Helaas, vandaag een punt erachter gezet. Het was leuk, maar zo raar om zelf zonder een kind nog te bouwen. Dus stoppen. "Ons kind” tussen aanhalingstekens, is tien jaar en over een poosje zelfs elf.
Blokjes-bouwen? Nee-toch. Zo jammer, ik heb er zulke prachtige herinneringen aan. We bouwden met hem de mooiste/gekste dingen en mijn fantasie liep helemaal uit de hand.
Vooraf vertelde ik, dat het maar spel was en dan, ja....en dan???? Begon het spelen. Anne bouwde de mooiste dingen, Desmond bouwde huizen en ik een bankgebouw. Stiekem gingen we goudstaven stelen bij de bank en verborgen ze in de kerk. Een prachtig mooie kerk door Anne gebouwd. Daar zouden de dieven niet komen, toch???
Desmond genoot zichtbaar. Soms was ik bij hem op bezoek, maar durfde in donker niet naar m’n eigen huisje. Opa Anne ging lantaarns bouwen en ik deed er lampjes in. Maar daarvoor bleef ik bij Desmond slapen. Ik op de bank en hij in z’n bed. Prachtig, die fantasieën. Papieren zakdoekjes als dekentjes.
We kochten een auto met een goudstaaf en zo konden we wat verder van huis en bouwden ook daar een stad. Opa Anne hielp ons een redelijke auto uit te zoeken, want dat was/is helemaal zijn ding. De lichtjes werden weer aangelegd en voor we het wisten, was de oppasmiddag weer voorbij. Dan aten we iets lekkers, wat onze Desmond graag lustte en brachten hem naar huis. Het bouwwerk mochten we niet vernietigen, want hij zou snel weer komen. Maar eens per week duurde te lang, we braken onze benen over de bouwwerken.
De andere week bouwden we weer iets anders en dan was Des ook weer tevreden. Helaas hebben we er geen foto’s van gemaakt.
Ik heb heimwee naar die tijd.
Nu speelt Desmond met m’n tablet, soms via m’n computer en anders kijkt ie TV. That’s it.
Toch, als we dan nog even blijven hangen bij z’n pap en mam en we nemen een knuffel, zegt ie: “Ik zal jullie missen”. Dan vreet ik ‘m bijna op en samen, Anne en ik, fietsen we met een gelukkig gevoel naar huis en ga ik m’n serie zien. Simpeler kan het niet.
En toch...het tijdperk blokjes is voorbij. Pas afgeleverd bij de inbrengwinkel, een enorme zak vol. Veel plezier kindertjes, als het niet lukt, kom maar bij ons, wij weten hoe het kan en moet.
Blokjes-tijd. Over en uit.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten