Een heel bijzondere dag

Voor het eerst naar het woongedeelte van m’n overleden zus. Poeh hé, wat zag ik daar tegenop en wat is me dat meegevallen.

Even bij het begin beginnen. De kleindochter van m’n zus kwam koffiedrinken en om half 12 begon de reis richting Vinkega. Onderweg wel heel gezellig gebabbeld met die heerlijke kleindochter van m’n zus. Ik voelde altijd al een band met haar en dat is alleen maar sterker geworden.

Aangekomen bij huize Kaspers kwam m’n zus haar schoondochter al aangelopen. Smokken over en weer en dan meteen maar de koe bij de horens gepakt en naar het monumentje, waar mijn zus en zwager ieder in een prachtige Urn hun laatste plek hebben gevonden.

Dat viel me mee, daar kon ik goed tegen. Had me er natuurlijk ook op voorbereid. Even stiekem met Richtje een traantje gelaten en toen in huis. Diep zuchten wil wel eens helpen en ook nu. Af en toe vlogen de emoties wel omhoog, maar ik hield het redelijk droog. Goeie herinneringen aan m’n zus deden de dag verder best vrolijk verlopen.

We kregen een geweldige lunch voorgeschoteld en ook ik deed m’n best. De zoon van m’n zus werd ook even uitgebreid geknuffeld. Wat voel ik me dan klein bij die grote man/knul/vent. Maar we kennen elkaar al heel lang en het gevoel zal altijd blijven wat het was en is.

Op pad, samen met de beide dames op naar, ik geloof, Lippenhuizen. Ik ben zo’n oen in namen onthouden en aardrijkskunde was ook niet m’n favoriete vak. Ik liet het maar over me heen komen en...het was supergezellig onderweg.

Bij/in de Orchideeënhoeve viel me de mond open, heel anders dan ik had verwacht. Een geweldig soort oerwoudbeleving met prachtige vlinders, papegaaien en vissen en schildpadden en vooral de groei van bomen en planten. Nooit tevoren zoiets gezien.

Ik laat de foto’s voor zich spreken.

Bij thuiskomst ging de jongste aan de slag met een heerlijk maal van....heet ie niet Jamie Oliver? Zoiets in ieder geval. Ik heb nog iets mogen doen, maar de jongedame was hevig met Jamie aan de gang en ik hoorde toe, wat in stappen klaargemaakt werd. Cornella’s of zoiets, het klinkt als een Circusact, maar heus het was eetbaar en lekker. Iets wat aan pasta deed denken, ei en tomaat en spinazie, een speciaal soort kaas, of kaas wat er naast had gelegen. Mozzerella, ui en alles kwam in die Circusact terecht en moest afgedekt met lekkere onderdelen die ik al noemde en dan peper en zout en de oven/magnetron in.

Intussen mocht ik even van en met m’n neef genieten van z’n geweldige voorraad muziek. Sommige me wel bekend, maar niet die, die ik mocht beluisteren. Ik hoor het nog. ‘t Was of ik bij onze zoon was en luisterde naar wat me verteld werd.

Het eten/diner was geweldig lekker en nog een toetje van stoofperen met vanillevla maakten dat de gaatjes totaal gevuld waren in die opgezette buikjes van ons allen. ‘k Heb nog lang mogen uitbuiken en samen met m’n neef weer in zijn favoriete hoek van de kamer mogen vertoeven en menig ding kreeg uitgelegd.

Daarna naar huis gebracht door m’n neef en z’n vrouwtje en zo kreeg Anne ook nog een leuk einde van de dag. Jongens, jongens, wat heb ik genoten. Lang niet alles is vermeld, dit verhaal zou te lang worden, maar vannacht heb ik nog lang liggen nagenieten van die prachtige gouden dag. Dankjewel aan allen die hieraan hebben meegedragen/meegewerkt, ik voel me een gelukkig mens. Tyrona, aan mij de eer jou per dit verhaal nog eens uitgebreid te knuffelen, een mensje van goud, dat ben je. Groetjes aan Leon.

eFVe