Weer een leuke middag. We gingen naar Vries en ik had het idee, ik was er eerder ook al eens. Mooie aparte spulletjes, mooie ronde houten salontafel met stalen frame eronder. Het lijkt erg op de tafels, die mijn nicht ook heeft. Daar was ik al verliefd op. Deze waren een maatje kleiner, maar het idee was hetzelfde.
Leuke spreuken, ik zou willen, dat ik ze onthouden had. Er zat zoveel waarheid in.
Naast die leuke zaak zat een ander winkeltje, die van buitenaf niks leek, althans dat vond ik, maar binnen was er toch best veel te zien.
Wat weer een leuke middag. Met wie? Wie dacht je? Mijn buurvrouw/vriendin natuurlijk.
Daarna naar Zeyen, daar hadden we iets op te halen, maar er bleken weer nieuwe dingen te bewonderen en wat doen deze dames dan? Ze kijken opnieuw rond en met een oh, ah enzovoort vervolgen we onze route. Er werd ergens nog iets drinkbaars aangeboden, helaas met wijn en het rook naar kruidnagel. Mijn buurvrouw zou mijn buurvrouw niet zijn, als ze er opnieuw weer een slokje van wilde hebben. De kan bleek bijna leeg, maar met geduld kreeg ze er toch nog een glaasje vol uit.
Daarna gingen we voor de chocomel met slagroom, waarop Kina deze keer trakteerde en ik deed er een notenkoek bij, maar kwam een euro tekort. Goed dat ik me dat nog even herinner. Want dan is trakteren een goedkope bezigheid. Als de ander moet bijbetalen. Even onthouden dus.
Er was even een eng moment, de telefoon was onvindbaar. Waarschijnlijk vergeten, maar zekerweten was het niet. De tas binnenstebuiten gekeerd, maar nee, hij was en bleef weg. Zo jammer, dat ons dat overkwam, want de stemming daalde wel 10% of meer misschien.
Pas belde buurvrouw/vriendin/madam mij nog even en zij vond, dat ik er 50% van mocht maken. Bij deze dus? Nee, we houden de middenmoot aan, afgesproken.
We hadden nog wat mee te nemen, wat vorige week al gekocht was, dus sterke Kina nam de lampenbalpoot onder de arm en als een ware heldin tilde ze ‘m naar de auto. Had ik helemaal niet mee gehoeven. Maar ik was mee en heb geen minuut spijt gehad.
Thuisgekomen snel kijken of de telefoon er was en ja hoor......hij was er. Zo blij als iemand maar blij kan zijn, riep mijn buurvrouw luid: “Hij is hier !!!”. Ik ook blij natuurlijk en ineens had ik weer die leuke, aardige, vlotte buurvrouw. Wat zo’n telefoon al kan doen in een mensenleven. Haar hele hebben en houden zit erin, vandaar.
Moe maar voldaan gaan we de avond in, maar ik niet zonder nog een “Dankje” kreet te slaken en samen met Anne nog een theetje te drinken. Ach...je kan er lekker van piesen, toch?
Vries en Zeyen, leuke plaatsen om te bezoeken. Doen we vast eens weer.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten