De kinderen groot.
Onze kinderen vonden het jammer, ik kon na m’n sterilisatie geen baby’s meer maken/krijgen. Maar misschien wist ik een oplossing en als geroepen stond er een advertentie in de krant. Oppas gezocht 1 dag in de week op Jeroentje van 9 maanden. Heb ik stiekem/stilletjes op geschreven en als antwoord kwam de moeder van Jeroentje met Jeroentje bij me op visite.
Een heel klein kereltje, die gelijk mijn aandacht trok en ik hoopte, dat ik goed genoeg zou zijn. Maar er haperde wat aan dit ventje, ik moest een hele schone vloer hebben, want alles wat hij at en dronk moest erg vloeibaar zijn, dus een vieze vloer zou funest kunnen zijn. Er was een operatie aan vooraf gegaan. Ik durfde het wel aan. Voor Ronald had ik als baby ook al zulke dingen moeten meemaken en ondernemen, dat zou nu ook lukken.
De volgende dag had ik al telefoon, wanneer zou ik kunnen? Vanaf direkt dan maar. Moeder van Jeroen, Helen genaamd, studeerde een dag in de week. Ik was aangenomen.
En was ik blij? En waren Ronald en Sonja blij???? Zeker weten. Ik kon het verder niet delen, maar....moest het kwijt en belde bij onze buurvrouw aan. Haar reaktie was niet aardig. Zij kon zich niet voorstellen, als je al 2 kinderen groot had, dat je alsnog wilde zorgen voor een kind van een ander. Ik ging teleurgesteld naar huis.
Met Sonja nog over gesproken, zij was toen 14 of 15 jaar en wilde het heel graag. Ik had het ook al aangenomen, de datum stond vast. Wij overlegden, hoe we dit zouden aanpakken en welk speelgoed we nog hadden voor zo’n klein ventje. Het moest enorm schoon zijn voor de hygiëne.
Daar ging de bel. De meeste mensen kwamen achterom, maar deze keer dus echt iemand bij de bel. Ik doe open, staat er een wandelwagen voor de deur met zo’n grappige praatpop erin en een briefje. Ik roep de kinderen en we rijden de wandelwagen naar binnen en beginnen de brief te lezen.
Ik ben Krelisje en willen jullie op mij passen? Mijn mama is even weg.
Dat vonden we erg leuk. Daar moesten we iets mee doen. Doordat we een poes hadden gehad, die tijdelijk ‘s nacht in een doos met luiers overnachtte, had ik nog luiers over. We hoefden er niet lang over na te denken. Wij kleedden Krelisje uit en maakten de luier vol met pindakaas en deden hem de luier om en z’n kleding en schreven op een ander briefje.......Hier is Krelisje terug, Krelisje heeft bah gedaan. Zetten hem bij de buren voor de deur, belden aan en kwamen lachend in onze gang terug. De buurvrouw deed open, las het briefje, lachte luid en verdween naar binnen met Krelisje in de wagen.
Laat ze nu gedacht hebben, dat wij pure poep gebruikt hadden en schrok heel erg bij het aanschouwen van de luier met bruine smurry. Die lol achteraf mochten we dus met haar beleven en dat waren onze (leuke) buren.
Leuk om mee te maken. We hebben jaren op Jeroentje mogen passen, het was een geweldig en gezellig ventje.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten