Een pufje heb ik ‘m nog wel toegediend en daar was ie erg blij mee.

Wel heb ik de Vierackers een e-mailtje gestuurd, zodat ze weten, hoe het was.

 

Ik wil boodschappen gaan halen op de fiets, wacht even af, hoe het is bij de Vierackers. Hij wilde er zo graag naartoe, er was ook iemand jarig volgens Anne.

Inmiddels een heel fijn e-mailtje terug gehad van de verzorgsters Anneke en Liesbeth. Zo fijn dat ik dat met hen mag delen.

 

Astma...ik HAAT je, of is dat een verkeerde instelling? Mag ik dan melden, dat ik er BANG voor ben? Het maakt mijn Anne erg onzeker en zijn angst maakt, dat ie het verergert. Hij blijft hoesten en dan slijm opgeven. Het goedje groeit, als hij zo heftig hoest.

Was deze dag maar weer voorbij.

 

De medicijnen zijn nu allemaal verplaatst, zodat dat stiekeme gedoe niet meer kan voor komen, zei de strenge hulp. Ook de boodschappen zijn in huis gehaald, laat het weekend nu maar komen.

 

Gelukkig was het bij de Vierackers lang leve de lol. Er werd gezongen door zangeres Mieke en er werd gedanst. En als ik Anne mag geloven, ook met hem. Later een oud liedje met : “reebruine ogen” en daar hadden ze hem weer te pakken? Zoiets. Ik was er niet bij, maar hij was zo enthousiast. Zo eindigde een zware nacht toch weer met een leuke dag.

Leve de Vierackers.

eFVe

Een moeilijke start

Vanmorgen begon met pijntjes. Waarom ik het pijntjes noem? Het bleek later allemaal wel mee te vallen. Anne kon niet eten, maagpijn, buikpijn, last van de darmen. Streng als ik ben, moet ie eten. De pillen zijn te zwaar zonder en anderszins is een ontbijtje altijd een goed begin.

Ik aan de slag. In gesprek en dat moet zorgvuldig.

Het is gelukt, hij at beide plakjes brood op en ik heb geen klachten daarna gehoord over pijn of pijntjes. Gelukkig maar...

Verder verliep deze dag geweldig. Onze kleindochter kwam haar mooie auto showen en zelfs een ritje met ons maken. Praktisch als altijd koos ik voor de apotheek. Medicijnen van Anne moesten gehaald. Tevergeefs waren ze aan de deur geweest. Ik was thuis, maar had de bel niet gehoord. Jammer dan.

Ze zijn weer binnen. Anne kan weer verder.

Het was een leuke dag. Na onze kleindochter kwam onze ex-buurvrouw. Zij maakte zich zelfs nuttig door Anne’s haar te knippen in ruil voor een flesje rode wijn. En gezelligheid kent geen tijd, ze bleef een poos bij ons en oude herinneringen kwamen weer boven. Ze dronk iets met ons en we kwekten ons een slag in het rond.

Ooit moesten wij voor een zieke kennis eau de cologne kopen. We zochten stad en land af, maar waren ook de naam kwijt. Ineens zegt, toen nog, mijn buurvrouw...: “Val dood !!!!”. Ook vanmiddag konden we daar weer hartelijk om lachen. Ze riep het heel hard door de winkel naar mij. “Boldoot”, bedoelde ze.

Ex-buurvrouw ging weg en onze dochter volgde haar op. Geweldig. Zij dronk een kopje thee mee en at voor de gezelligheid een bakje chips. Een familie-ziekte.

Sonja was nog niet weg of onze klusjesman Harrie kwam aankloppen. Hem hadden we al een poosje niet gezien, maar vandaag bleef ie extra lang en dronk twee kopjes koffie met wat er bij. 

En hoe bevalt ons zo’n dag? Het was in één woord “GEWELDIG”.

Nu moet deze vrouw weer aan de arbeid, we zouden hutspot eten, dus...hup naar de keuken naar je enige recht, Froukje. Het aanrecht. Ja daaaaaaag, maar ergens lijkt het er wel op.

Het plan was om hutspot te eten, maar het werd een allegaartje. Bruine bonen en veel, heel veel groente. Gehakt erdoor en smullen maar.

Pas het aanrecht weer in een behoorlijke staat gebracht. Ik had drastisch gebruik gemaakt van de keuken en al zijn schatten.

Anouk, onze kleindochter bleef lunchen, Kina dronk bouillon en water, Sonja dronk thee met chips erbij, wij dronken thee met een biskwietje, Harrie twee koffie met een koek. En alles ging op.

Vanavond verwachten we onze zoon en kleinzoon, wie doet je wat.

Daarna gaan we met een voldaan gevoel naar een andere wereld, droomland geheten.

Ik keer de computer nu de rug toe, ren de trap af en ga Anne pesten. Tot morgen maar weer.

eFVe

Namen

 

 

De chauffeurs van de dag-opvang hebben natuurlijk allemaal een naam. Ik was zo dom om te denken, dat ik het kon onthouden. Mooi niet. Vandaag weer een soort lesje gehad in de goeie zin des woords.

Op maandag rijdt Meine, soms anderen, maar Meine zie ik het meest.

Op woensdag, dus vandaag, rijdt Pieter, ook wel anderen, maar de naam Pieter blijft goed hangen. Hij maakte mij wegwijs vanmorgen.

Op vrijdag rijdt Peter. Een rustige verstandige man, lijkt mij zo. Hij was degene, die zei dat ik nog niet goed ingeburgerd was. Ik woon al 56 jaren in Assen. Het had wel al zo moeten zijn natuurlijk. Even een korte uitleg. Mensen horen aan mijn praten, dat ik niet uit Drenthe kom en gaan gelijk proberen Nederlands tegen mij te spreken. Zo leer ik het dus NOOIT. Maar...het was niet streng bedoeld. Alle chauffeurs zijn oplettende mensen, heel hulpvaardig voor de Patiënten/Cliënten en aardig voor de familie van die mensen.

Dit had even een intro moeten zijn; het blijkt, dat ik veel woorden nodig heb. Het zij zo.

 

Vandaag een drukke dag, ik moet veel en daar ga ik nu aan beginnen:

Weer thuis van weggeweest. Ik kon niet alles doen, wat ik wilde. Dan vrijdag maar verder. M’n fiets is nu echt van mij, maar ik ben nog niet tevreden. Ik wilde het stuur lager en meer naar voren. Jan/Piet/Klaas raadde me aan, niet ineens beide dingen te doen. Ik denk, hij heeft er verstand van en dat is ook zo. Maar hij kent mij nog niet. Nu moet ik er weer naartoe, want...wat deze vrouw wil, is al goed doordacht. Laat ik me toch verleiden en geef hem z’n zin. Misschien wordt het wat beter weer, dan vlieg ik er alsnog even naartoe. Eerst ga ik een hapje eten.

 

Nadat ik de fiets betaald had, nog even binnen gewipt bij de winkel waar ik m’n prachtige shirt gekocht had met korting. Potverdrie, is ie vandaag nog weer drie euro goedkoper. Gelukkig is mijn maat er niet meer bij, zodat ik mag denken, dan was ie er niet meer voor mij. Snel vergeten, Froukje, je bent er blij mee.

 

Anne is inmiddels weer door Pieter thuisgebracht en is dik tevreden. Samen nemen we nog even door, wat er allemaal gedaan is bij de Vierackers. Als ik het verslag erbij neem, klopt er volgens Anne niks van. Ook dat is ie dan alweer kwijt. Ik vraag, wat hij er zich van herinnert en dan telt ie hoeveel mensen er waren. Ook goed, toch?

 

Voor hem maakte ik het laatste restje aspergesoep warm en vroeg of ie het wilde proeven. “Ja graag”, zegt Anne. Terwijl hij sport kijkt, eet ie het kommetje leeg. Daarna gaan we aan tafel en ook daar eet ie gezellig mee. Deze dag ben ik heel tevreden. Hij at alles met smaak op, het verschilt per dag.

Al met al een prima dag, voor Anne en voor mij.

eFVe

Heerlijk fris

 

Vandaag weer een grote beurt. Tsjerk kwam het doen en dat is altijd goed. Ik snel koffiezetten, maar deze jongeman had nog meer te doen en verdween snel na gedane zaken.

Anne is weer lekker fris en schoon in de kleren en we hebben tot nu toe niks te klagen.

 

 

Ikzelf heb bij Anne wat onder de teennagels gedaan uit een dergelijke fles. Er was iets anders voorgeschreven, maar soms krijg ik leuke tips en daar houd ik wel van. Terug naar de natuur. Het houdt je teennagels goed en zacht.

 

Ex-buurvrouw Aukje kwam een kopje koffie drinken en zo houden we het wel vol. Het is nu ongeveer lunch-tijd en ik denk er over na wat ik op tafel zal zetten.

In de Vierackers heet het lunch-plus en daar wil ik niet voor onder doen. Ik lust echt bijna alles, maar Anne hoeft eigenlijk niks. Maar zo zijn we niet getrouwd...ik zal zorgen, dat ie z’n gewicht houdt, dus Froukje, doe er wat aan.

Wordt vervolgd.

 

Even gewandeld, een deel voor de wind en terug zigzaggend om de wind voor de gek te houden. Tevreden zijn we thuis aangeland, aten een lunch, maar geen lunch plus. Ik kreeg het niet voor elkaar. Morgen maar weer bij de Vierackers. Ik ben zo blij met hen. Anne doet het er prima. Moe is ie wel naderhand, maar het is een gezonde moeheid. Dan slaapt hij ook beter. Houden zo.

 

Eigenlijk is er verder niks zinnigs te melden, Anne maakt de wielen van de rollator schoon, ik tik dit verhaaltje in en daarna is er weer thee met een koekje.

De krant wordt gespeld en het vreemde is, wat Anne leest, begrijpt ie beter en onthoudt het ook langer. Hoe zit het brein in elkaar? Ik ben goed in handwerken, kon ik het maar aan elkaar breien, haken of naaien.

 

 

Straks eten we worteltjes met aardappelen en karbonade. Niet dat het iemand wat interesseert, maar dit was Anne’s wens. Dat alleen al voelt goed.

eFVe

Een goed begin van de week

 

 

Echt goed, geen grapje. Anne werd opgehaald om 9 uur, de vervangende hulp kwam om 9 uur. Een drukte van jewelste, maar de humor vierde hoogtij.

De dames in de bus beloofden mij goed voor Anne te zorgen, ik kon wel naar huis gaan. Ik meteen als reaktie: “Maar dames, hij is van mij en blijft van mij”. Prachtige mensjes, lachen vierde hoogtij. Chauffeur Meine dacht waarschijnlijk even, dat ie te vroeg was. 

De huishoudelijke hulp was nieuw, dus moest op weg in huis geholpen worden en ik? Ik was super-wild. Toch nog net een kusje gehad en weg was hij.

De hulp doet haar ding en ik maak toch nog de puzzel in de krant. Ik kom zo even tot bezinning en ga aan de slag met de nodige dingen. Bestel Anne’s medicijnen en dat soort dingen.

Sonja stuurde een concert van Bach op m’n telefoon, waar zelfs de hulp van genoot. Op de vraag, of wij van klassiek houden, gaf ik als eerlijk antwoord: “Eigenlijk houd ik van hardrock, Queen onder andere”. Ook dat kon ze goed waarderen. Zo hadden we weer aardig wat stof, genoeg om een tijdje door te praten.

Boven is ze klaar en ik neem de gelegenheid waar om alvast een begin te maken met m’n dagelijkse bezigheden in de computer te zetten.

M’n vriendin Jenny belde nog. Ach, het leven is zo gek nog niet. En...in de garage staat m’n nieuwe fiets te wachten om uitgelaten te worden. Zodra ik kan, ga ik op weg. Brood halen en dergelijke; het raakt snel op en op de fiets haal je echt niet alles in één keer. Woensdag dan de volgende rit maar.

 

Ik ben afgeladen thuis gekomen op de fiets. Fietst hij lekker? Ach, het went zo snel; het voelt al als mijn fiets, ook al moet ie nog betaald worden. Maar het stuur moet wel anders. ‘t Is alsof ik op de kakstoel zit. Daar weet de verkoper van, dat vond ik direkt al en woensdag zal ik dat nog eens zeggen. Wat moet ie dan? Doen wat ik wil, anders betaal ik niet. ‘t Is een prima man hoor, die Jan, Piet of Klaas. Het komt goed; alleen het vertrouwen al, dat ik de fiets zo mee mocht nemen.

 

Anne komt zo, ik zal zorgen dat de thee gezet is, koekje erbij...

Anne is thuis. Chauffeur Meine reed met de laatste twee nog een rondje, zodat ze niet steeds hetzelfde deel van Assen te zien krijgen. Is dat leuk, of is dat leuk? Dat dacht ik ook !!

Anne kwam met een presentje, een eigen gemaakt lijstje met een foto’tje van...Liesbeth en hem.

 

 

 

Dat was echt een verrassing, dankje Liesbeth. Hij was er zo enthousiast over, maar let wel, lieve Liesbeth... samen op de prent, maakt aan de vriendschap snel een end (???) Ken je die tekst?

Keurig bij Anne’s bed in de kamer op de vensterbank pronken z’n werkstukken en nu staan jullie er beiden ook bij. Leuk hoor. Het was vast weer een leuke dag. Anne is zo blij en dan ben ik het ook.

Een blije eFVe

Schaatsen

 

 

Vandaag is Anne weer blij, er is schaatsen voor TV. Maar vannacht was het slecht gesteld.

Of er echt zoveel aan de hand was, wie zal het zeggen, maar het betekent wel, dat mijn energie het loodje heeft gelegd. Ik zal eerst weer moeten opladen. Ben dan ook terug naar bed gegaan, nadat we ons ontbijt naar binnen hadden gewerkt.

 

Er kwam visite, nicht Thea met haar Willem kwamen een kopje koffiedrinken en kregen het hele verhaal mee. In m’n nachtplunje heb ik koffie gezet en die hebben we gezamenlijk gedronken. Nadien ben ik gaan douchen.

Het was wel fijn, even niet aan moeilijkheden te hoeven denken, want moeder Minke is er net even erger aan toe dan mijn Anne en dan pak ik de draad weer op. Het is fijn af en toe familie te mogen ontmoeten.

Ik ben gaan douchen, nog niet echt fit, maar heb me daarna wel aangekleed om de schaats-kunsten van Sven Kramer te gaan bekijken tegen een andere Nederlander, namelijk Patrick Roest.

Hier laat ik het bij, ik ben duidelijk nog niet helemaal fit. Schuld? Niemand heeft schuld, ik was verwend de laatste dagen en nachten. De nachten vallen me zwaar als die onderbroken worden en mijn angst toeslaat om wat er gaat of kan gebeuren. Maar we klimmen alweer omhoog.

eFVe

Zaterdag, 12 januari 2019

Het went al, het nieuwe jaar 2019. Ik vergis me al niet meer.

We kwamen tegelijkertijd uit bed en de washulp voor Anne was er al vroeg. Mirjam was onze tractatie. Een heerlijke meid, van haar kan ik nog veel leren. Hoe zij omgaat met Anne maakt mij heel blij. Anne vertelt haar veel, voor zijn doen dan. Ik heb m’n oren dan goed open en hoor zo ook de leuke dingen, die hij bij de Vierackers ervaart.

Mirjam dronk nog snel een kopje thee, maar werd ook steeds gebeld. Er waren wat probleempjes en al snel verdween ze. Wij dronken onze koffie en ik dacht alweer aan wandelen. Maar echt droog was het niet en is het ook niet meer geworden vandaag.

De oefeningen heeft Anne nog niet gedaan, ik hoop dat het me lukt, hem zover te krijgen.

Het was verder een hele fijne dag. Anne was zo helder als glas en we konden elkaar van alles vertellen. Dan kan ik hem wel opvreten, wat ik overigens niet doe. Als je daarna moet overgeven, krijg je zo’n troep en dat is dan weer mijn pakkie an.

Mijn fiets, mijn nieuwe fiets. Wat zou ik graag even wat kibbeling willen halen hier niet ver vandaan, op mijn nieuwe fiets. Maar het mag niet, het kan gewoonweg niet, dus het gaat niet door.

Mijn appjes kwamen binnen en onze schoondochter Johanna toonde een prachtige foto van onze kleinzoon.

Hier komt ie.

Is het geen plaatje, gekapt en al. Pas terug van de kapper en moeder Jo was natuurlijk erg trots op deze jongeman en stuurde zijn oma de foto. En wat vindt oma ervan? Moet ik dat echt nog melden? Super!!!!!

We appten nog wat heen en weer en ik vertelde, dat ik graag op de fiets kibbeling had willen halen. En wat gebeurde er? Zoonlief Ronald kwam in de namiddag met een portie verse kibbeling en wij hebben gesmuld.

Deze keer heb ik dus niet gekookt, wel wat aspergesoep gemaakt en we hebben erna een broodje met de kibbeling gegeten, wie doet je wat?

Anne heeft de fiets bekeken met Ronald en mij en zo te zien had ie ‘m al even gezien, want er was een kleed over de wonderfiets gedrapeerd. Dat is Anne wel toevertrouwd.

Ook deze dag was weer een dag uit duizenden, behalve dat ik nu nog even Anne moet bewerken tot het doen van zijn oefeningen. Vreselijk hé, je zult maar zo’n vrouw hebben. Maar deze keer doen we het samen, dan lukt het me wel hem te laten doen wat goed voor hem is.

Daarna zal er weer rust in de tent zijn;  hopelijk kijken we vanavond naar: Wie is de Mol.

Anne beloofde het, maar kan zo naar een andere zender overschakelen en dan denk ik: "Laat ook maar". Hij moet het uiteindelijk ook leuk vinden.

Morgen is er weer sport. Is ie helemaal in z’n nopjes, wat dat dan ook moge zijn.

Voor vandaag is de koek op. Anne ligt plat, we kroelen nog even en dan gaat het licht uit. Bij de deur zwaai ik nog en verdwijn naar boven. Nu maar hopen, dat ik morgen pas half 9 hoef op te staan. Wie hoopt er mee?

eFVe