Een Bijzonder Kind

Een bijzonder kind en dat is hij.

Dit deel ik vandaag aan iedereen die van kinderen houdt. Dit ventje “Orion genaamd” is voor de eerste keer in het kinderdagverblijf en zie het resultaat.

Z’n oma meldt mij dit met gevoel van geluk en deelt het met mij en ik op mijn beurt zet ‘m in m’n blog en deel het met de hele wereld.

Zo te zien, is dit niet in 1 dag, of......er vond een verschoning plaats. Wie zal het zeggen? Ik niet.

Een blog waard, toch????

Bellen blazen...

Samen met vriendjes op de bank...

Hij speelde peek-a-boo met een spiegeltje...

Ik kan staan!!

eFVe

Sneekweek

Deze zondag besloten we Chinees te halen. Maar omdat we allebei niet veel eten, hoeven we geen grote porties en zouden genoeg hebben aan een portie bahmie. En laat ik je nu vertellen, dat ik voor een portie bahmie alleen niet samen in de wachthoek van het Chinees restaurant durf te gaan zitten. Dus ...wat doet Froukje, ze neemt er een loempia bij.

Inmiddels is mijn loempia al hoog en breed verslonden, maar de bahmie lijkt amper aangeroerd. Leuk toch...kunnen we een andere keer nog blij mee zijn. Het gaat de diepvries in.

 

Onderwijl dat ik de loempia at, dacht ik terug aan die eerste keer. Anne was in de kost in Sneek en ik kwam per trein op avond die richting op. Het was Sneekweek. Een weeklang feest en daar mocht ik ook een keertje van mee genieten.

Van m’n baas mocht ik niet eerder vrij, dus moest razend snel naar huis fietsen, een hap eten en naar het station. Voor eten was amper tijd, maar m’n moeder ontdekte opkloppudding gekocht te hebben. Voor het eerst daarmee aan de slag en dat kwartier wachten zat er niet in, dus dronk ik de pudding naar binnen. In de trein heb ik behoorlijk rechtop moeten zitten, het voelde of ik zou barsten. Veel teveel pudding gegeten. Heb me de hele avond opgeladen gevoeld, maar deed toch dapper mee.

 

‘s Avonds laat besloot de groep nog Chinees voer te halen en ik was te verlegen om te melden, dat ik niks op zou kunnen. Een loempia zou wel gaan, verkondigden de mensen om me heen.

 

Mooi niet. De Sneekweek, zelfs één avond ervan zou een feest moeten zijn, maar dit onnozele ding had zo’n moeite de avond door te komen en ook nog gezellig te zijn. De loempia met al die wormpjes stond me dan ook heel erg tegen. Wat plaagden ze mij, maar ik ging bijna over m’n nek.

 

Om de trein te halen moest er gerend worden, waarin ik in die tijd best goed was, maar....die avond kwam ik niet vooruit. Ik heb de trein gehaald en kon wel janken. De hele avond was verknald door m’n te kleine eetlust en m’n te volle maag.

 

Nu, zoveel jaren later, laat ik me de loempia heerlijk smaken, maar....’t is genoeg, voor meer ben ik niet in de wieg gelegd.

 

De Sneekweek, tig jaren geleden.

eFVe

Foto

In eerdere tijden gingen we jaarlijks naar Portugal. Daar kom je niet zonder dan door Spanje te gaan. Het was altijd een geweldige en verrassende reis met veel pauzes en veel ontmoetingen, vooral Nederlanders. Wij zijn een reislustig volkje, dat werd me toen duidelijk. Vooral met de combinatie auto/caravan blijkt/bleek erg geliefd.

Dit even ter inleiding.

De foto, die dit stukje begeleidt, werd door mij vertaald als zijnde een natuurcamping en dan over 111 km.. Helemaal zo gek nog niet, of wel soms?

                                                Natuur aan zee, wat wil je nog meer...

Maar, zo werd mij duidelijk, Spanje zou Spanje niet zijn en geen natuurcamping bezitten. Ik weet nog niet goed waarom niet, maar het zij zo. Het weer is goed, de zee heerlijk, de temperatuur helemaal subliem en dan zijn er toch altijd mensen onder ons, die de voorkeur geven even zonder bagage (kleding) te mogen kamperen?

Werd mij uitgelegd.....dat het een natuurpark is, de weg er naartoe. Zijn er meer mensen onder ons, die zich mogelijk ook zouden/kunnen vergissen? Dan hebben we weer wat geleerd, of niet dan?

eFVe

Drie Oma's en een Opa

Onze toekomst.

Deze keer probeer ik de oma’s en opa in onze familie bij elkaar in één blog te krijgen, tezamen met die schattige kleine kinderen.

Maar op dit moment heb ik nog maar één foto binnen en zal ik geduld moeten hebben. Bij deze dan.....

De toezeggingen stromen binnen, maar de foto’s komen nog, dus wederom toon ik geduld. Ik ben er helemaal opgewonden van. Onze toekomst ligt in hun handen en ik geloof erin. Prachtige kinderen met geweldige oma’s en opa. De grondbeginselen zijn gelegd.

De foto’s zijn binnen, de één nog mooier dan de ander.

Foto nr. 1-oma met Bas, een heerlijk joch.

Hij woont in Assen, dus zag ik hem al vaker, zo’n schattig ventje. Onlangs was ie ziek, erg ziek, maar gelukkig zijn die tijden gekeerd.

Foto nr. 2-granny met Brandley, woont helaas ver van ons vandaan, but a beloved boy.

Hij woont in Amerika en zie hem alleen op de foto’s, waar z’n oma ons mee blijft verrassen.

De Nieuwjaarskaart toont haar hele gezin en dat mag er zijn.

Foto nr. 3-pake met Noa, woont in Friesland, een heel leuk schattig famke.

Haar mochten we al eens ontmoeten in Friesland en kunnen beamen, het is een schatje. Van hen kregen we een Nieuwjaarskaart, zo’n mooie hadden we nog nooit gehad.

Foto nr. 4-beppe/granny met Orion, woont het verst weg, helaas, but also a lovely boy.

De meeste foto’s heb ik via z’n Beppe van hem en altijd lachend en/of iets ondernemend, maar helaas woont hij in Australië.

In alfabet heb ik hun foto erbij.

Kon ik maar even bij hen zijn en dan een keertje met hen spelen. Oud en jong, dat verschil is klein, we zouden elkaar vast niet vervelen. Misschien komt het, dat ik ouder wordend me steeds meer kind voel???

Maar zo over de wereld verspreid kunnen zij misschien mede een steentje bijdragen, zodat ze de wereld wat mooier zouden kunnen kleuren en de mensen tevredener en gelukkiger zouden kunnen zijn. Aan hen zal het niet liggen, zij zijn allen “GOUD”.

Mag ik trots zijn op al deze kindertjes, bovendien allemaal familie van de warme kant.

Mogen deze schatten in harmonie en met gevoel voor humor opgroeien en mag ik dan af en toe horen/lezen hoe ze zich ontwikkelen???? Alvast bedankt lieve nichten en neef. Ik zal deze blog bewaren als een document tot in einde van dagen/jaren.

eFVe

Onze Kleindochter

Vandaag waren we bij haar koffiedrinken en het verbaasde me, wat ze allemaal al gedaan had. Wat een handige donder en wat een fantasie. Woont tijdelijk in een huis, wat er ooit weer af moet/ gesloopt moet worden en hoe ze er weer woont, enorm gezellig met een prachtig bankstel en een gekke kat. Een katertje en toch was ie dol op opa en niet op mij. Wel verdulleme.... Een homo-kat? Ach, bestaan die wel?

Onze buren hadden een kater en die werd behandeld door een kater en scheen het nog gaaf te vinden ook, dus ook in de dierenwereld is er verschil.

De plannen van onze kleindochter.....behang plakken en wat ze ook al gedaan heeft. Zo mooi, met allerlei foto’s van haar en mensen die dicht bij haar staan. Geweldig.

Namen noemen we niet, maar ik wil je toch even melden, wat doe je het goed, je bent een handige donder, maar dat heb ik al gemeld met veel creativiteit in je, mag ik trots op je zijn? Zo niet, ik ben het toch.

Schat, I love You, het moet gezegd...

Onze kleindochter.

eFVe

Mijn Campingvriend

Eigenlijk onze vriend, maar de vrouw van de campingvriend was helemaal dol met Anne.

We zagen ze ieder jaar in Portugal en het blijft leuk deze man te ontmoeten.

Zijn vrouwtje is niet meer onder ons, maar wat hebben we mooie tijden met hen beiden gehad.

Nu is het Janneman alleen. Ik dacht, dat ie 92 jaar was, maar wat schetst m’n verbazing......Jan is 94 jaar. Nog zo helder in ‘t koppie en daardoor leuk om hem op te zoeken. We waren er 3 uur, het is een man van de klok en 3 uur drinken we thee. Ik trad op als huishoudster en voorzag mezelf en de heren van verse thee met een kokoskoek, eentje van de warme bakker. Ik koop ze meestal in de supermarkt, dus dit was smullen.

Hem bracht ik kersenbonbon mee met de opdracht één per dag, anders zou hij dronken worden. Nu mag ie dat zelf weten, maar deze man drinkt absoluut niet.

Het gesprek ging overal over en we genieten altijd reuze van hem en z’n belevingen. Hij is wel dubbel zo dik dan dat ie toen was en het lopen is dan ook niet echt lopen meer. Hij mankeert ook wel het één en ander, maar daar doen we zelf ook wel een beetje in/aan mee.

Al snel wenste Jan z’n tweede kopje thee en ik sprong weer overeind. Daar is het bij gebleven, want graag wilden wij voor donker weer thuis zijn.

Hij vond mij nog een aardige spring in ‘t veld. Ja hé.....hij is 15 jaren ouder. Vindt z’n leeftijd ook heel normaal, z’n zus is 97 jaar, al is het de gewoonste zaak van de wereld.

Wij, ik zijn/ben blij er weer geweest te zijn en vertelde dat dan ook bij het weggaan en dat we kontakt zouden houden. “Niet te lang duren !!! “, zegt de ouwe baas. “Je ziet ons wel weer....”, zei ik. Beloven is een te sterke uitdrukking, want meneertje staat op z’n strepen.

We hadden het ook over eten koken, doet ie nog allemaal zelf en het is te zien, dat het hem smaakt. Maar hij had ook goede tips. Toevallig bezitten hij en ik dezelfde apparaten en hij had een goeie tip, waar ik deze week mee aan de slag ga. Hij daarentegen werd door mij getipt, puree uit een pak te kopen en daarmee de stamppotten lekker en snel klaar te maken. Hij hing me aan de lippen. Gemak dient de mens.

Tot zover onze 94 jarige vriend van weleer. We kennen hem 30 jaren en hebben reusachtig goede herinneringen aan deze man en z’n lieve vrouwtje. Maar ook dit bezoek was een tien waard.

Foto van hen beiden doe ik hierbij.

Dat was onze campingvriend.

eFVe

Mijn Zus

Mijn zus, de oudste van ons gezin, zij is dan ook echt de oudste. Ze wordt, als het lukt, volgende maand 93 jaar. Mijn broer werd maar 50 jaar en m’n andere zus 89. Ik heb nog even te gaan, maar m’n broer heb ik al overleefd. We hadden een fijn gezin en ik dacht, simpel als altijd, zo blijft het kontakt. Maar een ieder ging zijnsweegs en pas later realiseerde ik mij, dit is de gewoonste zaak van de wereld.

Maar wat ben ik blij, ze allemaal gekend te hebben en m’n oudste zus nog te kunnen bellen/skypen. Niet dagelijks, maar anders heeft ze ook geen nieuws. Ze kan niet echt veel meer, maar is de moedigste vrouw die ik ken in m’n leven. Ze is een kanjer, blijft aardig en vriendelijk en gaat grotendeels zonder klagen door het leven. Ook al bestaat het van ‘s morgens vroeg 8 uur tot ‘s avonds 8 uur met/uit hulp.

Ik neem m’n muts/petje/haarband voor haar af en neem een voorbeeld aan haar.

Lieve Sietie, ik houd van je.

eFVe