Onze held deed mee natuurlijk. De eerste avond hebben we hem kunnen vangen. Hij kreeg chips en ik kreeg een kus. Het voelde als fluweel.
De 2de avond liep z’n moeder mee en ben ik niet m’n best gaan doen, de route was niet zo dichtbij.
Maar....wat heel jammer was, de 3de avond waren we foetsie, een etentje van een 95 jarige vriend en liepen ze door onze straat. Hoe jammer kan het zijn.
De buurvrouw heeft nog wel naar hem gezwaaid en hij naar haar, maar dat was het dan ook. Van z’n mam hoorde ik, de sportschoenen liepen niet meer zo lekker en dus was het goed, dat het de op 1-na laatste keer was. De laatste avond is korter en gaan er allemaal muziekkorpsen mee en zijn de lopers verkleed. Tenminste, de Emmaschool wel en meestal steken ze er met kop en schouders bovenuit.
Daar moesten we dus bij zijn, maar het regende en dan is Opa niet zo fit, dus oma nam kontakt op met papa en mama. ‘t Werd er niet duidelijker op, dus besloot ik/oma m’n eigen gang te gaan met de vermelding dat ik half 8 er zou zijn en ook waar. Punt uit!!!
‘k Had natuurlijk nog lekkers mee en ook voor z’n vriendjes. Ik mag wel oma-chips genoemd worden, want dat bracht ik ook deze keer mee en dan nog wat Haribo-gedoe.
Zoals gezegd was ik op tijd, maar daar waar ik zou staan, was de drukte al aardig op gang. Waar papa en mama zouden staan, was even verder, dus de fiets ergens neergepoot en wandelend die kant op. Niks te zien, maar zo kwam ik wel aan m’n beweging, dus wandelde weer terug in de richting van m’n fiets.
Wacht eens...hoorde ik daar niet het geluid van een Muziekkorps ?? Jazeker !!
Laat ik nu bij een lege plek staan en alle ruimte hebben....en wie kwamen bij me staan? Niet moeilijk te raden. Mama en papa natuurlijk. Bingo-gevonden. Gezellig en zo kwam het, dat we gedrieen de gezelligheid meekregen en het was zelfs droger geworden. De muziekkorpsen kwamen overal vandaan. Zoiets moet toch eigenlijk bestaan blijven. Een echte traditie.
Vele kinderen een high 5 gegeven, sommige draaiden zich weg, waarop ik moest reageren en hem of haar even in de taille pakte. Ach...pesten is zo lekker !!!
Eindelijk kwam ook ons ventje langs en had ons al gauw gezien. Kreeg alles van ons 3een, wat we hadden en rende hij weer snel naar z’n plekje/plaats.
Wat een opwinding voor dit ouwe mens. Haar kleinzoon zien als.....Cowboy !!!!! Die foto’s, ik heb er gelukkig wel een paar, komen hier in dit stukje. Hij heeft het weer gered. Ik doe het hem niet (meer) na, 4 dagen à 10 km., ga er maar naast staan.
Desmond, heerlijke knul, opa en ik zijn trots op je. We zien je weer gauw !!!
Dit was de 4-daagse gezien door mijn ogen. Wel wat beknopt, maar toch....ik was erbij en keek er naar.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten