Ineens had ik een leuk idee. Laten we eens iets leuks doen. Anne een frikandel en ik een kroket. Ik moest er even tegen praten, maar schoorvoetend ging ie akkoord.
Half zes, dan moet ik echt gaan, want dan is het al druk. Nog niet buiten geweest, dus pak me lekker dik in en ga richting de Cafétaria aan de Vaart. Wel raar, er zitten twee mensen iets te eten en eentje komt na mij binnen. Ik bestel....één kroket en één frikandel (bij mijn weten). Anders is het er véél drukker.
.
Ga dus ergens zitten wachten en vraagt de juffrouw: “Geen broodje erbij? Een naakte frikandel?” ( Dat versta ik....) “Ja”, zeg ik op mijn beurt, “Ook de kroket naakt”. Ze begint te lachen en ik doe ook een gooi in die richting.
De meneer na mij had waarschijnlijk al besteld, want hij was meteen aan de beurt en ging de deur uit met een enorme zak vol.
Toen ik daar zo zat, dacht ik, ik zou echt erg verslaafd kunnen worden, het rook zo lekker. Maar toch maar niet aan toegeven. Je bent nu te oud en te wijs (???). Verslaafd aan pepermunt is al erg genoeg.
Het is klaar en de juffrouw roept mij en ik pak m’n pakje aan en verdwijn richting huis. Mijn achterlicht begaf het, dus ook nog maar geen voorlicht aan. Het kon nog net.
Kom ik thuis, zegt Anne: “Nu al?”. “Ja, nu al, het was er helemaal niet druk, wat heb ik mij daarin vergist”, zeg ik. “Het is nog geen vijf uur”, kom ik achter. Mijn Anne heeft geen honger, ikke wel, het rook al zo lekker. Maar vijf uur was ook wel erg vroeg.
Toch zijn we gaan eten, maar tot mijn grote spijt is er voor Anne een hamburger en geen frikandel. Ik kijk op m’n rekeningetje, een hamburger en kroket. Heb ik het dan toch verkeerd gedaan? Vast wel. We zijn de hamburger gaan halveren en de kroket ook, wel zo eerlijk.
Maar het was heerlijk. Dat uur kon mij echt niks meer bommen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten