De temperatuur is goed, wij voelen ons goed, de fietsen staan te steigeren en wij springen erop. Omdat het voor Anne en ook voor mij de eerste keer na tijden is, zoeken we een weg met bankjes. Alleen het idee al, doet onze gedachten goed.
De eerste bank is heerlijk aan een vijver. Niet veel fietsers nog, maar na een poosje komen ze uit alle hoeken.
Ik weet nog een verborgen plekje met een bankje. Ooit ontdekt, toen ik alleen een ommetje maakte en op naar dat prachtig gelegen bankje.
Tot onze schrik waren er aardig wat jongelui met helmen op een spel aan het doen. Ik stap af en ze vragen of we er langs willen. “Nee”, zeg ik, “dat niet, maar even rusten zit er niet in, zie ik”. De knullen kijken elkaar aan en eentje zegt: “Het is hier gevaarlijk hoor, als we gooien en we raken U.....””Dan ben ik dood”, roep ik terug. De knullen moeten vreselijk lachen. “Dat nog net niet, maar gevaarlijk zijn we wel”. Ik wens hun veel plezier en wij keren om, op zoek naar een ander bankje.
Anne fietste ieder bankje voorbij. Dat mag ook natuurlijk en toen we redelijk dicht bij huis waren........versnelde hij en reed bij me vandaan. Duidelijk blij, dat het huis in zicht kwam, althans de weg er naartoe.
We zijn weer thuis, het was dankzij of ondanks alles genieten en nu maar weer aan de thee met een koekje? Meer zit er even niet in.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten