Zwemfitness

Heb ik je al gemeld, dat ik bij zwemfitness ben? Allereerst een proefles. Ik kan niet goed bij de grond, dus zweefde door heel het bad, steeds sorry-zeggend tegen de mede sporters. Vroeg de leraar: “ Lukt het Froukje? ” Ik zeg: “ Je moet mij niet roepen, dan gaat alles mis “. Maar steeds weer zei hij iets in mijn richting, b.v.: “Goed zo Froukje “, waarop ik gelijk uit m’n ritme was. Iedereen

kijkt dan weer. Maar oké, ik besloot toch om me op te geven en dan vanaf 1 oktober.

De eerste les viel Froukje van de trap en was al snel helemaal blauw aan 1 kant en het lijkt zelfs, dat m’n linkerteen gebroken is. Heb ‘m moeten zwachtelen aan die andere teen, maar nu 3 weken later is ie nog pijnlijk en ook m’n enkel werkt niet goed.

Sonja kwam met de oplossing, zwemschoentjes. Nou....die gezichten van iedereen, ik met schoentjes met fel rood, maar.........het werkt. We moeten ook de voeten achter een rail langs de kant doen, dat lukt met de schoentjes, dus....gaan met die banaan.

Het is heerlijk warm water, ik voel me als een rat in het water, maar m’n nek...ojee. Anders hoor ik de leiding niet en ook de maat van de muziek wil ik niet missen, daar gaat het immers om?

We kregen een leidster. Ze vroeg, wat voelen jullie bij deze oefening? Niemand zei wat, behalve ik dan. Ik zei: “Voelen? Daar heb ik het veel te druk voor “. Het mensje was slap van het lachen en zo ploeteren we maar weer verder. Ik vind het heerlijk, maar zweef nog steeds door het hele bad, zeg maar geen sorry meer, ze gaan al opzij. Maar ik kijk nu wel beter uit en wijzig m’n positie

af en toe.

Iemand zei nog: “ Maar ja, jij hebt schoentjes aan ”. Ik zeg: “ Mag jij ook van mij ”. Iedereen weer lachen. Ik ben n.l. de enige waarbij dingen wat raar gaan. Maar.....ik ben er ook nog maar pas bij, toch? Ooit zal het beter gaan, geloof jij dat ook?

Ik moest dit even kwijt !!!

eFVe

Letterlijk in de soep

Even een opruimbui. Nou...dat komt echt niet vaak meer voor, dus moet ik er bij zijn.

Snel wat opbergen, de kelder dan maar in. Met snelle tred richting de kelder, even

het trapje af en oh jee....wat word ik raar. Ho !! stoppen, maar....dat ging niet, de vaart

zat er al in en...dus een stap verder......in de soeppan..... Maar nergens aan denken en

stil blijven staan. Hé, ik wordt weer helder en zie wat er is gebeurd. Manlief is boven, dus

even snel handelen. Een mandje met aardappelen de kelder uittillen. Hup..in de gang.

Maar.....papier, papier moet ik hebben. De soep zit overal. “ Niet snel Froukje “, zeg ik

tegen mezelf, dus ik stap voorzichtig over het aardappelmandje en....glij uit en val

over het mandje de gang in. Raak met m’n been de hele stalen zijkant van het mandje.

Het voelt niet lekker, maar...” Rustig blijven Froukje, je bent nog heel ” .

Pak de keukenrol en ga opnieuw de kelder in na eerst het mandje te verwijderen. Helder

he??? Voorzichtig de trap af en...daar komt manlief naar beneden. Ik zeg: “ Kijk, er ging

iets niet goed “. Hij komt geschrokken mijn kant uit. Ik zeg: “ Ik heb de soeppan omgegooid “.

“ Helemaal...????? ”zegt ie verbaasd. Nou nee, niet helemaal en geef hem de soeppan.

Hij gaat er mee naar de keuken. Ik neem een emmertje warm water, krijg een doek van

hem en schraap met m’n handen de soepgroente van de vloer. Mannetje komt snel met

een blik (van veger en blik) en ik begin de groente er in te gooien en de papierrol inmiddels

vol soep. De rest even dweilen en...het ziet er opslag al anders uit.

Maar mijn opruimfeestje is letterlijk in de soep gelopen.

eFVe

De nieuwe low fat fryer

De zenuwen gieren me door de keel. En toch waag ik me eraan.

De eerste keer voor de pan en voor mij om ‘m uit te proberen.

Een afbakpizza. Eerst de pizza dus maken zoals anders met alles

erop en eraan.

Oh wat eng....Froukje gaat beginnen. De prachtig opgemaakte pizza

erin, waar zullen we ‘m plaatsen? Ik dacht...bovenin.

Achteraf wel spijtig, maar toen ie eenmaal draaide???? Ik kon wel

een vreugdesprongetje maken. Wat mooi, zoveel licht en geen geur

en damp. Hoe kan het, de Fryer kostte maar 34,95 euro. Precies 10

minuten later, ik had ook de kookwekker gezet, er ging een belletje,

nou...meer een zoemer. Je moet wel in de buurt zijn, wilde je dit

kunnen horen. Maar ik was in de buurt, was er niet bij weg te slaan.

Zo mooi en ik zag ‘m werken. Maar...het gehakt verkleurde wel een

beetje, ik had het voorgebakken. Misschien had ik toen de tempera-

tuur lager moeten zetten, maar dat is achteraf gepraat.

De pizza werd er door ons beiden, Anne en mijzelf, uitgehaald en

naar de tafel verplaatst.

Het gehakt was niet te eten, zo keihard. Ik had er ook kaas op en dat

was mijn redding. Anne wil nooit kaas en schepte z’n gehakt er af en

hield een sobere pizza over. Ik smulde en Anne wilde het zo. Ik kon hem

niet verleiden tot een lekkerder hapje. Hij vond het prima zo.

Ik heb enorm genoten met de nodige opwinding van blijdschap, maar

heb het maar niet zo geuit. De man tegenover mij kwam er vandaag maar

sneu vanaf.

Maar toch....wat ben ik blij met m’n nieuwe low fat fryer.

Inmiddels wordt ie geregeld gebruikt en...met goeie resultaten.

Low-fat-fryer????? Klasse !!!!!

eFVe

Onze enige echte Tokkel

                                              Tokkel

Terug van een boodschapje zag ik een man kijken in zakken die bij de weg stonden.

Ik zei:”Is er wat bij?”. Hij vervolgens:”Ja, kijk maar”. Ik stopte en zag een redelijke trui in z’n handen. Hij zei:”Ik doe ‘m aan en leg deze hier”. Ik dacht, waar ben ik aan begonnen.

“Nou?”, vroeg de onverzorgd uitziende man. Ik weer:”Staat je goed”. En wilde weer verder.

Vroeg ie:”Waar kan ik aan koffie komen?”. Ik op mijn beurt:”Als je hier steeds rechtdoor

loopt, kom je bij het buurthuis de Larix, daar kan het lukken”.

Eindelijk fietste ik weg en riep ie:”Kan ik niet met jou mee?” “Ik heb al een man”, riep ik

snel en wenste ‘m succes.

Later dacht ik, wat het thuisfront ervan zou vinden, als ik de man achter op m’n fiets

had meegenomen?

‘t Is allang geleden, maar ik kan hem niet vergeten.

eFVe

Oefeningen doen

Rugpijn speelt zo nu en dan op. Als ik eerlijk ben, iedere dag.

Ik doe dus duidelijk wat fout.

Na een weekend met enorme pijn toch bij de Fysio terecht gekomen.

Voelt goed, niet over...maar ik kan er wat aan doen.

De eerste oefeningen zijn simpel, een soort Yoga, wat ik jaren geleden

dagelijks deed. Ze bleven me bij en vooral de ontspanning. Die gebruik

ik nog dagelijks.

Deze week kreeg ik er oefeningen bij, een beetje intensiever. Daar gaan

we dan. Vooral ontspanning en doorademen is hierin belangrijk.

Nou...dat lukt me goed. Ik moet nadien rennen....naar de WC. Is dat

ontspannen, de jaa of de nee????

Ik MOT d’r van op de POT.

eFVe

Belevenissen

Gisteren ontmoetten we iemand die we al héééééééél lang kennen. Wij waren op de fiets, Anne en ik. We werden geroepen, maar herkenden de man niet zo snel, maar hij riep: “ Ik bin ut, Kamstra”. Een pure Leeuwarder. Maar...hij was met een duwwagentje. Zo ik nog wist, had ie toch een skootmobiel. Deze man sportte vroeger met Anne. Anne moest helaas stoppen vanwege z'n astma, maar deze man ging driftig door. Een eerste klas brokkenpiloot. Fietste tot ie scheel zag tot ie uiteindelijk van de fiets viel. Schaatste tot ie ook daar bij neerviel. Hij werd alle keren weer opgelapt en begon weer driftig overnieuw.

We komen hem geregeld tegen op de markt, waar we zo een drie kwartier kwijt zijn om de laatste belevenissen van hem te horen. We kunnen erg met hem lachen. Hij is altijd heel attent naar mij toe en vindt me er heel goed uitzien, waarop ik dan zeg: “ Nou...Kamstra, ik denk, je hebt een bril nodig”. Hij kan dan zo lachen en wij lachen mee.” Jou binne son lieve meid”, zeg tie ook vaak. Ik zeg dan: “ Vraag dat maar niet aan Anne”. Op deze manier gaan we dus met hem om.

Maar nu !!!! Daar stond ie stokstijf en kon geen voet verzetten. Wij de fietsen op slot gezet en naar hem toe gegaan. Ik zeg: “ Kamstra wat is er met jou aan de hand” . “Nou...”zegt ie,” Ik bin stout weest. Ik wilde een visje van de markt hale, maar ik kan niks meer, ik kom niet meer vooruut”. Ik zeg: ” Maar je had toch een scootmobiel????!!!! “ “Ja”, zegt ie, “ Daar bin ik met uut de bocht vlogen en opnomen in de Boshof. Maar ik wilde naar huus en dat lukte, maar ik heb dat ding niet meer”. Ik zeg: ” Je moet voor de blote hebben”. Hij gaf mij groot gelijk. Al met al, wilden we hem naar een bankje brengen, maar gelukkig is deze man heel bekend in Assen, half Assen kent hem. Ooit stond ie in de winkel van Klaas Oosterhof in Leeuwarden, daar ken ik 'm al van. 

Een aardige mevrouw herkende hem en zei: “ Maar meneer Kamstra, wat doet U hier?”.

“Ja juh”, zei hij, ”Ik wou een visje halen en nou kan ik niet meer verder”. Ze zei: ”Maar de Boshof is ook nogal een eindje weg”. Hij zei: ”Ik bin alweer tuus”. Ze was erg verbaasd. Ik zeg: “We willen hem even op dat bankje laten zitten, daar verderop”. “Maar”, zegt dat vrouwtje,” Ik ben met de auto, ik kan hem wel naar huis brengen, maar dan moeten jullie hem daarginds afleveren, want hier mag ik niet met de auto komen”. Wij spraken dat af en zetten die brokkenpiloot op dat rijgevaarte en duwden hem richting waar hij moest zijn.

We hebben nog een poos met hem gepraat, eer de auto kwam. Hoeveel mensen hem onderwijl begroet hebben, is niet op 1 hand te tellen. Hij zei:  “Wat fijn dat ik jum tref”. Ik zeg: “ Maar volgens mij ben je behoorlijk in overtreding. Dit kun je helemaal nog niet”. “Nee juh”, zegt hij,” Dat is waar, maar ja wat mut je as je een visje wil hebben”. Ik zeg: “ Tuusblieve !!!!!” Ja, Leeuwarders versta en praat ik ook als de beste. We hebben hem in de auto gehesen en hij bedankte ons wel tig keren. De mevrouw bracht z'n rollator, ha ik heb het woord weer te pakken, rollator, en bracht ie ergens naartoe. Iemand die 'm wel naar z'n huis kon brengen. Bij ons in de fietstas zou het niet lukken, zo'n beest van een ding. 

Wij namen afscheid van Kamstra en ik zei met de vinger omhoog: “ Enne...niet weer doen hé, want anders....”  “Ja”, zegt ie” Krijg ik voor de blote”. Ik zeg: “ Dat kom ik eigenhandig doen”. En zwaaiend naar hem en hij naar ons vertrokken wij richting onze fiets. En toen pas konden we lachen, hard lachen. Wat een type, hij is 85 jaar. Ooit had ie een trage scootmobiel, maar volgens hem reed een hele ouwe vrouw hem voorbij. Hij is 'm direkt gaan inruilen voor een snellere. Hij zei: “ Ik schaamde me dood”. Wat een MAN !!!!!

eFVe

Een Dag Met Een Gouden Randje

Dit was een prachtige dag. Vanmorgen startte de dag wat wonderlijk.

Gisteren een gratis pak Lasagne gekregen bij Jumbo en....ik dacht, weet je wat? Dat eten we vandaag. Nooit doen we zulke dingen, maar...als het niet goed zou zijn, konden we altijd vanavond nog warm eten. 12 uur nog wat zag ik op de klok. 6 minuten in de magnetron stond op de verpakking, dus Froukje aan de slag. 6 minuten, wat is nou 6 minuten. Klaar was ons maal.

Wat bleek, ik had verkeerd gezien, het was goed 11 uur, dus zaten we voor half 12 al aan de warme hap. Anne eerst een kattelikje, vertrouwde het voor geen meter. Ik dacht, laat mij eens het goede voorbeeld geven en schep m’n bordje aardig vol. At ervan en zei heel overdreven: “Heerlijk !!!! “.

Anne proefde een theelepeltje vol en.....het voelde goed. Ook hij schepte aardig wat op en ik besloot

de rest te verdelen en zo waren we al vroeg klaar om te gaan fietsen. 

Zouden we fietsen???? Nog niet echt af gesproken, maar ik trok vast de schoenen aan. Keek even op de computer en beantwoordde enige mailtjes.

Uiteindelijk wist ik nog niet, wat het zou worden en ik opperde, Appelscha is ook goed, hoef ik vanavond niet te wandelen. Anne zei, maar ik heb de fietsen al klaarstaan. Ik gelijk in rep en roer en...holadiejee, we gingen fietsen.

Rekening houdend met de wind eerst in de wind om terug te kunnen genieten. De route vertellen???? Ik ben/was/word er niet goed in. Wel langs de TT-baan en ergens een achterafje ingeslagen om daar zonder verkeer te fietsen door het prachtige Drentse land/heide/zandvlakten. Deze vrouw genoot. Ook al fietste ik net als anders achter m’n maatje aan en moest af en toe een hoger tempo maken om manlief bij te houden. Af en toe vroeg ie wel: “Ga ik te hard? “. “Ja”, brulde ik van afstand terug. “Wat zeg je?”, riep Anne terug. Of ie het echt niet hoorde of even wilde nadenken, wie zal het zeggen. Maar voor zijn plezier brulde ik dus nog eens: “Ja, je fietst te hard!!! “. Anne een versnelling lager, ik een snellere en daar gingen we weer. Ik wilde weer eens dwars zijn en niet langs de weg fietsen. 

In de lucht zwierden van die

dingen met 1 mens eronder. Anne noemde ze Drones, maar hoe ze wel heetten???? Ja...zeg het maar.... 

Ik schreeuwde onderweg naar Anne een andere weg in te slaan, maar Anne fietste door, dus ik er weer achteraan. Verderop bedacht ie, we kunnen richting rechts gaan, maar er was veel motorverkeer en geen fietspad. Ik sloeg m’n slag. Ik zei: “Ik heb een mooi weggetje gezien, terug en dan rechts. Je kunt het niet missen !!!”. Anne ging accoord en zo kwamen we in een wildpark. ‘t Is niet helemaal die naam, maar het was prachtig. 

We volgden de paarse route, ja...what else??? Schitterend. De wilde beesten, ossen of zo,

lagen verderop en de wind deed z’n werk. Heerlijk zo’n e-fiets. Bij het mooiste deel stopten we, namen een pepermuntje, ieder z’n eigen soort en betrokken een bankje aan het water. Mooier kon niet, ware het niet, dat er hele akelig zwarte vliegen ons kwamen pesten. Dus...maar weer verder.

Nog weer een stukje langs de weg en toen de bossen in. Open plekken zagen we bloembollenvelden en ik moest even schreeuwen hoe mooi dat was. Medefietsers waren het roerend met me eens. 

Het werd een vrolijke middag. We groetten veel mensen en zij groetten terug.

Voor de wind huiswaarts en dat ging snel, wind in de rug, m’n zitvlak aardig lastig, maar toch ..... wat

een middag. Nog wel iemand gevraagd, of we richting Assen gingen en ja hoor: “Die kant”, riep een

vriendelijke man.

Hier aangekomen het ijs uit de diepvries gehaald, de verse aardbeien kleiner gesneden, thee ernaast.

Wat was/is het leven mooi, de zon scheen en schijnt nog. Deze dag kon/kan niet meer stuk.

Vanavond nog wandelen???? Nou...niks is zeker, dat zien we dan wel weer.

Dit was een middagje fietsen. Een dag met een gouden randje? Mee eens?

eFVe