Retourtje Harlingen

 

 

Zoals meestal in die tijd gingen mijn Moeder en ik voor een ritje. Ik was al vroeg vertrokken uit Assen, richting Leeuwarden. Eens per week bezocht ik haar en dan was het aan haar, waar we naar toe gingen.

Deze keer koos m’n Mam voor Harlingen, daar woonde haar zuster. Toevallig de zuster waarnaar ik vernoemd was, dus mooier kon het niet.

De rit was gezellig, we teutten over van alles en nog wat en 25 km. is dan snel afgelegd. Harlingen fietsten we vroeger naartoe, dus dit was een luxe voor m’n Moeder.

We reden 70 km. zoals aangegeven, maar Harlingen binnenkomend werd het 50 km. Ik liet de auto gewoon uitrijden, remde niet bij en wat gebeurde er? Uit het niets doken 2 agenten op en lieten ons stoppen. Ik reed te snel en dat kostte geld. Ik legde uit, dat het niet m’n bedoeling was, maar gaf toe, ik had niet plots bij bordje 50 km. afgeremd. Duidelijke taal, toch?

Ze zagen het door de vingers, maar het zou niet weer moeten gebeuren, dan zou het echt geld moeten kosten. Ik bedankte hen en wilde het raam aan m’n Moeders kant dichtdoen, maar mijn Moeder nam het woord. Nadat de agenten ons verder een prettige dag hadden gewenst, vulde mijn Moeder in volle overtuiging aan: “Jullie ook een fijne dag en dat jullie maar veel bekeuringen mogen uitdelen en goed verdienen aan ons arme mensen”. 

Ik probeerde haar te sussen met een : “Mam-mam-mam”, trok onderwijl aan haar kleding. Het mocht niet baten. Het leek of ze door het open raam wilde.

Ik gaf gas en reed de 50 km. die mocht en keek niet meer in de spiegel. Het had me geld kunnen kosten, maar mijn Mam was onverbiddelijk. “Stelletje graaiers”, noemde ze hen. Ik snapte het. We waren een dagje uit en nu zou haar jongste dochter ook nog een bon aan haar ...... hebben hangen? Dat zou toch erg oneerlijk zijn, haar dochter !!

De agenten lieten me gaan en op de terugweg langs hetzelfde plekje waren gelukkig geen agenten meer te zien, ook niet plotseling. Maar vergeten zal ik dit nooit. Mijn Moeder, ze bedoelde het zo goed.

eFVe