Ze knippen en permanenten en scheren en verven er maar op los. Nu een stuk anders dan in ‘t verleden. Ik heb altijd de gewoonte gehad naar herenkappers te gaan. Opknippen kunnen zij als geen ander. Dus...toen ook ons ventje, erg klein nog, met mij naar de kapper ging, naar de echte herenkapper, moesten we even wachten. De kapper was druk bezig met een oudere man. Onze jongste keek met grote ogen naar het gebeuren en toen ie eindelijk aan de beurt was, zei hij heel duidelijk: “Nee, ik wil niet”.
Ik ben dus weer weggegaan met hem, want...als hij iets niet wil, dan wil hij iets niet. Ik vond het niet leuk en vroeg bij thuiskomst: “Waarom wil je niet? Het is een heel aardige kapper, mama kent hem al jaren”. Eerst geen antwoord. Ik negeer hem en wacht af. Het duurt even en dan komt het hoge woord eruit. “Die kapper knipte die meneer helemaal kaal en dat wil ik niet”.
Ik dacht eens na, er was inderdaad een kale meneer die bijgewerkt werd. Had ik dat toen maar begrepen, misschien was het dan toch gelukt. Jaren knipte ik ‘m zelf. Maar......gisteren bracht ik hem foto’s van vroeger. Eens moet je gaan opruimen en wat een commentaar. Zo’n kapsel......hij vond het vreselijk. Ja......dat zette me vannacht aan het denken en nu weet ik weer, waarom ik ‘m zelf knipte en waarom zo’n akelig precies recht geknipte pony. Ja hé, ik ben nu eenmaal een Pietje precies, dus ook daarin. Ik stuur ‘m deze blog. Dat zal hem tot nadenken brengen.
En dat bracht ‘m tot nadenken!!! Zelfs een foto van de haarkeuze toen ie eindelijk zelf besliste, hoe z’n werkelijke haardracht zou kunnen zijn. De Pony duidelijk langer.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten