Een top-dag

Zaterdag was een top-dag.

M’n dochter belde en....een afspraak. Samenkomst Hema. Zo gezegd, zo gedaan. Lang geleden kwam dit vaker voor, tegenwoordig heel wat minder, dus de beleving was intens.

Zij had dingen die moesten, ik had de hele week tijd, dus moest even niets. En maar teuten.

Zo fijn, zij slaagde en dat maakte mij ook blij.

Nog even bij kleindochter Anouk langs, zij werkte en....tegenover haar was een zaak met T-shirts met een tekst erop. Enthousiast zo we zijn....naar binnen. Het was bedoeld met iets voor moederdag, maar met een tekst als “I love mom forever”. Dat was niet aan mij besteed. Zou ik ‘m nooit weer aandoen. De tekst werd veranderd en.....alle drie wilden we eentje. Ik koos uiteraard voor zwart, immers met witte letters? Prachtig toch??? Sonja dacht diep na, Anouk was al om, ook zwart. Uiteindelijk Sonja ook zwart en als ie niet beviel, in bed was ook mogelijk.

Een winkeljuffrouw kwam even kijken, zo’n herrie hadden we. Herrie? Normaal toch? We waren gauw besloten, alle drie een zwarte, ik de grootste, Anouk wilde eentje voor sport, dus ook een grote en toen was die maat op. Sonja een kleinere, dat kon ook best, ze is superslank. Overgelukkig gingen we naar de kassa, waar Sonja de totale schuld betaalde. Onze Jo zou zelf moeten kiezen voor de maat en kleur, dus lieten we het bij deze drie.

Anouk dook haar winkel weer in en wij gingen voor een kopje koffie. Een bijzonder zaakje en de koffie smaakte uit de kunst Bestond er niet een groep met een dergelijke naam, zingend 1 kopje koffie? Jazeker, V.O.F. de Kunst. De tijd verliep snel, om ons heen werden al dingen opgeruimd. Dus we staan op, wensen hen een goed weekend en we lopen zo de zaak uit, ik met m’n pasje in de hand. Ik kijk ernaar en denk.....”Ik moet nog betalen”. Lachen natuurlijk, zelfs het personeel, geen haan die ernaar kraaide. Natuurlijk ben ik teruggegaan en heb alsnog betaald.

Daarna gingen we ieder haars weegs en op de dag “des oordeels” werden de foto’s gemaakt.

Dat werd nog een heel gedoe met wie wat en hoe wilde. Onze Desmond maakte de foto’s en dat werden er niet 1, geen 2 en zelfs geen 3. Hij genoot zichtbaar. Een paar doe ik hierbij.

Mijn moederdag kon niet meer stuk, nog een prachtige paarse hanger met paarse bloemen van zoonlief gekregen en dit mensje kan er weer tegen.

Lieverds, bedankt voor de gelukkige momenten en het T-shirt? Ik ga het dragen!!!

eFVe

Een blije dag

Een blije dag.

Deze dag zit vol verrassingen. M’n zus wordt bezocht door haar dochter uit Amerika, de zoon

van haar dochter is geslaagd en heeft meteen een baan. Dus dubbel mooi !!!!

 

Ik werd gebeld door de man van m’n jeugdvriendin. Het was zo fijn met hem te praten. Er is nog zoveel wat ik van haar weet en graag zou willen delen en ik denk...andersom ook. Je bent welkom hoor.

 

Met een blij hart schrijf ik dit op en verder heb ik even geen nieuws. Ik geniet nog na....

eFVe

Moederdag

Wat een gedoe, wat moet ik halen? Op pad en ik zie wel. Broodjes in ieder geval en soep ga ik maken. Alles voor in de soep is aanwezig. Jonge kaas voor 2 van onze kleinkinderen.

Sneeuwster, waar koop ik sneeuwster. Dat lusten ze allemaal. Appeltaart, misschien lukt dat ook nog en dat lust Anne graag, dus...kopen. Chips, ja...dat is er al in vele soorten.

Rauwkost, voor als S. dat graag wil, geitenkaas erbij, tomaat, ui, ei, olijfjes. Haring ook voor Anne, maar S. lust dat ook. Drinken voor R., gehaald, drinken voor Desmond, gehaald. Voor K. en A. coca cola??? Heb ik ook.

 

Sneeuwster is binnen en wel 2 stuks. Te weinig hebben is vervelend.

Desmond logeert hier en dat is top !!!

En dan.....gaan ze weer en soms vergeet ik de helft te geven. Vind het zo leuk, dat ze er zijn en dan werkt m’n ADHD op volle toeren, maakt me zelfs moe en dan ‘s avonds toch wandelen met buurvrouw K.? Vast wel.

Moederdag, gelukkig maar eens per jaar.

eFVe

Een heel bijzondere dag

Voor het eerst naar het woongedeelte van m’n overleden zus. Poeh hé, wat zag ik daar tegenop en wat is me dat meegevallen.

Even bij het begin beginnen. De kleindochter van m’n zus kwam koffiedrinken en om half 12 begon de reis richting Vinkega. Onderweg wel heel gezellig gebabbeld met die heerlijke kleindochter van m’n zus. Ik voelde altijd al een band met haar en dat is alleen maar sterker geworden.

Aangekomen bij huize Kaspers kwam m’n zus haar schoondochter al aangelopen. Smokken over en weer en dan meteen maar de koe bij de horens gepakt en naar het monumentje, waar mijn zus en zwager ieder in een prachtige Urn hun laatste plek hebben gevonden.

Dat viel me mee, daar kon ik goed tegen. Had me er natuurlijk ook op voorbereid. Even stiekem met Richtje een traantje gelaten en toen in huis. Diep zuchten wil wel eens helpen en ook nu. Af en toe vlogen de emoties wel omhoog, maar ik hield het redelijk droog. Goeie herinneringen aan m’n zus deden de dag verder best vrolijk verlopen.

We kregen een geweldige lunch voorgeschoteld en ook ik deed m’n best. De zoon van m’n zus werd ook even uitgebreid geknuffeld. Wat voel ik me dan klein bij die grote man/knul/vent. Maar we kennen elkaar al heel lang en het gevoel zal altijd blijven wat het was en is.

Op pad, samen met de beide dames op naar, ik geloof, Lippenhuizen. Ik ben zo’n oen in namen onthouden en aardrijkskunde was ook niet m’n favoriete vak. Ik liet het maar over me heen komen en...het was supergezellig onderweg.

Bij/in de Orchideeënhoeve viel me de mond open, heel anders dan ik had verwacht. Een geweldig soort oerwoudbeleving met prachtige vlinders, papegaaien en vissen en schildpadden en vooral de groei van bomen en planten. Nooit tevoren zoiets gezien.

Ik laat de foto’s voor zich spreken.

Bij thuiskomst ging de jongste aan de slag met een heerlijk maal van....heet ie niet Jamie Oliver? Zoiets in ieder geval. Ik heb nog iets mogen doen, maar de jongedame was hevig met Jamie aan de gang en ik hoorde toe, wat in stappen klaargemaakt werd. Cornella’s of zoiets, het klinkt als een Circusact, maar heus het was eetbaar en lekker. Iets wat aan pasta deed denken, ei en tomaat en spinazie, een speciaal soort kaas, of kaas wat er naast had gelegen. Mozzerella, ui en alles kwam in die Circusact terecht en moest afgedekt met lekkere onderdelen die ik al noemde en dan peper en zout en de oven/magnetron in.

Intussen mocht ik even van en met m’n neef genieten van z’n geweldige voorraad muziek. Sommige me wel bekend, maar niet die, die ik mocht beluisteren. Ik hoor het nog. ‘t Was of ik bij onze zoon was en luisterde naar wat me verteld werd.

Het eten/diner was geweldig lekker en nog een toetje van stoofperen met vanillevla maakten dat de gaatjes totaal gevuld waren in die opgezette buikjes van ons allen. ‘k Heb nog lang mogen uitbuiken en samen met m’n neef weer in zijn favoriete hoek van de kamer mogen vertoeven en menig ding kreeg uitgelegd.

Daarna naar huis gebracht door m’n neef en z’n vrouwtje en zo kreeg Anne ook nog een leuk einde van de dag. Jongens, jongens, wat heb ik genoten. Lang niet alles is vermeld, dit verhaal zou te lang worden, maar vannacht heb ik nog lang liggen nagenieten van die prachtige gouden dag. Dankjewel aan allen die hieraan hebben meegedragen/meegewerkt, ik voel me een gelukkig mens. Tyrona, aan mij de eer jou per dit verhaal nog eens uitgebreid te knuffelen, een mensje van goud, dat ben je. Groetjes aan Leon.

eFVe

Een Bijzonder Uitje

Morgen is het een beetje/boel feest. De kleindochter van m’n overleden zus haalt me op, na hier eerst een kopje koffie te hebben gedronken met Anne, om daarna te lunchen bij haar moeder, de schoondochter van m’n zus. Het voelt zo goed allemaal. Toch zie ik er een beetje tegenop, het is wel in hetzelfde huis waar m’n zus woonde. De herinneringen zullen pijnlijk zijn, maar ook prettig. Zo het nu voelt, word ik er emotioneel van, maar beter vandaag dan morgen. Even laten inwerken en verwerken.

Dan gaan we gedrieën naar een Orchideeënhoeve. Mijn zus had het er vaak over en ik hoopte ooit er eens te komen. Wat een verrassing, dat ik het dan nu met haar kleindochter en schoondochter mag beleven. Ik ben toch wel een bofkont.

Daarna hoop ik hen op een klein etentje te trakteren, lukt dat niet, koop ik voor ons alle drie een prachtige Orchidee. Hopelijk zijn we voor de herdenking thuis en anders....op de plaats rust. Orchideeën, mijn zus vond en ik vind ze prachtig!!!!

Dicky, ik zal aan je denken.

eFVe

Voorjaar

Voorjaar.

Pracht en praal bij elkaar.

De familie bracht me tot dit resultaat.

 

Foto’s van de natuur zo mooi en puur.

Iets waar de natuur voor staat.

 

Mijn familie, zij hebben dit met mij bedacht.

Bedankt voor deze praal en pracht.

 

eFVe

Buren

Daarvan hebben we al aardig wat "verslonden". Niet doordat wij verhuisden, maar doordat zij allen verhuisden. Misschien is het hen goed vergaan, ik zal het van een aantal niet weten.

Fam. Winter waren echte buren en sindsdien vrienden, pas waren ze nog hier.

Fam. Hartlief woonden aan de andere kant. We hebben hen lang gevolgd, maar ze verhuisden te vaak en zo stopte dat op een gegeven moment.

Zij waren ook geweldige buren, maar zo kregen we weer andere leuke buren en zo vervolgde ons leven. Er kwam in de plaats van Fam. Winter ene Fam. Karst. Hij was bijzonder. 

We hadden met de Winters een waslijn over de hele breedte van ons achtertuin en in plaats van ons te melden, dat hem dat niet aanstond, knipte hij de lijn met geweld door, terwijl mijn was er hing. Ik ben woedend geweest, heb er van alles uitgegooid en later er niks van terug genomen. Ik voel nog mijn boosheid.

Toch was ik later zo goed, om op z’n huis te passen, tijdens het ergens anders vertoeven. Maar een leuk afscheid is het niet geworden.

De volgende buren huurden het huis. De man was dol op kinderen. Ronald kon amper lopen en was vaak bij hen te vinden. Ons meisje paste niet zo in hun omgeving en dat vond ik goed.

De meneer las de Lach, een blad van toen met naakte afbeeldingen. Eens was ik daar en kwam ons dochtertje binnen, 6 jaren jong. Hij gaf haar het blad en vroeg hoe ze dat vond. Die tekst van onze jonge dochter vond ik uit de kunst. Ze bekeek het plaatje van een jongeman naakt, gooide het blad in zijn gezicht en schreeuwde: “Heb jij dan geen blote kont, jij met je ene tand in je mond?!!”.

Inderdaad bezat de man één tand, we hadden het er nooit over gehad, maar kinderen zien alles.

Later kwam er een echtpaar wonen, waarvan alleen de man er nog woont. Onze sociale buurvrouw is helaas overleden, dat valt de buurman erg zwaar.

De andere kant werd na Fam. Hartlief bewoond door Fam. Meijer, een ouder echtpaar. Het kontakt was meer dan prima. Ik breide in die tijd voor een ieder die wilde tegen betaling van het garen. Ik was een bezige bij en zo kwam ik door de tijd. Dat ziet er inmiddels wel wat anders uit. Nu loop ik de benen onder m’n gat vandaan, samen met de huidige buurvrouw.

Maar voor mevrouw Meijer breide ik op bestel een trui. Ze was een statige lange dunne vrouw en ik liet me wijsmaken door zoonlief, dat ze enorme lange armen had. Hij had haar in de tuin gezien en als ze krom stond, kon ze zo bij de grond. Ik geloofde hem op z’n woord en breide veel te lange mouwen. Natuurlijk heb ik dat hersteld, maar de buurvrouw zag ervan af en ik gaf haar het geld terug. Bleef wel zitten met een trui, maar het duurde niet lang, of ze wilde alsnog de trui en het geld werd weer de andere kant op gebracht. Ze is er gelukkig heel lang en heel blij mee geweest.

Daar nog weer na woonde er een echtpaar, wat minder goed voelde. De buurvrouw wilde weinig of geen aandacht en de buurman was juist tegenovergesteld. Zijn vrouw werd geopereerd en de man zou bij ons een filmpje zien. Ik kende de hoofdrolspelers- en sters en vroeg nog aan zoonlief, of het een goede film was. We gingen kijken onder het drinken van een kop koffie met wat erbij. En wat bleek? Een goeie film, maar wel met een scene.......van een stel geliefden, die de liefde bedreven op het aanrecht. De man brulde van het lachen en ik durfde hem niet aankijken. Ze waren zoveel ouder dan ons en dan zo’n film presenteren? Maar...het was zo.

Daarna woonden er jongelui met een zoontje. Teveel om op te noemen, wat ik met die buurvrouw gedaan heb en hoeveel plezier we samen hebben gehad. In mijn verhalen, zijn er een paar te vinden.

Na hen kwam dus de buurvrouw, die nog naast ons woont. We hebben al veel met haar mee gemaakt, maar nu staat haar huis te koop.

Bijna dagelijks proberen we een uur of zelfs anderhalf uur te wandelen. Ik loop traag en zij gelukkig voor mij ook. Ze is meerdere malen aan haar knie geopereerd, vandaar.

Hier stopt het, wij blijven wonen, maar de buren???? Wie zal het zeggen?

Buren...je kunt niet zonder.

eFVe