De start van vandaag was traag en allerbelabberdst. Maar na een samenspraak ging Anne-lief toch mee naar de opvang. Als hij zich niet goed voelt, is ie beter af bij/in de opvang. Allemaal gediplomeerde hulpen en wie ben ik?
Die zin werkte goed en Anne werd een ander mens, deed z’n schoenen aan en was er ineens helemaal niet meer zo beroerd aan toe.
Voor mij geldt, de donderdag was altijd de mooiste dag voor hem en daar geloof ik in, dus had ik er alle vertrouwen in.
Simon-Petrus en onze Willem waren weer de hulpen/chauffeurs en waren weer aardig dwars tegen elkaar. Als Simon tegen mij sprak, riep Willem: “Ik ben hier !!”.
Het komt goed. Ik denk, dat Anne bang is, dat z’n neus weer gaat bloeden, dat was gisteravond het geval en dan is er grote paniek.
Ik schud de angst van me af en ga 100 en 1 boodschappen halen. Dinsdag niet gedaan, dus nu moet het en het is geen ramp. De zon schijnt, wie doet je wat.
Zeg maar dag met je handje, Froukje verdwijnt voor een hele poos.
Boodschappen zijn binnen, kopje koffie gedronken bij Annie Franken en snel m’n eten gemaakt en genuttigd, want Thea komt, om samen met mij naar een bed voor Anne te kijken.
Thea is de dochter van m’n geliefde broer en het was fijn vanmiddag met haar.
Nog even bij haar thuis een ijsje gegeten en geteut met haar man Willem en Thea zelf natuurlijk. De tuin bekeken, de hond geaaid. Zij, de hond, had een sexy broekje aan. Ook honden hebben die tijden zoals wij vrouwen. Toch zie ik haar liever zonder broekje.
Ik ben weer thuis en Anne ook. Gezamenlijk brengen we de avond door met op TV Erik Scherder, de professor, die ik hoog heb zitten. Dementie is zijn onderwerp, ouderdom...
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten