De Hortensia

Ik had een vriendin van Klasse. Kende haar al zolang we hier wonen, maar....ze was de vriendin van m’n buurvrouw en ik ga niet onder andermans duiven schieten. Ook mijn buurvrouw was een geweldig mens. Zij is helaas te vroeg gaan hemelen. Een gemis voor velen.

Maar het korte poosje, dat ik de buurvrouw, waarvan we de Hortensia kregen, als vriendin heb gebombardeerd, was wel één van m’n sterkste belevingen van hoe een vriendin kan zijn. Ze was geweldig. We lachten samen, huilden samen, praatten samen en ineens, ze was er niet meer.

Deze Hortensia kregen we kort voor haar heengaan in ruil tegen een Pioenroos. En laat die Hortensia even het mooiste zijn, wat onze tuin siert? De foto bewijst het.

Een eerbetoon aan mijn overleden vriendin.

eFVe

Oppassen

Oppassen op een huis van één der buren. Best te doen, ware het niet, dat ik m’n ogen niet gebruikte. Als er geen regen kwam, zou ik ook de bloemen achter water geven en dat was ook de bedoeling.

We hadden een afspraak, wel lang geleden gemaakt, maar toch, de sleutel zou ergens neer gelegd worden. Maar....de sleutel lag er niet en op zoek gaan in het huis van die buurvrouw? Nee, dat is niet mijn specialiteit. Eerst werd er regen verwacht, dus even afwachten alvorens te bellen. Maar de regen bleef uit en ik belde het nummer volgens plan.

Na een nacht wachten belde ik toch nog maar een ander nummer, ook dat stond op m’n lijstje en ik kreeg de buurvrouw zelf.

De sleutel lag op zo’n normale plaats. Froukje waar zitten je ogen??? Ik schaam me diep. Naast de bloemengieter lag de sleutel, daar had ik kunnen kijken, maar met ogen vol slaap (???) zie je dat niet, of liever gezegd, ik zocht er niet naar.

Maar de bloemen hebben hun water gehad en morgen komt de buurvrouw weer thuis en is mijn plicht geen plicht meer.

Mijn excuses voor m’n domme actie en wat heel vervelend is, ik heb haar zelfs nog ge-e-maild. Misschien zou ze haar tablet mee hebben (???) Wifi is daar vast wel.

Zou het dan toch niet meer helemaal goed zijn met mij? De plek lag zo voor de hand en ik kijk in de meterkast. Dat vond ik een logische plek. Met of zonder bril, ik heb geen excuus, 't is en blijft dom.

Buurvrouw...misschien vraag je me nooit weer? Of vast wel, dan kan ik het goedmaken.

Vandaag komt ze weer thuis, tot nu toe met prachtig weer. Dat is ook wat waard.

eFVe

De Eerste Stappen

Na ons trouwen gingen we ons in Assen vestigen. We kregen erg leuke buren. Eentje met drie jongens, een tweeling en een oudste. Nog een gezin met een meisje en een jongetje en nog een oudere dame, die woonde onder ons. Tegenover ons een gezin met 2 grote jongens.

Wijzelf waren nog samen met eentje op komst, wat een schattig meisje werd. Hadden we ook ons best op gedaan.

Het was wennen in een flat te moeten wonen. Ik kom uit de grote stad en Assen is meer een soort groot dorp. Mensen doen veel met elkaar. Ook aan de taal moest ik erg wennen. Ik weet nog, dat de dames me vroegen om mee te dauwtrappen. Ik wist echt niet, wat dat te betekenen had, maar ben wel mee gegaan. Alles uitproberen. Het bleek een vroege wandeling, nog in de morgenstond met een beetje mist. Wonen met z’n allen.....het had wel wat. Het bleek best gezellig te zijn.

Ook winkelde ik met de vrouw van een collega van Anne en die zei een keer tegen mij: “Harm had in een stoete bieten en had toen pien in de koezen”. Nu vind ik het zo gek niet meer, maar met die snelheid van praten van Harm z’n vrouw, jeetje, ik heb geen antwoord kunnen geven, alleen een : “Oh ja???”. Daar heb ik het bij gelaten.

Ook hadden we Grunnegers in onze flat, dat is helemaal wel wat. Eens zei de buurvrouw: “Wat een nuver wichie”. Ik vond onze eerste een plaatje en was een beetje teleurgesteld. Maar later bleek, nuver is mooi. Alles te weten maakt niet gelukkig, maar als ik nu daar kwam wonen???? Kom maar op. Ik spreek Drents, Grunnegers, Fries, Luwarders, een beetje Engels en een beetje Duits. Knap hé? Al zeg ik het zelf. Uiteraard moet ik er Nederlands aan toevoegen.

Tot m’n grote schrik kreeg ik gisteren meerdere foto’s van onze flat toegestuurd, maar dan in de vernieling. Ze worden afgebroken. Voelt toch wel een beetje raar. We woonden er maar ruim 2 jaren, maar het was wel onze eerste huisvesting. Een bewoner, inmiddels een vriend, van toen zond de foto’s mij, we hebben nog altijd contact. Erg leuk !!!! Hij was toen nog een jong ventje en nu al een hele kerel en ik een oud wijf.

eFVe

Een Sprookje

Een sprookje, dat werkelijkheid is geworden.

Er waren eens twee prachtige en aardige mensen, een jongeman en een jongedame. Laten we hen voor het gemak Prins en Prinses noemen. Ze waren vrijwel direkt al verliefd op elkaar en dan laat zich al raden, wat de volgende stap zal zijn. Juist ja, een huwelijk en wel een sprookjeshuwelijk. In jaren zag ik ze niet zo mooi.   

Nu zou ik kunnen melden, ze leefden nog lang en gelukkig. Dat natuurlijk ook, maar er gebeurde een wonder boven wonder. De Prinses werd dikker en dikker, dus was het duidelijk te zien, er was een baby op komst. En raad eens wat, niet één baby, maar twee, wel zo gezellig om samen zolang in donker te vertoeven.

Het duurde en duurde en ze groeide en groeide en.....ineens was het zover. We werden erg nieuwsgierig naar de komst van......

Twee prachtige Prinsesjes. Je kon zien, daar was wel werk aan besteed. Mooie gave kindertjes met beiden al een mooie naam.

Mama Prinses trok er gelijk eentje op haar schoot om te voeden en Papa Prins volgde haar voorbeeld.

En uiteindelijk mocht de Mama van de Prins de kleine Prinses in haar armen houden. Het geluk spatte er van af. Wat een heerlijk gevoel na dat lange wachten van hoelang was het ook weer? De volle negen maanden? Dat was bijna niet vol te houden.

Uiteindelijk kwam de Papa van de Prins nog aan de beurt. 

Zoveel moois en dat in 1 verhaaltje. Wie zou dit nu niet willen beleven? Maar het geluk is helemaal van hen, het valt hen ten deel en wij feliciteren de Prins en de Prinses met dit mooie gebeuren en natuurlijk ook de Papa en de Mama van de Prins. 

Wij wensen deze familie een gouden toekomst met deze kleine mensjes en hopen snel weer eens wat van hen te vernemen. Tenslotte nog.....het is ook nog familie van mij, mag ik blij zijn?

eFVe

Als een Kievit

Vandaag en morgen en daarna loop ik als een Kieviet op m’n nieuwe sportschoenen. Gisteravond gekregen, alvast voor mijn verjaardag, maar....dat zou te lang duren. Daar kan dit kind niet op wachten.

Dankje, lieve geefster, op m’n verjaardag loop ik er nog op.

eFVe

Voor Isabel en Andere Lieve Lezers

Hallo Isabel, eens reageerde ik ook op jouw reaktie met een mail.

Bij deze doe ik dat weer. Het lukt me niet rechtstreeks je te berichten. Deze lees je vast wel en als ik er dan ook nog een foto bij doe, past ie in m’n blog.

Reacties vind ik altijd geweldig, maar om één of andere reden, lukt het me niet om dat te laten zien.

Lieve, leuke, fanatieke lezers, ik ben blij met iedere reactie en als jullie willen, blijf ik bloggen tot ik er bij neerval.

Liefs,

eFVe

Mijn Zus en Haar Hondje

Mijn zus had een hondje, maar nu zij niet meer in ons leven is, is het hondje achter gebleven bij haar zoon. En werkelijk, haar zoon en schoondochter zijn stapel op hem. Ze hebben zelf een prachtige witte Herder Ania en tot mijn verbazing gaat dat heel goed samen. Er wordt dagelijks mee gewandeld, maar de forse Ania is meer wandelterein nodig dan de kleine Ricky en daardoor wordt Ricky op een andere manier vervoerd. Prachtig om te zien en te beleven.

Ricky z’n achterpootjes sleept ie met zich mee en het doet pijn, als je het ziet.

De zoon van m’n zus verbaast zich over het geweldige gedrag van de kleine Ricky en ik zou willen, dat mijn zus kon zien, hoe fijn Ricky het gekregen heeft bij haar zoon en schoondochter.

Ik mis m’n zus meer dan ik onder woorden kan brengen.

eFVe