Dan moet het maar zo

 

Doordat ik niet van huis kan, organiseer ik wat anders en mijn buurvrouw is dan de klos. Het is een schat van een vrouw en natuurlijk reageert ze positief. Erg positief zelfs.

Ik vraag, of ze even bij Anne wil zitten, zodat ik kan pinnen en boodschappen kan gaan doen. Ik heb al schuld bij onze handyman en dat voelt raar.

Kina klinkt positief, ik zal haar bellen als  de verzorgerster Rita weg is.

Ik bel en Kina komt met een idee: “Als jij weg bent, kan ik misschien wel met Anne en de rolla...”,

ze vergist zich bijna, maar vervolgt: “in de Kinderwagen ???”.

Jeetje, wat heb ik moeten lachen. In ‘t verleden bood ze al aan op Anne te passen en daar kon ik al enorm om lachen, al ware hij mijn kind. De rolstoel, een moeilijk woord, die slaan we over.

 

 

Anne wilde niet, wel dat ze kwam en samen brachten ze de tijd gezellig door. Ik fietste of mijn leven ervan af hing, maar m’n conditie is van gener-waarde. Wat zakt dat snel, in tien dagen....weg is alles.

Maar...deze vrouw heeft weer een frisse neus gehaald en kan weer tevreden verder. Anne had het leuk, want Kina is heel onderhoudend, dat is haar wel toevertrouwd en bovendien onze huisvriendin en buurvrouw.

Wat voelde dat goed om er even uit te zijn.

eFVe

Mijn zus

 

Het ging zo goed, maar aan alles komt een eind. Mijn enige hoop is, dat ze niet lijdt, geen pijn heeft en te midden van haar kinderen ons allen mag verlaten.

Ik pieker, hoe ik bij haar kan komen op de juiste dag, maar heb ook zo m’n moeilijkheden thuis.

Mijn zus, de oudste van vier, ze is 94 jaar geworden en heeft zolang thuis mogen blijven. Is inmiddels al naar het ziekenhuis geweest, maar meteen weer huiswaarts gekeerd, net zo zij het wilde. Haar dochter uit Amerika is onderweg en nu is het wachten. De laatste loodjes wegen het zwaarst.

Wij allen hopen, dat ze in vrede mag gaan en zeker is, dat ze een leegte zal achterlaten.

De laatste tijd heb ik haar niet meer mogen ontmoeten, niet per telefoon en ook niet per skype. Zo ging het ook bij/met m’n andere zus, dat went nooit, maar zal slijten.

Sterkte voor iedereen die haar lief is, maar ook voor mezelf. Nu ben ik in zekere zin alleen op de wereld.

Dag Siet, je was een voorbeeld. Vol geduld heb je je laatste jaren aanvaard en nu mag je eindelijk naar jouw Bertus.

Dikke tuut,

Froukje

Tom Dumoulin, een man met passie

 

 

Eindelijk, maar toch. Wat een spanning. De hele tour door op Tom gewed. Dat er geen eerste plek kon komen, was duidelijk, teveel pech.

Maar juist de laatste dag je pak kwijt zijn en eentje laten naaien door een gepensioneerde oudere dame uit Baskenland en dan als eerste met de tijdrit eindigen?????

 

Tom Dumoulin.

 

 

Wat geweldig voor je. Ik zat gekluisterd naar de beelden te kijken, de hele Tour de France, geweldig, maar wat spannend en dat juist jij deze dag als winnaar uit de bus komt.....daar zijn geen woorden voor.

De giro gewonnen en dan nog de Tour rijden is al meer dan de meesten doen en dan zo eindigen????

Mijn hart juicht en in gedachten bedank ik de naaister van/voor je  tijdrit-pak.

Tom, je gaf ons een geweldige Tour de France om te zien. Je boosheid, je glimlach, je enthousiasme, je passie, je bent en blijft mijn favoriet. Wat een vent.

eFVe      

Een gek moment

 

Door de babyfoon kunnen Anne en ik in de nacht contact hebben, wat soms ook echt nodig blijkt te zijn. Zo was ik al naar bed en pufte nog na van de warme dag en hoorde ik Anne hele rare geluiden maken. Eerst maar eens rechtop, hoorde ik het goed?

En wis en waarachtig, een heel angstig geluid, dus ik rende de trap af en ..... vond Anne, liggend op z’n knieën met het hoofd naar beneden. Ik schrok erg en ging in overleg, hoe we dit moesten fiksen.

Ik gaf het sein en zei: “Anne, pak je vast aan het bed en schrik niet, wat ik nu ga doen”.

Anne hield zich vast, ik deed m’n schouder onder z’n stuit, pakte één been vast en met alle kracht duwde ik hem omhoog. Anne riep nog: “Ik raak iets met m’n been”. “Niks om geven”, brulde ik terug. Het was een uitputtingsslag, maar het lukte. 

Samen hijgden we na op bed en een poosje later wilde ik toch naar m’n eigen bed en zei: “Trusten troela, ik ga naar boven”. Anne antwoorde ook zoiets en ik hijgde nog na op m’n eigen bed. Poeh...wat was ik warm geworden. Dit moest nooit weer. M’n hart sloeg 88 en ik dacht er nog eens over na.

 

 

Het was gelukt, maar.... bedacht ik me ineens.....het ledikant kon naar beneden..... Ik heb er ontzettend om kunnen lachen, maar pas na een poosje, toen ik totaal in de ruststand was beland.

Froukje, Froukje, hoe dom kon je zijn. Wie van ons beiden kan niet goed meer denken?

eFVe

Een deel van onze dag

 

Na een onrustige nacht hoor ik beneden Anne roepen. Dan moet ik komen, zo is de afspraak. Het is kwart voor acht, dus ook tijd om op te staan.

Hij vertelt wat hem dwars zit, ik los het op en ga aan de slag. De dagelijkse wasbeurt.

Daarna ons ontbijt, waarna ik mezelf even voorzie van dunne kleding en maak beneden de kamer wat ordentelijker.

Het is geen huiskamer meer, het bed toont een enorm sta in de weg, maar wat moet, dat moet.

Al met al is de morgen alweer aardig op gang en ik zet koffie, lees de krant, maar niet voordat ik de dagelijkse puzzel heb gemaakt. Ik zal de krant later doorgeven aan Anne; ik schenk ons beiden koffie in met koek erbij.

De krant is uit en geef ik door aan Anne. Hij doet er iets langer over, zat nog in de krant van vorige dagen. De snelheid lijkt met vakantie, maar wel voorgoed.

Ik kijk, of ik e-mail heb ontvangen, zo ja, mail ik terug en anders kijk ik op de kalender of ik niet iemand vergeten ben. Zo ja, dan meteen aan de slag.

Dan schenk ik het tweede kopje koffie in en verneem, Anne heeft het warm. De schuifpui staat helemaal open, maar de warmte is gewoon overal, ook buiten.

Ik vertel Anne, dat het misschien buiten lekker is en wonder boven wonder verdwijnt hij naar buiten, zonder rollator en loopt keurig rechtop. Niet te peilen hoe deze dag verder zal gaan.

Buiten is het lekkerder volgens Anne en zet de tuinstoelen achter ons huis. Ik zal hem vergezellen, maar wilde dit even kwijt.

 

 

De tweede kop koffie zit erin en gestaag komt de warmte weer onze kant op en moeten we wederom schuilen. Zomer is mooi, maar deze is erg warm, te warm naar mijn idee.

We gaan zo voor een broodje en daarna zien we wel verder. Ik heb nog een heerlijke croissant, gekregen van Sonja. Zij is inmiddels met vakantie. Ze heeft het verdiend na zulke inspannende dagen voor en met ons.

Mijn verhalen zullen een andere ondertoon hebben, maar....ik klim weer omhoog en zal me verzetten tegen negatieve gedachten, daar schiet ik namelijk niks mee op.

 

 

Voor vandaag laat ik het hierbij en verheug me op mijn heerlijke croissant. Anne heeft pech, dat hij zoiets lekkers niet proeft. Ik wel en daar ga ik nu uitgebreid van genieten.

eFVe

17 Juli 2018

 

 

Die avond ga ik uit, weet nog helemaal niet precies, wat ik te zien krijg, maar over Desmond is alles goed. Een film is me verteld.

Die avond draag ik voor het eerst in mijn leven een streep in de breedte. Waarom? Dat vraag ik mezelf ook af. Ik zag het shirt hangen en was er verliefd op. De maat klopt ook nog eens niet voor ene meter, maar mooi..... Tenminste, dat vind ik. Een roos op m’n hart, een wijde mouw. Ik voel me nu al een mooie vrouw. Een gekleurde broek en hemd, mijn avond kan al niet meer stuk. 

In afwachting wat zal komen ga ik met onze zoon en schoondochter en misschien zelfs Desmond naar een film kijken. Tuurlijk is Desmond erbij, de film gaat over hem en z’n laatste schooljaar aan deze lagere school, de basisschool. Ik ben er nu al onrustig over. Niet m’n bril vergeten, knoop dat in je oren, Froukje.

 

 

Het was geweldig, wat hebben die kinderen en onderwijzers en onderwijzeressen hun best gedaan en wat hebben ze ons een prachtige avond bezorgd.

En natuurlijk maakte m’n hart een sprongetje, toen ik onze kleinzoon te midden van de jeugd zag staan, lopen, zingen en teksten. Grandioos. Wat houd ik superveel van deze knul enne proficiat Desmond, je brengt het nog ver en mocht je het nog niet weten, we houden heel veel van jou.

eFVe

En dan is er koffie?

 

Even geduld Froukje. Je hapje en pilletjes moeten er nog in lieve meid? Deze lieve meid, tussen aanhalingstekens, heeft al heel wat gedaan, daarna met mezelf aan de schoonmaak, snel m’n bikini aan en in de kleertjes.

Toen ik jong was, zei ik weleens: ”Ik word rijk, ga een ouwe boer verschonen en dan ben ik boven Jan”. Dat gezegde ging er toen rond.

Ik verschoon dan wel geen ouwe boer, maar vanmorgen toch al een hele put gehad en ben nog steeds niet rijk. Ook niet in ander opzicht, rijk zonder geld.

Denk weleens, waar en hoe eindigt dit?

Snel een hapje brood, pilletjes, water en dan......is er koffie en rust op de plaats.

eFVe