Wat een klein ongelukje al kan aanrichten. Douchen, zoals altijd. Aankleden en voor de laatste dingen nog even weer de douche induiken. Hoofd en huid, of huid en haar, verzorgen.
EEN KNAL !!!!! En wat voor één..... Zal je er nog onder staan.....Het rooster bovenin het plafond was naar beneden gekomen. Denk je eens in. Maar....dat was nog niet alles. Ik overzag de ramp, nou...ramp..... toen er plots een hele grote vogel op me af vloog. Moest wel een Kraai zijn. Ik gil alles bij elkaar. Duik ineen en als je eens wist, hoe klein onze douche is, snap je wat ik dacht, voelde en wat me overkwam.
Kwam de douche uit, deur meteen dicht en rende roepend naar Anne. Maar....die was er niet. Ik naar buiten, roepend aan Anne en daar kwam hij met spoed al aan gerend.
Ik doe m’n verhaal, Anne gaat mee en beiden luisteren we, of ie er nog is. Ja hoor, hij vliegt piepend door de ruimte. Een musje dus. Maar....wat doen we? Hij wil eruit. Als de deur beweegt, komt ie ook die kant op. Ik gil bij alles. Maar overzie wel, dat er geen gevaar dreigt.
Anne duikt de douche in, maakt het vensterbankje leeg en opent het raampje. Het duurde erg lang voor de vogel de opening ontdekte. Ik, angsthaas, had nu alleen maar gevoel voor het kleine musje. Zo iel en zo angstig. Uiteindelijk lukte het en vloog hij of zij naar de vrijheid.
Het raam is weer dicht, de geurtjes, shampoo’s en douchegels staan weer waar ze horen en een grote afvalzak siert het gat in het plafond.
Werk aan de winkel voor Anne, vindt hij vaak wel leuk, hij prutst graag en ik hoop, dat de ventilatie er weer vaster in komt te zitten, want, ik had dood kunnen zijn (???). Nu alleen een beetje hees van het gillen.
Wat kan er al veel gebeuren op de vroege morgen. Enfin...het musje is gered en ik ook.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten