Het zonnetje is al op. Ik zie ‘m trouwens nog niet, maar....achter de wolken schijnt toch de zon???
Na een moeilijke avond, niet wetend wat te doen aan de zoveelste bloedneus, toch eindelijk tot rust gekomen. Vannacht? Ik zou het niet weten, erg onrustig beneden, maar geen hulp-geroep.
Slapen? Wat is dat? Deze nacht dus niet, maar we trekken de gordijnen open en gaan voor een nieuwe dag. De hulptroepen zullen zo wel komen. Eentje vandaag, de was-hulp.
Het was Tjerk, de aardige man die ik Dirk noemde en ik ging wederom weer de fout in.
Maar Tjerk voelde het aan, het ging hier niet lekker. Nadat Anne gewassen was, trok Tjerk mij de keuken in en heeft een poos met me gepraat en niet zomaar. Hij heeft me weer uit m’n isolement getrokken. Ik ben er weer, nog niet met volle overgave. Met al angst hoe het vandaag verder zal gaan, maar de wereld ziet er alweer anders uit, de zon schijnt.
Vandaag volg ik de kleur Indigo. Even zoeken waar dat voor staat?
Hier kan ik me wel in vinden. Zal ik dit verhaal dan hier maar mee afsluiten?
eFVe
Goedenavond eFVe, door omstandig heden was ik even niet op Google, en kon ik je verhalen niet lezen.
BeantwoordenVerwijderenWat geweldig dat Tjerk je weer over de streep heeft getrokken, en dat je de moed weer hebt gevonden om een nieuwe dag aan te kunnen.
Het is leven is niet altijd even leuk, maar vaak ook zwaar en vol verdriet.
Ik wens je heel veel moed sterkte en wijsheid, om het leven te blijven omarmen.
Ik ken je verder niet maar geef je toch een dikke omhelzing en knuffel.
Lieve groet van Madelief.