Laat ik eens 14 of 15 jaar zijn geweest. Onze Oma/Opoe/Ote lag bij ons in de kamer in bed. Kon verder niks meer dan liggen. Haar gewicht was over de 100 kg.. Ik had een dagje vrij. M’n mam vroeg of ik even bij Ote wilde blijven. Oké. Ote las haar boek.
Ik zag...ik had de ruimte voor mij alleen, nou.....op de lezende Ote na. Mijn vriendinnen en ik waren in het weekend naar een film geweest van Doris Day en ik zat er nog boordevol van. Begon te zingen en steeds harder en sprong op en van de stoelen, dan de tafel en uiteindelijk op Ote’s bed en eronder. De benen omhoog en zo duwde ik het oude mensje op en neer voor zover het ging, het was nogal zwaar.
Ik herinner me dit nog als de dag van gisteren. M’n gezang werd steeds harder en Ote begon te roepen: “Keetsje Keetsje, dat kien is kek wudden, help mij !!!”. (Geertje, Geertje, dat kind is gek geworden, help mij.)
Ik hoorde m’n moeder de trap af komen en ik dook in een stoel en pufte uit.
Daar was m’n moeder: “Wat hét dat te betekenen, wat is hier an de hand !!!”. Ik trok m’n schouders op en zette een onnozel gezicht. Ook Ote was erg stil.
M’n moeder schudde haar kussens op en ging mopperend de kamer uit. Ote en ik hebben samen nog erg lang na gelachen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten