Bij de arts in de wachtkamer kwam een jonge mevrouw, met een kind van ongeveer 6 jaren, zitten. Het meisje deed haar jas uit en daar kwam een glanzend roze truitje onder tevoorschijn. Het viel me op en ik kon het niet laten te zeggen: “Wat heb jij een prachtige trui aan”. “Dankjewel”, zegt me dat kleine ding. “Ik heb ook eentje met hartjes”, vulde ze aan, Ik zeg: “Geweldig”. Zij wijst met die kleine handjes een hoeveelheid aan en vult aan: “Zo’n stapel truien heb ik wel”.
Ik laat m’n bewondering merken en zij noemt nog: “Ook eentje met glanzende ruitjes”. Haar moeder herkent het genoemde eerst niet en zei overtuigt haar volledig. De moeder moet lachen en ze knuffelen elkaar. Het kleine meisje kijkt eens uitnodigend naar mij en ik wijs naar m’n schoenen en zeg: “Kijk mij eens”.
“Wauw”, is het volgende geluid. Ik had weer eens m’n glitter sportschoenen aan en dan heb ik altijd succes bij niet alleen the kids.
Dan is wachten geen probleem.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten