Maandag

 

We beginnen de week fris en fruitig. Maandag is hier mijn zwemfitness en onze oppasdag voor onze kleinzoon. Beiden een leuk begin. M’n e-fiets is weer oké, een nieuw slot doet wonderen. Dan kan dit ouwe mens weer snel naar het zwembad sjezen. Regen of geen regen, veel wind of weinig wind, ik ga.

De vorige week ligt achter ons en deze week is een nieuwe start.

 

 

Het plaatje ziet er wat somber uit, maar.....zo voel ik me niet. Fris en fruitig is nog steeds mijn nieuwe start. De dag loopt als een trein tot nu toe, wat wil je nog meer. Een mooi vooruitzicht en....het is nog droog. Mag ik dan eindelijk droog naar zwemmen gaan en terugkomen? M’n stalen Ros staat al in de starthouding en ik spring er zo op, vlieg langs ‘s Herenwegen en land in het water van ons zwembad. Hééééérlijk !!!! Maar op dit moment is het er nog geen tijd voor.

Koffiedrinken met de Heer des Huizes, zelfs met iets lekkers er bij. Een puzzeltje, liefs een filippine-puzzel extra. Moet lukken allemaal.

 

 

Zwemmen was weer ver-ruk-kelijk. Alles lukte op een evenwicht-oefening na. Kan me even niks schelen, dat overkomt me al jaren. Daarna heerlijk in het kruiden-bad. Eentje van onze groep had al een plaatsje voor mij gereserveerd. Wat een luxe. Ik heb me laten verwennen. Vanuit dat bad nog even in het bubbelbad. 

Mijn medezwemsters zag ik niet, ik dacht, wat kan mij het bommen, ik kruip met die twee kerels in het bubbelbad. Eentje zag er vrij normaal uit, maar de ander? Meer een ouwe, zo noem je toch een Kapitein? De "Ouwe", vooruit, dat mag ook. Een beetje een brommerig type, maar het duurde niet lang en hij ontdooide. ‘t Was heel gezellig, zodat ik mijn medezwemsters niet had ontdekt. Jaloers zeiden ze: “Jij had het vast héél gezellig !!”. Dat kon ik beamen, maar de pret heb ik maar niet gedeeld.

Nog snel even een kopje koffie met de dames gedronken en op m’n e-fiets race ik langs de weg en meteen was het tijd om Desmond op te halen.

Ik was weer eens eigenwijs. Johanna (onze schoondochter) meldde, dat Desmond wel uit zichzelf naar de auto zou gaan. Ik dacht, wat sneu, het laatste jaar? En dan haal ik ‘m niet eens uit school? Dus toffelde ik naar school, waar ie niet was. Vanuit gymnastiek was hij rechtstreeks naar de auto gegaan. Gelukkig kwam ik iemand tegen, die me dat vertelde. Anders had ik er misschien nog gestaan.

Ik kwam ‘m tegen en hup, naar de auto en op naar huis.

Hij aan de chips, Anne aan de digestive-koekjes en ik hier mijn blog schrijven.

Een lange deze keer, maar soms moet dat. Een opluchting, dat vandaag een gewone dag is zonder storm en regen. Laat ie fijn zijn.

eFVe

Ander Onderwerp

Vol goede moed stort ik me weer op m’n belevenissen. Er is zoveel moois om ons heen. Vandaag even dikke regen, maar ook zonneschijn en daarbij een prachtige regenboog.

Onze dochter bracht me een telefoontje waarop ik dus met m’n familie kan app’n. Ik moet nog wel uitleg hebben, maar dat doet onze kleinzoon of onze zoon. Wie het eerst komt, die het eerst maalt. Ik kan bijna niet wachten.

Ronald kwam, zag en overwon. Ik moet een kaart kopen bij Vodafoon ???

Dan m’n nieuwe pan testen, gelijk gisteren al, ook daarmee kon ik niet langer wachten. Ik dacht allereerst aan hachee, lekker en gezond en dat moet even wat langer trekken. Babi pangang zou ook kunnen, nog leuker.

“Morgen, morgen”, zei de trage, maar dat zei hij telken dage, “Morgen, morgen”, zei hij weer, maar....die morgen kwam nooit meer. Zal ik dan toch vandaag al opnieuw beginnen? Ik tel tot drie, eer ik beslis.

Ik kook pasta en pruts met vele soorten groente en gehakt er in ..... ja ja ....m’n nieuwe pan en ik fabriceren de lekkerste dingen. Deze keer veel tomaten en kleine gekleurde paprikaatjes.

Ik zal mezelf niet afvallen, ...het is grandioos geworden. De pan is een blijvertje. En ik??? Ik ben blij en grijns van oor tot oor. Van buurman geleerd. En ook ik ben een blijvertje.

eFVe

Geertruida

Geertruida,

 

 

10 jaren alweer geleden, dat je ging hemelen. Ik ben er niet meer verdrietig over/van, maar denk aan de leuke dingen, die we samen ondernamen.

We wandelden, we toneelspeelden en dronken nadien citroen-brandewijn, we fietsten en aten ons meer dan zat aan pannenkoeken. We verdwaalden en vonden de weg terug. We gingen voor de welbekende van Dobben-kroket en de Kwekkeboom. Echte kenners waren we. Zwemmen en doen alsof we verdronken om elkaar te redden, dat hebben we maar één keer gedaan, omdat we gered werden door de badmeester. Domme meisjes !!!

Onze afspraak om in hetzelfde bejaardentehuis te gaan wonen, dat komt niet meer uit en dan met de lift naar elkaar toe? Over en uit! Duitse en Engelse les, conversatie deden we. De vier-daagse-fietsen in één dag.

Ik zal je nooit vergeten en ieder jaar herdenk ik je. We waren veelzijdig met elkaar in verbinding. Tot volgend jaar.

 

 

Liefs van eFVe.

Mijn kookkunsten

 

Voor mezelf ben ik geslaagd en de nieuwe pan mag/moet blijven. Zilverrijst en gemengde groenten, fruit en geloof me, het smaakt uit de KUNST. We hebben gesmuld, althans ik. Anne at lekker mee, maar z’n smaakvermogen is al jaren op hol. Niet meer terug te vinden. Het gehakt er doorheen, dat proeft ie, dat heb ik gekruid.

Morgen ZONdag, ik duim alvast en meld later wat we zoal hebben gedaan. Voor vandaag is het genoeg. Ik ben zo al opgewonden genoeg. Weekend......maak er wat van.

eFVe

Een schrale troost

 

Vandaag zag ik mijn oude buurman van zo’n 45 jaar naast ons vertrekken voor altijd. Even wennen zo hij vertrok. Twee dagen geleden liep ie nog goed en nu is het een stakker.

Hij is opgenomen in Anholt, een ziekenboeg en komt niet meer terug. Het alleen-wonen is onmogelijk geworden.

‘t Is even wennen, maar de wereld draait door en zo kocht ik vanmiddag een nieuwe pan, om mezelf blij te maken? Daar lijkt het op. Een schrale troost dus.

 

 

Kan ik weer naar hartenlust pielen met eten. Drie jaar garantie. Ik improviseer graag en dat kan met deze pan.

Buurman, ik ben je niet vergeten, zal erg moeten wennen zonder jou als buurman.

Zijn dochter kwam net even een soort afscheid nemen, we hebben veel gepraat en zij is bovendien fan van m’n verhaaltjes. We kennen elkaar al erg lang, speelden eerder samen bij een toneelclub en hier stopt het zo’n beetje.

Buurman kan ik blij maken met af en toe een bezoekje brengen en wat lekkers meenemen. De lust tot iets lekkers zal ie niet verloren zijn, toch? Ik zie nog die grijns van oor tot oor.

Ik hoef niet meer te letten op wanneer hij opstaat of/en op bed gaat. Ik mag de sleutel teruggeven en basta? Dat klinkt wel erg cru en zo is het niet bedoeld.

 

 

Hopelijk voelt hij zich er snel thuis en hoeft ie nooit meer alleen te zijn.

Ons leven gaat gewoon door en als ik kook of experimenteer met m’n nieuwe pan, denk ik even aan vandaag dat ik je weg zag gaan, buurman. Vooral mijn Anne zal je erg missen.

eFVe

Een onrustige nacht

Anne was vannacht even downstairs, niet ongewoon, maar kwam ongerust naar mij toe. Bij de buurman brandde nog licht in de keuken. De man is erg zuinig, zou zoiets niet gauw doen. Maar...er is een maar bij, hij is de laatste dagen erg in de war.

Ik probeer Anne rustig te krijgen en we overleggen, wat we moeten doen. Moeten? Niks natuurlijk, maar stel je voor dat er iets mis is.

Anne duikt weer in bed, maar ik kan m’n rust net hervinden en ga naar Anne. Vertel hem, dat ik besloten heb, toch even te gaan kijken. De buurman valt nogal eens en stel, hij ligt in de keuken.

Ik trek wat warms aan, schoenen aan en bij de buurman door het keukenraam loeren met in m’n achterhoofd; laat het niet zo zijn...

Het was ook niet zo, de keuken was leeg. Ik ben naar voren gelopen en zag overal licht boven. Jakkie, dat maakte me toch wel erg onrustig.

Eerst Anne vertellen, dat ie niet in de keuken was, maar dat ik z’n zoon zou gaan bellen. Hij woont in Assen.

Zo gezegd, zo gedaan. Blijkt dat er sinds kort ook ‘s nachts mensen over hem waken. Had ik dat maar geweten, dan waren wij een stuk rustiger.

Terug in bed, maar rust? Dat was niet te vinden. In de morgenuren vallen we beiden in zwijm en worden laat wakker. Wat een rot nacht. Schaapjes tellen hielp ook niet.

Vanmorgen wisten we dat de ex-buurvrouw zou komen en als zijn deur op slot zit, komt ze de sleutel bij ons halen. Ze kwam en meteen daarna ook de schoondochter van buurman. Met haar had ik het gesprek in de nacht. Ik was rustiger.

Na een poosje belt onze ex-buurvrouw, buurman was weer gevallen, de dokter zou nog komen, de dochter was er ook al, maar...hij leeft nog, met overal blauwe plekken.

Ik slaak even een diepe zucht en wacht af, wat het vervolg is.

Laat de man a-u-b niet meer op zijn eentje naast ons wonen, het is niet verantwoord.

Dit was onze nacht en het vervolg ervan.

eFVe

Sommige Oma's zijn bijzonder

 

 

Soms zelfs leuk te noemen, maar ook soms een beetje grof.

Vandaag in de krant las ik iets over een oma uit vroeger tijden. Dat moet wel, want haar tekst klopt niet helemaal. Jongere dames zullen het zeker anders ervaren. Toch wil ik haar gedachten erover even delen.

Een oma van ene Patrick z’n vriendin was geen voorstander van het huwelijk.  Het is haar toch overkomen. Haar maatstaven zijn niet meer van deze tijd; haar uitspraak bracht mij in een lachbui, niet normaal.

Het huwelijk voelde voor haar een verbond voor altijd.

Haar uitspraak: “Je vraagt om een worst en krijgt het hele varken”. Verderop nog een zin: “En daar zit je dan je hele leven aan vast”.

Hilarisch toch? Niet door mij bedacht, zeker ook niet van deze tijd. Helaas staat haar leeftijd er niet bij, maar deze uitspraak moest ik echt even lenen.

Patrick.....het stond in de krant, dus.....mag ik het lenen.

Is het me vergeven?

eFVe