Dit kleine kereltje brengt me weer, waar ik opnieuw moest leren om te gaan met mezelf. Na een zware operatie werd niet veel later dit ventje geboren. Dan weet je weer, waarvoor je leeft. De schouders eronder en vooruit met de Geit. Welke Geit? M’n eigen ik.
Dit kleine kereltje is inmiddels bijna 11 jaar en heeft ons al veel vreugde gebracht. De laatste van de drie kleinkinderen. Zelfs hopen op meer zit er niet in, de grenzen zijn gesloten.
Maar met alle drie hebben we een fijne tijd gehad en momenteel brengen ze nog steeds vreugde op aarde. Schep vreugde in het leven, zet je zorgen aan de kant. Iedere dag probeer ik opnieuw met deze tekst vooruit te gaan en.....wie weet hoelang? We doen allemaal ons best en hoe ouder we mogen worden, des te langer mogen we van onze drie kleinkinderen, zelfs al twee met aanhang, genieten.
Ik zou zeggen...dikke tuut voor hen die ons deugd doen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten