Mooi weer!
En wat doen we dan graag? Wandelen in de Appelscha-bossen. Het weer was subliem, Appelscha was weer geweldig. Er werd weer geklommen via de touwen in de bomen en dan nog de hoge/nieuwe uitkijktoren.
Jonge mensen waren druk aan het babbelen wie het klim-spel van hen aandurfde en ineens zegt de jongedame: “Als U meegaat, zullen we dan??? “. Ik had een groot woord, had immers al gehoord, dat ze niet durfde, dus zei ik: “Als jij eerst gaat, ik ga met je mee !!! “. Lachen natuurlijk. Ze denkt nog eens diep na en doet alsof ze gaat, ik ga mee natuurlijk. Zegt ze ineens: “Sorry mevrouw, een volgende keer”. Ik zei: “Dat valt me van je tegen”. Onderwijl blij, dat ze besliste niet te gaan.
Al wandelend zie ik een oudere mevrouw op zo’n loopfiets. Ik had wel eerder loopfietsen gezien voor kleine kinderen, maar dit was nieuw voor me. Ik zeg tegen Anne: “Ik moet haar even wat vragen”. Vraag haar hoe het bevalt en zij doet ontzettend haar best het uit te leggen, waarom en waarvoor ze de fiets heeft. Daar zal ik jullie maar niet mee vermoeien, maar haar Nederlands was ook aller belabberdst. Dus...ik met mien grutte bek: “Ik kin wol Frysk prate hjer”. Zij blij en zo babbelen we een poosje over haar nieuwe aanwinst. Beter dan een skootmobiel, want hier moet je toch op eigen kracht bewegen met de benen. Wie dat nog kan...een geweldig idee. Ik weet niet of m’n Frysk geschreven tekst wel goed is, maar ik meldde dus: “Ik kin wol Frysk prate hjer”. Dus verwacht ik geen commentaar......?????
We lopen verder, zien we die hoge uitkijktoren, daar wil ik altijd nog eens op, maar Anne bedankte voor de eer. Ooit zal ik het nog eens ondernemen, traplopen kan ik als de beste, dat is hier dagelijks werk. De computer staat boven, vandaar....
We wandelen verder, zoeken een bankje in de schaduw, maar dat viel tegen, toch niet echt zo warm als we dachten. Even over de zandvlakte loeren of er nog wat leuks te zien was. Spelende kinderen, altijd leuk. Maar om lang te zitten was geen optie, dus toffelen we weer door het mulle zand naar het vaste pad en....daar gaan we weer.
Aan het eind van de rit nog even weer een bankje gezocht en gevonden, tal van mensen groetten en wij groetten vriendelijk terug en...als ze niet groeten, begin ik als eerste en ook dan groeten zij terug.
Wij naar de auto en bedachten, we gaan over Diever terug. Dus door de Drentse bossen en dan heerlijk genietend nu aan een kopje thee, een ijsje met vruchten. Wie wil dat nu niet !!!
Appelscha, mijn favoriete plek en dan nog die fijne rit. Mijn dag kan niet meer stuk, ik hoop maar, dat Anne dat ook vindt. Ik zal het moeten vragen, ik schreeuw het van de daken, maar Anne niet.
Deze dag was een super-dag met super-mooi-weer.
En dan denk je, dat dit het is??? ‘s Avonds nog met buurvrouw K. gewandeld en lekker verdwaald.
Ach, het blijft leuk en bewegen als hoofddoel.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten