Word Wakker

 

Het zonnetje is al op. Ik zie ‘m trouwens nog niet, maar....achter de wolken schijnt toch de zon???

Na een moeilijke avond, niet wetend wat te doen aan de zoveelste bloedneus, toch eindelijk tot rust gekomen. Vannacht? Ik zou het niet weten, erg onrustig beneden, maar geen hulp-geroep.

Slapen? Wat is dat? Deze nacht dus niet, maar we trekken de gordijnen open en gaan voor een nieuwe dag. De hulptroepen zullen zo wel komen. Eentje vandaag, de was-hulp.

 

 

Het was Tjerk, de aardige man die ik Dirk noemde en ik ging wederom weer de fout in.

Maar Tjerk voelde het aan, het ging hier niet lekker. Nadat Anne gewassen was, trok Tjerk mij de keuken in en heeft een poos met me gepraat en niet zomaar. Hij heeft me weer uit m’n isolement getrokken. Ik ben er weer, nog niet met volle overgave. Met al angst hoe het vandaag verder zal gaan, maar de wereld ziet er alweer anders uit, de zon schijnt.

 

 

Vandaag volg ik de kleur Indigo. Even zoeken waar dat voor staat?

 

 

Hier kan ik me wel in vinden. Zal ik dit verhaal dan hier maar mee afsluiten?

eFVe

Een gediplomeerde dag

 

Niet eentje, maar twee gediplomeerde mensen komen Anne helpen, hem het leven wat draaglijk te maken. Ik zou zeggen: “Doe je best, daar heb ik ook baat bij”.

 

 

Eerst kwam Heidy, onze fysiotherapeut. Zij helpt ons op weg met bewegen voor Anne. Aan haar hebben we veel, inzake ons doen en laten, zo kan ik samen met Anne gaan oefenen, dat is vast leuker dan dat ie het alleen moet doen. Samen zijn we sterk.

 

Daarna kwam Nicky, de logopediste. Zij valt in voor Erwin, die we dus nog niet kennen.

Nicky was een geslaagde keus van hem. Ze was duidelijk, vrolijk en actief bezig met Anne z’n problemen. Ze maakte er een volledig verslag van en .... dat leek me nogal wat.

Mocht Erwin niet kunnen, Nicky is welkom. Anne reageerde ook heel goed op haar en mij pakte ze vanaf het eerste moment al in. Een goeie tip, appelmoes/vla met de pil innemen. Dat is een gouden/goeie tip.

 

 

Sonja was hier tot we gingen eten met in ons midden Nicky. Sonja is onze dochter en wat voor eentje. Ze volgt alles nauwkeurig en is een grote steun voor ons.

Hoe de dag verder zal gaan, zal me een worst zijn, tot nu toe is het een geweldige dag. Anne voelt zich goed, we hebben beiden goed geslapen, dus deze ouwe ziel sluit zich aan bij het goeie gevoel.

Een gediplomeerde dag en die dag mag er zijn.

Voor deze dag geldt de kleur blauw, in de goeie betekenis van het woord. Zo komen we uiteindelijk in totaal met de kleuren van de regenboog, wat ik op zich altijd al een wonder heb gevonden.

Zeven kleuren, zeven dagen.

eFVe

De start van donderdag

 

De start van vandaag was traag en allerbelabberdst. Maar na een samenspraak ging Anne-lief toch mee naar de opvang. Als hij zich niet goed voelt, is ie beter af bij/in de opvang. Allemaal gediplomeerde hulpen en wie ben ik?

Die zin werkte goed en Anne werd een ander mens, deed z’n schoenen aan en was er ineens helemaal niet meer zo beroerd aan toe.

Voor mij geldt, de donderdag was altijd de mooiste dag  voor hem en daar geloof ik in, dus had ik er alle vertrouwen in.

Simon-Petrus en onze Willem waren weer de hulpen/chauffeurs en waren weer aardig dwars tegen elkaar. Als Simon tegen mij sprak, riep Willem: “Ik ben hier !!”.

Het komt goed. Ik denk, dat Anne bang is, dat z’n neus weer gaat bloeden, dat was gisteravond het geval en dan is er grote paniek.

Ik schud de angst van me af en ga 100 en 1 boodschappen halen. Dinsdag niet gedaan, dus nu moet het en het is geen ramp. De zon schijnt, wie doet je wat.

Zeg maar dag met je handje, Froukje verdwijnt voor een hele poos.

 

 

Boodschappen zijn binnen, kopje koffie gedronken bij Annie Franken en snel m’n eten gemaakt en genuttigd, want Thea komt, om samen met mij naar een bed voor Anne te kijken.

Thea is de dochter van m’n geliefde broer en het was fijn vanmiddag met haar.

Nog even bij haar thuis een ijsje gegeten en geteut met haar man Willem en Thea zelf natuurlijk. De tuin bekeken, de hond geaaid. Zij, de hond, had een sexy broekje aan. Ook honden hebben die tijden zoals wij vrouwen. Toch zie ik haar liever zonder broekje.

 

 

Ik ben weer thuis en Anne ook. Gezamenlijk brengen we de avond door met op TV  Erik Scherder, de professor, die ik hoog heb zitten. Dementie is zijn onderwerp, ouderdom...

eFVe

Mijn Woensdag

 

Vandaag staat de KNO op ons lijstje. De bloedneuzen komen ons de neus uit, vandaar.

Al vroeg uit de veren en ik meteen onder de douche, want de was-hulp zal op tijd komen voor Anne en ze was op tijd. Het was Tiny. Al een bekende van ons. Ze had een mooie vakantie gehad en kon eindelijk vrouw zijn. Langere oorbellen dragen, mooie nagels erop. Ik mocht zelfs van de foto’s genieten, een zogezegde fietsvakantie.

 

Ik kreeg enorme complimenten voor m’n figuur op deze leeftijd, alles klopt volgens haar. Dankje Tiny. Ik kan niet zo goed tegen complimentjes en wilde alweer tegenspreken, maar bedacht me en zei: “Dankje Tiny”. Al doende leert men, zo ook ik. Onze jongste kleinzoon is er goed in, hij gaf het goede voorbeeld.

 

Ontbijt is gedaan, we zijn beiden schoon en hebben nog even vrij voor onze dochter Sonja ons komt halen voor de WZA. Heerlijk zo ruim op tijd. Pillen zitten erin.

Weet je wat....ik ga puzzelen.

 

Sonja kwam precies op tijd, dus de jas aan en gaan. De wachtkamer was aardig vol en de kindertjes trokken alle aandacht naar zich toe. Altijd leuk, die ontwikkelingen van dat kleine spul te volgen.

Anne werd geroepen en wij, Sonja en ik, gingen mee. Voor we het wisten, waren we alweer onderweg naar de uitgang. Anne is gebrand in z’n rechter neusgat en dat was dat. Nog even ter verduidelijking, dat oudere mannen normaliter een neusdrup hebben hangen, dat hoort bij de leeftijd. Geen leuk idee, maar acceptatie is dus nodig.

 

 

Sonja wilde de auto halen, wij waren met Anne in de rolstoel bij de uitgang en omdat het regende, werd ons de golfkar aangeboden. Wat kan leuker zijn? Te voet of “laat je rijden ?”.

Wij lieten ons rijden en Sonja rende of haar leven er van af hing om ons bij te houden. Ik zocht al om haar auto, maar de bestuurder zei: “Ze is er al”.

Hier laat ik het bij, wel weer een leuke dag geworden, weer eentje met, maar dan een ander kleurtje. Ik denk, dat ik deze week de regenboog wel haal.

eFVe

Mijn dinsdag

 

Anne z’n opvang-dag. Ze waren hem weer vergeten en ik heb weer moeten bellen. Anne was nog wel zo gedwee, helemaal geen moeilijkheden vanmorgen en dan ....komen ze niet.

Ik ben een kop oploskoffie gaan drinken, m’n e-fiets gepakt en op naar de bouwmarkt “Gamma” genaamd. Een lamp voor in het toilet. Niet echt erin, maar snap me nu maar, want ik weet het niet anders te melden.

 

Snel nog wat kleine boodschapjes in dat centrum “Marsdijk”genaamd en in een dikke wind heerlijk op de e-fiets in een hoge snelheid retour naar huis.

Anouk gevraagd, of ze iets samen met me wilde doen en dat lukte.

We wilden ergens een lunch gebruiken, het werd een cafetaria. Anouk kipnuggets en ik een kroket. Heerlijk!

 

Daar vlakbij was de Action, we konden het niet laten, daar even binnen te wippen. Zagen prachtige giraffen voor Sonja, maar Anouk zag een soort wereldkaart op hout, nog belangrijker.

Die platen begonnen te schuiven en wilden vallen. Beiden bereid de boel tegen te houden, maar .... plots begonnen de giraffen te leven en kreeg ik eentje zo op m’n kop. Anouk bleef buiten schot, maar bij mij kwam direct behoorlijke pijn naar boven. Ik voelde met m’n hand en ontdekte bloed. Niet veel, maar toch..... Die stenen krengen waren behoorlijk scherp.

 

 

De plek is even behandeld om geen infectie te krijgen en ik werd voorzien van een glas water in geval ik in zou storten. Toevallig had ik erge dorst en dronk het verse water in één ruk leeg.

Ik werd als porselein behandeld. Anouk maakt foto’s van het plekje. Eerst met vers bloed, later een bult en een prachtige blauwe opgedroogde bloedkleur. Bijna paars, mijn kleur....

 

 

Anouk zag af van de plaat met de wereld erop afgebeeld. Misschien een andere keer. Dit zootje zou opnieuw gaan rollen en daar hadden we geen trek meer in.

Toch was het een heerlijke middag. Nog even chips gekocht bij Action en maar weer op huis aan.

Mijn jeugd kan weer komen, oma heeft weer chips in huis.

Anouk keerde huiswaarts en Anne kwam vrolijk thuis. Een dag met een gekleurd randje. Zo lust ik er meer.

eFVe

Vandaag

 

 

Onze hulp is met vakantie, dus is het afwachten, wie er vandaag zal komen. Staat er een man voor de deur. Dat is even wennen, maar hij is vriendelijk. Z’n naam is Gregory, een mooie man, een vriendelijke man en na zich te hebben voorgesteld, bied ik ‘m thee aan. Hij wil liever meteen beginnen en ik wijs hem de weg voor zo goed het gaat. Wat een schat, overvriendelijk. Hij doet boven, ik doe mijn puzzel en vind af en toe, dat ik hem even moet begeleiden, dus ga naar hem toe. Hij luistert naar mij en gaat weer aan de slag.

Boven is klaar, ik heb koffie en thee klaar en hij kiest thee. Iets erbij? Graag, dus bied ik gemberkoek en cake aan. Hij kiest gemberkoek.

Ik kan het niet laten vragen te stellen en hij blijkt een gezellige prater met een vreselijke achtergrond. Hij is Tamil. Z’n Nederlands is vrij goed en hij vertelt heel graag. Ik voel m’n hart opengaan en ontdek een bijzonder mens. Het wordt bewaarheid, hij is tevens Prediker voor hun kerk. De kerk is hier nog niet aanwezig en zodoende huren ze af en toe iets op verschillende plekken in Assen.

Hij heeft ook een Tamilse vrouw en twee prachtige kinderen, eentje van elf jaar en eentje van acht jaar. De foto hebben we mogen zien, zijn trots, zo te voelen.

Z’n moeder woont nog in Sri Lanka, maar ze is onlangs met een toeristenvisum naar en in België geweest en na die tijd is zij weer terug naar Sri Lanka gegaan, waar ze nu weer woont.. Z’n zus woont in België. Het contact met z’n moeder kan via telefoon en dergelijke en is gelukkig goed. Zijn vrouw vergoed het gemis, maar, zo zegt hij, z’n moeder is toch weer een ander gevoel en soms mist ie haar erg.

Even mijn visie, moeders zijn onmisbaar? Ik ben ook een moeder.

Al drieentwintig jaar is ie hier, kwam naar Nederland op z’n achttiende jaar, heeft daardoor geen studie kunnen doen en werkt zodoende in de zorg.

Wat een geweldig mens.

Z’n vader is door de oorlog in Sri Lanka omgekomen toen hij nog erg jong was. Hij is de jongste van vier kinderen, de andere drie zijn zussen en zij hebben hem grotendeels beschermd.

Hij werkt als een paard en doet het reuze goed. Heerlijk eens met andere mensen dan Nederlanders te praten. Hij is een goed mens en hij vindt de Nederlanders goede vriendelijke mensen. Maar eenmaal is ie uitgescholden bij het station. Iets met zwarte varkenskop of zo. Woordelijk weet ik het niet meer, maar dit deed hem erg veel pijn.

In Duitsland is er nog veel racisme, dat werd hem duidelijk door vrienden, die daar wonen.

Hij is dus voor zijn geloof een prediker, reist daarvoor naar verschillende plaatsen in Nederland. Leiden noemde hij, de andere plaatsen ben ik vergeten.

Hij stofzuigt nu onze benedenverdieping en voelt zich er goed bij. Heeft meerdere dingen in de zorg gedaan.

Ik loop over van goede gevoelens voor deze persoon. Gregory, je brengt het ver en je bent meer dan welkom.

Deze ontmoeting wat buitengewoon goed, misschien zie ik Gregory nog eens weer in de toekomst, maar heb ik die nog, ..... 80+ ?

eFVe

Ik ben ook maar een mens!

 

Ik ben een mens van vlees en bloed en mensen maken fouten.

Ik probeer ons leven samen op de rail te houden, was hem ‘s morgens; twee keer per week komt iemand de grote beurt doen.

Ik zorg dat ie z’n pillen krijgt, iedere dag, 3 keer daags.

Probeer hem te verwennen met eten wat ie graag lust(te). Z’n smaak is na meerdere operaties in z’n neus aan poliepen zo beschadigd, de geur is weg, dus de smaak grotendeels ook. Helaas.

Ik zorg, dat ie er goed uitziet. Hij is het aanzien nog waard, in ieder geval voor mij.

En dan gaat ie twee keer per week naar de opvang, als ie niet toevallig ook naar WZA moet.

Ik wandel met hem en z’n rollator, wat niet vaak meer lukt.

Ik blijf thuis, omdat hij eigenlijk niet meer alleen vertrouwd is. Alleen de dagen van opvang kan en mag ik vrij bewegen en haal de nodige boodschappen.

Ik koop hem een vest omdat de truien lastig uit en aan gaan. Ik koop hem nog een vest voor dat het vest bevlekt/gevlekt is.

Ik bestel de kapster, zodat ie er nog beter uitziet.

Hij slaapt in de kamer, ik stop ‘m ‘s avonds toe/in.

Ik pas ‘s nachts op hem door middel van de babyfoon.

Dit alles lijkt goed, ook voor mezelf als ik dit lees, maar......

 

Als ie ‘s nachts onrustig is en hij aan iedereen vertelt, dat ie goed slaapt, ben ik narrig. Hij slaapt niet goed. Ik slaap dan ook niet en ben moe.

Als ie niet luistert, ben ik ongeduldig. Als ie het niet snapt, ben ik verdrietig.

Als ie stiekem de trap op gaat, spreek ik op een heftige toon. De trap is verboden terrein, daar ging het al eens mis. Als ie te weinig eet, ook daar let ik op. Hij mag niet afvallen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben best streng en het voelt heel akelig, dat ik dat moet zijn. Alleen dat onthoudt hij.

 

 

Mocht dit niet duidelijk zijn, het gaat over mijn andere helft, mijn Anne. Z’n spierziekte Myasthenia Gravis benadeelt hem en dan is er nog dat warrige hoofd. De uitslag komt binnenkort en dat is moeilijk voor hem en voor mij. De Thorax scan geeft al een uitslag, die uitslag is goed, er volgt geen operatie. Of we het anders wel gedaan hadden met zo’n warrig hoofd? Het lijkt mij, dat narcose hem niet goed zal doen.

 

Dit moest ik even kwijt.

eFVe