Klein Zwitserland

 

Waarschijnlijk komt de naam van de hoogte, waar dit gevestigd is. Leuk van buiten en van binnen. Onze dochter vraagt: “Mam, wat zijn jouw wensen?”.  “Dat zou je kunnen weten, Son ! Ik wil zondigen, ik ga voor een kroket”.

“Ik vraag het even”, zegt ze en loopt helemaal naar de bar. Ze roept richting mij: “Ja mam, ze hebben een kroket”. Ik roep terug: “Dan blijven we”. Vraag haar daarna wat zij zou willen en we zoeken de kaart. Geen kaart. We gaan toch maar zitten, kiezen een mooie plek aan het raam en......de kaart komt eraan. Ik heb en wil alleen die ene keus, maar het worden dan wel twee kroketten met brood. 

We nemen de gok. Sonja kiest hun specialiteit en dat is Spare-rips met brood. Dat spreekt haar niet aan, geen vlees met botjes. Maar bij de vraag of de ribben er nog in zitten, krijgt ze een bevredigend antwoord en ook zij bestelt haar lekkernij.

 

 

En wat ons toen werd voorgeschoteld, mensenlief....wat heerlijk. We starten gelijk, drinken erbij en we smullen nog erger. Ik at natuurlijk alles op, maar Sonja hield wat vlees over en dat mocht ik proeven. De smaak was heerlijk, maar het voelde vettig in mijn mond. Dit is dus niet de juiste keus voor mij.

Komt een dame aangelopen, ziet mij worstelen met dat kleine stukje vlees en zegt: “En dan toch geen kroket besteld?” Wij beiden tegelijk: “Jawel hoor, even proeven”. “Zij kon het niet op”, meld ik nog even.

We aten op een papieren afbeelding van Zwitserland en ik vroeg, als ik knoeide, of ik dan een schone mee mocht.

Wat verbaasde me tenslotte?  Van beide kanten kwamen de heren me verwennen en ik kreeg er dus twee. Ik keek vast wat onnozel, stond daar met twee papieren place-mats in m’n handen, toen één der heren zei: ”Wilt U er misschien een elastiekje om?”. Ja... ook dat wilde ik, graag zelfs.

Ze wensen ons beiden nog een fijne dag en ik ga alvast betalen. Even pinnen en ook daar werd ons een prettige dag verder gewenst en ik zeg: “U ook zo’n portie”. Roep naar Sonja: “Nu zijn er ons zoveel prettige dagen gewenst, ons geluk kan niet op, het moet lukken”.

We verlieten Klein Zwitserland met een prettig gevoel en ooit hoop ik er nog eens te komen.

Leuk idee, we werden getipt en het was voor herhaling vatbaar.

Daarna zijn we gaan uitbuiken, de bossen in, de paden op, vooruit met flinke pas. Einde van deze dag. Weer op naar huis.

eFVe