De eierbal

 

Het voelt als 100 jaren geleden, dat ik m’n eierballen at. Eén per keer natuurlijk, maar het was een vast ritueel. Als ik een speciale dag uit m’n werk kwam en m’n jongens, medewerknemers, samen met mij naar de Snackbar gingen, kochten we geheid “De eierbal”. Ik proef ‘m nog, wat was die lekker.

Meestal met Foppe en Jan en om beurten trakteerden we er dan op. Eigenlijk onzin, maar het voelde zo goed. Leuke jongens en ook het enige soort mens die ik op m’n werk tegenkwam. Er waren alleen maar jongens en mannen. De mannen gingen meteen huiswaarts, zoals het mannen met vrouwen betaamt. Maar ik had alleen een vriend op afstand, hij werkte in Sneek en met bovengenoemde jongens was het een feest zoiets te beleven. Dit alles was in Leeuwarden op de hoek van het Noordvliet. Over een grote stenen brug. Van dat alles is niks meer over, het/de Noordvliet en het/de Zuidvliet zijn drooggelegd.

 

 

Ik kwijl ervan, nu ik er aan denk. Wat was dat lekker. Later hier in Assen nooit meer een eierbal gezien, laat staan geproefd. Toen werd het “De kroket”. En als je dan eenmaal een kindje krijgt, hard werken trouwens en heel wat anders dan krijgen, dan stopt al dat jongelui gedoe.

Ik zou de blog met Jan en Foppe willen delen, maar Jan was nogal wat ouder dan ik was. Foppe zou nog in leven kunnen zijn, maar ook hem zal ik nooit meer tegenkomen. Met hen verdween de # EIERBAL.

Er blijft over.....de herinnering.

 

 

Mijn huisadres van toen. Noordvlietstraat.

FV