Red Bull

Red Bull, wie drinkt het? 

Ik zou het niet weten, maar de foto is zo mooi, daar moet ik wat mee doen. De Ster in z’n geheel staat voor Westerbork, het herdenkingscentrum en de foto’s zijn rondom.

‘t Is niet veel, wat ik vandaag te bieden heb, maar...wel de moeite waard.

Westerbork, het herinneringscentrum.

eFVe

Rode Paddestoelen

Vandaag is weer een top-dag met een leuk eind. Dagelijks bewegen is mijn

doel en zo ga ik 6 uur op pad om naar Desmond z'n thuis te lopen. Desmond en

Anne zullen later volgen.

Zonder praten lukt het me nog redelijk om fatsoenlijk te lopen en zelfs

snel, verbeeld ik mezelf. Ik ben nog maar net op pad, zie ik daar een

vrouwtje afstappen en foto's maken van prachtige rode Paddenstoelen. Ik ben

hilarisch, denk verder niet na en vraag haar, of ze foto's maakt en of ze

die ook aan mij wil sturen. Ik vind het geweldig, ze gaat meteen akkoord en

ik kan haar omhelzen, maar dat zou misschien iets te erg zijn? Ik houd me

in. 

Ze laat me de foto's zien en ik geef haar mijn e-mail-adres. Denk er ook

verder niet over na en vraag de hare, want ieder e-mail-adres, voor mij

onbekend, duvel ik weg. Ik loop verder met een blij gevoel van binnen en van

buiten.

Even later passeert ze me nog en ik bedank haar nog een keertje extra. Wat

een lief mens. Vonny heet ze, denk ik, hoop ik, want zo noem ik haar

sindsdien.

Sommige mensen zullen zeggen: "Onverantwoord zomaar je e-mail-adres te

geven". Het deert me niet. Dit is zo mooi en Vonny is zo'n lieve vrouw.

Ik loop verder en Desmond en Anne halen me in. Wild ben ik, vertel wat me is

overkomen en stap in de auto om verder met hen richting Jo/Ro te gaan.

Helemaal wild van binnen. Helaas is Ronald nog niet thuis, maar hem vertel

ik het nog wel.

Een top-dag. Dankjewel Vonny, je hebt me super-blij gemaakt.

Echt waar, rode Paddenstoelen.

eFVe

Slecht weer

 

Slecht weer. Gisteren de hele dag. Maar Froukje zou Froukje niet zijn, dat ze even wilde luchten. Baasje Anne hield me tegen, maar na een poosje kwam ik weer in opstand. Als hij me niet wilde brengen, dan zou ik heen en terug willen lopen. Anne zou Anne niet zijn als hij dat zou willen en bracht me dus op weg. Helemaal naar het Nobelcentrum, normaal niet ver, maar nu...... 

Doen Froukje, doen !!! Niks dragen of tillen, maar wel gewapend met een levensgrote paraplu ondernam ik de tocht. Eerst even opwarmen in de winkels rondom het Nobelcentrum en toen op weg. De wind was hevig, maar....het was droog. Dat kon ik van de dag ervoor niet zeggen. Het lopen gaat traag/langzaam, maar het blijft bewegen, hoe ik het ook doe.

Mijn ribben blijven lastig, maar toch diep ademhalen, opdracht van de arts en daar gaat ze.

‘t Was sneller voorbij, dan ik had gedacht, de inspanning was groot.

Maar thuis gekomen, visite. Zoon Ronald met zijn Johanna waren hier en dat bracht even gezelligheid in huize v.d. Meulen-Vogelsang. Daarvoor hadden we de buurman al even op bezoek gehad, maar die is de rust zelve. Hij kwam vragen, hoe het met de patiënt ging en....waar was de patiënt? Niks te merken, niks te zien immers. Met hem dronken we thee en koekjes erbij. Het was erg lief van hem, toch?

Met Jo en Ron dronken we koffie/fris met boterkoek. We hebben de koek in z’n geheel geslacht, wij doen er anders zo lang over. Heerlijk, even zondigen, dat voelt zo lekkerrrrr.

Gezelligheid kent geen tijd en toen de jongelui huiswaarts keerden, had ik nog een prachtige bos bloemen te gaan. Zo’n mooi luxe boeket, met besjes en al. Ik maak wel even een foto en doe ‘m hierbij. Moet kunnen.

‘t Is weer een nieuwe dag, we zijn weer fris, fruitig en vrolijk en de koffie geurt alweer. De zon schijnt zelfs. Wie doet je wat?

Slecht weer? Waar?

eFVe

Kip zonder kop

 

 

Als een kip zonder kop dool ik door ons huis. ‘t Is wennen in de ergste vorm van het woord. Maar we zijn eraan begonnen, dus maken we de trip ook af. Vier tot zes weken is veel als je er voor staat, maar achteraf, als ik dan toch voor 8 jaar ga, een schijntje toch?

De was draait op volle toeren, het zal toch moeten gebeuren. Ik geef aanwijzingen en Anne doet z’n best aan mijn wens te voldoen. De samenwerking moet nog wennen.

Meestal vertoeft Anne buiten en dat moet ook kunnen, bladeren vegen en dat soort dingen lijken z’n hobby. Hier in huis is de vloer ook zijn domein, dus een overeenkomst is er wel.

Stom hé, dat ik nu ineens ontdek, wat er zoal te doen is, hoeveel moeite dat kan kosten en vooral als dingen niet mogen.

Ben ik een zeur? Ja, ik ben een zeur. Hopelijk went alles, tot hangen toe, maar dat moet dan wel langer. Daar denk ik maar niet aan.

Die kip, daarmee voel ik verwantschap, maar dan met kop.

eFVe

Gekneusd of gebroken?

 

Gekneusde ribben, oei....eigenlijk val ik nooit, maar als ik het dan ook doe, doe ik het goed. Tot grote ramp voor en van mezelf, want heus...het is erg pijnlijk.

Dinsdag kwam ik ten val en pas nu, donderdag, ging ik naar de Arts. Ik hoopte met alle hoop die ik in me had, dat het wel zou afzakken.

De Arts komt me halen, maar denkt aan mijn Anne. Roept dus: “Meneer v.d. Meulen”. “Nee”, zeg ik, “mevrouw van der Meulen”. Lachend zegt ze, terwijl we naar de spreekkamer gaan: “Altijd heeft uw man van zulke ongelukjes”. Ik probeer te lachen, maar wil het wel laten, de pijn is me de baas.

De Arts vraagt hoe het gegaan is en ik vertel m’n avontuur.

Ook zeg ik: “Onze dochter kwam gisteren met het heugelijke nieuws, dat het 4 tot 6 weken zou kunnen duren”.

“Ja”, zegt ze (de Arts), “zo is het ook”. Vreselijk, denk ik.

Ze onderzoekt me en ik vertel waar de pijn zit. Gebroken of gekneusd dus. Stom mens ben ik, denk ik nog.

Maar ik mag bewegen en hoef overdag niet naar bed. Wel paracetamol slikken, overdag en ‘s nachts, maar als de pijn daardoor erg zakt, toch geen moeilijke dingen doen. “Geen huishoudelijk werk”, zegt ze nog. “Dat vind ik helemaal niet erg om dat niet te mogen”, zeg ik zichtbaar blij.

Die tijd ligt al achter me, toen vond ik alles leuk om te doen en nu???? Ik baal er weleens van. Dat heb ik maar niet gezegd, maar uit mijn antwoord klonk al iets in die richting.

Gekneusde of gebroken rib(ben), een lange weg te gaan.

eFVe

Het dak van de garage

 

 

Al twee keer eerder schreef ik erover. Onaangekondigd kwamen ze, ik moest weg en ging weg. Wel anders dan normaal. Ik had iets gezien en wilde dat even snel vertellen, rende de deur uit en vergat, dat er golfplaten lagen. Ze lagen er al dagen, maar met haast.....ik schoof er helemaal met de linker zijkant overheen en moest even blijven liggen door de schrik. Maar ik kon daarna met hulp van Anne opstaan en keek naar de klimaap op het dak en wat zei ik: “Val niet hoor”. Hij keek me glimlachend aan.

Ik fietste naar de stad en moest ineens zo lachen, zelf lag ik languit over de golfplaten en onze klimaap doet dit werk al jaren en ik waarschuwde hem? Froukje, Froukje, ben je wel normaal?

Het dak zal afkomen???? Ik geloof er niks van.

Tot hierna.

Ik ben niet blij, helemaal niet blij. Het dak is klaar? Waarom zie ik dan drie gaatjes aan de binnenkant? Ik baal, ik baal ontzettend. De afwerkplank zit scheef. Vakmensen? Sinds de baas meewerkt, gaat het niet zo goed meer. Maar....dat kan inbeelding zijn. Dit voelt niet goed. 

Vervolg.

Vanmorgen heb ik even heerlijk m’n gal kunnen spuwen en .... er zal aan gewerkt worden.

We will see.

eFVe

Slaapkamergeheimen

 

Een nieuw bed van Beter Bed moet mijn nachten beter maken. Afwachten dus. Vanmorgen al mooi op tijd kwamen de jongens m’n bed brengen en na een worsteling van Anne en mijzelf ziet het er weer leuk uit. Het brengt altijd weer lenigheid met zich mee om de wisseling van de wacht te maken. Het ene bed verruilen voor het andere, een klusje voor twee.

Het bed staat er weer keurig bij, dankjewel Beter Bed. Of het ook Beter zal zijn? De nacht zal het ons leren. Wel moet ik ‘s avonds zowel als ‘s morgens ochtendgym doen, Beter Bed is hoger dan de mijne en dat brengt werk met zich mee, maar....bewegen/sporten is goed voor deze (sportieve????) vrouw. Eventueel heb ik nog een caravan-opstapje, het gaat lukken.

Na geregeld rugpijn hopen we op de oplossing door middel van deze poging.

Met dank aan Karste Vogelzang hoop ik een betere periode in te gaan, zonder een verkeerde houding in de nacht.

Mag ik blij zijn? Het mag, het moet. Een Beter Bed, daar ga ik voor.

Een slaapkamergeheim? Oh nee, als dit werkt, mag het wereldwijd bekend worden.

eFVe