Hondenweer

 

Regen/sneeuw/harde wind en dan alles tegelijk. Buurvrouw Kina en ik te voet op pad, enorme paraplots mee. Maar we kwamen niet ver. De plu waaide zowat dubbel, dus terug en dan toch maar in de auto. Ik moest en zou nog even wat afgeven bij de dokterspraktijk.

Daarna nog even door de Big Bazar, niks gezien voor ons van waarde, maar boodschappen bij de Jumbo zijn altijd welkom. Kina alleen een fles en ik iets meer, o.a. chips en kroepoek voor de vrije avondjes. Daarna nog iets voor de beunhaas. Bij de kassa hielp Kina met de boodschappen in haar tas te doen, terwijl ik zelf het netje al in de aanslag had. Ik mopperde: “Toe nou Kina, dan moeten we straks weer zo moeilijk doen”. Kina gelijk er overheen: “Nee, dit houd ik, je ziet maar, dit is voor mij”. De knul achter de kassa had er duidelijk schik in en ik moest ook erg lachen. Kina doet altijd gek, zo ken ik haar, maar voor anderen lijkt het altijd, of we ruzie hebben. Ze zegt de gekste dingen en ik kaats mijn woorden weer terug.

Maar helaas, het weer was prut en besloten we meteen naar huis te gaan, er werd ook slecht weer voorspeld, dus wat deden wij om op pad te gaan?

Kina zet de auto iets verder van de stoeprand en moppert. Ik probeer te zeggen, dat ze ‘m altijd nog kan veranderen en Kina er weer overheen: “Nee hoor, dat doe ik niet, ik laat ‘m zo staan”. Waarop ik weer in lachen uitbarst. Wat zal ik die drol missen, zo eentje bestaat er maar één van.

Nog steeds Hondenweer.

eFVe

Als een blok

 

Als een blok heb ik geslapen. Elf uur naar bed gegaan en.....tot negen uur vanmorgen weg van de wereld. Wonderwel kan ik me de nachtelijke wandeling naar het toilet nog herinneren, zo’n drie keer, maar hoe ik weer in bed ben gekomen? Vertel het me maar. Ik weet van niks, ik ben onschuldig.

De krant komt altijd om ongeveer vijf uur in de bus en dat hoor ik normaal luid en duidelijk. Deze keer? Niks gehoord. Maar ik ben er weer, nog een beetje wankel, maar we maken er weer een mooie dag van, gelijk maar aan de koffie om echt wakker te worden.

Bovendien zat ik gisteravond al voor de TV te slapen. ‘t Ouwe mens, het wordt er niet beter op. Vanmorgen is Anne zelfs komen kijken bij mij, ik kan het bijna niet geloven. Springlevend kan ik mezelf nog steeds niet noemen, maar vanmiddag vlieg ik er weer uit, zeker weten.

eFVe

Seniorenbioscoop

 

Vanmiddag zal het weer gebeuren. Lopen de dames Kina en Froukje (in de regen?) naar DNK om te genieten van de film “C’est la Vie”. De warme loopschoenen aan, aubergine van kleur, aangepast met een aubergine blouse, sjaal om, dikke jas aan en gaan met die banaan.

 

 

 

 

Iedere veertien dagen wordt een film aangeboden op maandag/dinsdagmiddag tegen een gereduceerde prijs voor Senioren. Helemaal ons idee. ‘s Avonds kom ik in ieder geval zelden de deur meer uit, dus....is dit een optie? Ja, dat is een optie. We verheugen ons erop.

 

De plannen zijn gewijzigd, buurvrouw Kina moet taxi-rijden voor haar dochter, iets met haar kleinzoon. Zulke akkefietjes gaan altijd voor, logisch.

Dus moest ik snel in aktie komen. Anne had mee gekund, maar Anne krijgt de beunhaas op visite. Er moet weer wat gebeuren. Ik laat m’n hersenen werken en kom op de vriendin van de beunhaas, mijn ex-buurvrouw. Helaas, pindakaas, ze is verkouden en durft de gok niet te wagen. Een hoestbui zou weleens storend kunnen zijn.

Ik laat opnieuw m’n hersenen kraken en wacht eens, ik heb nog een leuke buurvrouw en ooit heeft ze gezegd, als Kina niet kan, vraag mij dan maar. Zo gezegd, zo gedaan, dus vanmiddag met Annie op pad. We zijn aan elkaar gewaagd, dus dat komt goed. Waar ik wel een beetje mee zit, ze loopt als een Kieviet en ik als een bijna dooie mus. We zullen ons aan elkaar moeten aanpassen. Ach, ook wel weer leuk, met Annie op pad.

En opnieuw pas ik de regel toe, wie haar man liefheeft, laat hem thuis. Een goed idee? Vast wel, hij heeft aanloop, ik zet de koffiekan vast klaar, ze redden zich maar. De beunhaas is dol op koffie, dat weet ik zeker.

Ik nog even snel wat gezondheid uit een doosje op m’n wangen, wat foute haartjes met de pincet bewerken en....klaar is Froukje. Komt U maar !!!

Tot later dus.

 

Later is nu. Een te gekke idiote drukke film, maar de Franse Taal maakte het nog gekker. De tweede helft viel alles zo’n beetje op z’n plek.

Mooie beelden erbij, prachtig kasteel. Ook dat zie je normaal niet. Annie wel, ze was er op getrakteerd toen ze vijftig jaar werd door haar dochter. Leuk om terug te zien voor haar.

In de pauze koffie en cake, Kina en ik zijn dan lui en doen dat nooit, maar...’t is aan te bevelen, lekkere koffie en de cake? Ik was er niet vies van. We zaten ook hoog en hoefden niet in donker de trap op.

Kina en ik genieten nadien van koffie met....bij de Hema.

Maar...beiden, Annie en ik, hadden nog een boodschap te doen en liepen zodoende nog een aardig eindje en het begon te regenen. Het deerde ons niet, zelfs even hageltjes. Maar we zijn weer thuis, niet echt nat geworden, m’n haar is gaan krullen. Net nat genoeg dus.

Nu nog een broodje, Kina even bellen en dan begint de avond.

 

 

De beunhaas heeft goed werk geleverd, niks gehad, begreep ik. Ik had nog wel koffie gezet. Maar een volgende keer zal ik ‘m inschenken, misschien is dat leuker. In ieder geval, bedankt Harry de beunhaas. Het ziet er weer perfect uit. Als we jou niet hadden .....

eFVe

Oma worden, Oma zijn

 

 

Iemand die ik goed denk te kennen stuurde een prachtige foto van haar met de baby, Job geheten. Dat is smullen, kan me nog zo goed herinneren, dat het iedere keer weer een groot gebeuren was. 

Oma te mogen worden is erg leuk, maar om Oma te zijn, vele malen leuker. Wat kun je van zo’n kleintje houden en dat groeit maar door, het kindje en je gevoel ervoor. Dat gaat nooit weer over/voorbij.

Geniet ervan verse Oma!

eFVe

ZONdag

Er is ons zon beloofd, maar die heeft vertraging. Misschien vanmiddag. In de tussentijd skype ik met m’n zus van 93 jaar en we praten samen over onze zus, die al is gaan hemelen. Ze is wel 89 jaar geworden. Ik beloof te proberen tot 88 jaar te gaan, maar voor het kiezen hebben we dat niet.

Van mijn zus, die is gaan hemelen, heb ik prachtige blouses, maar helaas, ze passen me niet. Dus vanmorgen met m’n zus besproken, of het misschien wat voor haar is. Ik zie haar er nog niet echt in, want de oudste is 93 jaar en niet een luxe vrouw, nooit geweest. M’n overleden zus was wel een luxe vrouw, droeg prachtige kleding en daar hangen dus blouses van haar bij mij in de kast.

Het werd Kerst 2017 en ik dacht, weet je wat? Ik doe zo’n prachtige donkerrode plissé-blouse van m’n zus Dicky aan en werd er zelfs héél blij van. Ik durfde het aan. Maar op eerste Kerstdag kwam ik tot de ontdekking, ik loop voor gek, als ik dat ga doen. Ik zat er middenin. Een vlag op een strontpraam zo gezegd. Wat sneu voor mij.

Maar wegdoen? Dat doet zo’n pijn. Vandaag dus in onderhandeling met m’n oudste zus en....ze wil ze. Helaas duurt het wel even, eer ik haar zie, maar hopelijk heeft ze die tijd nog.

Wat mode betreft, zit ik tussen m’n zussen in en draag ook wel graag met byzondere dagen die glansjes.

Een dag zonder zon, maar voor mij voelt het alsof hij/zij schijnt. Wat is de ZON eigenlijk, mannelijk of vrouwelijk? Heb ik me nooit in verdiept. Maakt verder ook niks uit, het zij zo !!!! Hoe dan ook.

Dicky, kon ik maar even bij je zijn; een liedje, niet een favoriet liedje, maar ik dacht er even aan. Het zal niet gaan.

Ook zonder ZON voelt het als een goeie dag. Hier laat ik het bij.

eFVe

Lamp met licht

 

 

Al een poos geleden hadden we een lampje gekocht, maar sinds een poosje is Anne niet meer zo actief en vooral buiten, dat lokt hem minder. Zodoende kwam de lamp in doos zichtbaar onder ons rek in de kamer te liggen.  Daar bleef ie maanden liggen. Het leek of ie er hoorde. Dan konden we ‘m niet vergeten.

Dat lukte sowiso niet, want het was zo donker achter. Dat was niet fijn. Deuren al vroeg op slot. Niet dat we met angst zitten, maar het is er werkelijk aarde-donker.

Maar vandaag was een geweldige dag. Een vriend van onze ex-buurvrouw kwam, zag en overwon. 

Hij kwam de lamp plaatsen. Snel koffie gezet, lekker teuten met de ex-buurvrouw en Anne druk met haar vriend in de weer. Het was wel een precies werkje, maar het lukte. Of het lichtje het zou doen, zouden we pas ontdekken, als het weer donker werd. En het werd donker. Alvorens waren we snel naar de winkel gegaan voor een wijntje voor de Elektricien, stiekem in ons oor gefluisterd door de ex-buurvrouw.

In afwachting van het wonder der wonderen deed ik vast de jas aan, om de fles rode wijn onder m’n jas te vervoeren. Nog even de kant van de lamp uitkijken en ja hoor, hij deed het en eindelijk zagen we buiten weer licht in de duisternis.

Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar hem toe gegaan met die rode wijn. Ik denk wel, dat ie er blij mee is, want hij weigerde ‘m niet.

Door haar huis lopend gingen overal lichtjes aan, de man was dus duidelijk dol op lampjes plaatsen. 

Wat een luxe. Wees zuinig op en met hem, zulke mannen vind je maar weinig. En hij...... en z’n lampjes zien er nog goed uit ook.

eFVe

Aubergine

 

De kleur waar ik van houd, ook paars, die staat eigenlijk bovenaan. Vandaag had ik weer eens geluk. Eerst m’n tenen laten oppoetsen tot tevreden jongens en dan de stad in. M’n aubergine-kleurige tas voor ‘t eerst mee. Net iets groter dan de normale tas en .... nieuw. Zulke dingen kom ik gewoon tegen en als de prijs me dan bevalt, pik ik heb je.

Vandaag dus vol vertrouwen de stad in om warme schoenen, hoge of sport, maakt me niks uit.  Soms de winkel in en uit, want in de opruiming is natuurlijk niet alles wat ik wil. Twee winkels gehad en toen al richting huis, de laatste winkel bezoeken. En wat kom ik daar tegen? Aubergine-hoge sportschoenen met bont erin. Ik ben een gelukkig mens. Heb ze meteen aan gehouden en....heb warme voeten. De rest was al warm, ik voel me weer jong, splinternieuw.

Ik voel me geweldig rijk, maar soms ook wel een gek mens. Zo blij te kunnen zijn met deze vondst. Sorry, kan er niks aan doen, kan een gat in de lucht springen.

eFVe