Wandelen tot je tong op de grond hangt, is dat wel goed? Nu moet ik wel bekennen, daar hangt ie nog niet, maar bek-af kun je ons na de wandeling wel noemen. Als we allebei onze mond eens konden houden, zouden we misschien minder moe zijn. Maar gezelligheid kent geen tijd en daar gaan we meestal voor.
We...zijn buurvrouw K. en ik. We proberen iedere dag en dan voorzichtig beginnen, maar voor we ‘t weten, kuieren we zo 1 tot 1 1/2 uur weg. Het gevoel van die tong op de grond is er dan echt wel, maar....de lach viert hoogtij. Soms een gek paadje, soms een achterommetje.
We zijn in deze omgeving echt al overal geweest. Soms bekijken we mooie tuinen, zelfs mooie huizen, maar ook gekke tuinen. We staan stil bij het kijken naar een prachtige Reiger, die doodstil z’n prooi staat te beloeren, de eendjes die dan net weer ontkomen. De natuur, ‘t is soms wreed, zo het er aan toe gaat, maar mopperen mag. Het ruimt zo lekker op. Helpen doet het niet en de Reiger blijft een prachtig beest.
We hebben het moeilijk mooie planten, vooral bloeiende planten, met rust te laten. Sommige groeien in het wild en dan is de verleiding groot. Maar dan komt plots een man met hond aan wandelen en lopen we snel door.
Ik moest even zeuren, deze week zit er geen wandelen in, zoveel dingen moeten gebeuren en nu mis ik het al. Onzin natuurlijk, maar even m’n gal spugen in deze mail, prima. Ik weet, gal spugen is wel even wat anders, maar...bij wijze van spreken.
Wandelen is meer dan een hobby geworden.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten