Zo begint ieder sprookje, dus ook deze. Maar sinds de computer in ons leven is, was er eens de verleden tijd zonder dat brutale indringende ding. Wie kan nog zonder? Ik niet meer. Maar of ik echt blij ben? Nee, echt niet. Nu is het een apparaat geworden, dat mensen vervangt. Moet je ergens zijn? Via de computer. Wil je iets vragen bij de Gemeente? Per computer. Weet je, dat ik deze dingen haat?
Nu moet ik toegeven, ik sta al stijf bij de gedachte zaken te moeten regelen via een computer; het is mijn grootste valkuil. Please, help dit ouwe mens door dat laatste stuk leven en dan wel graag mondeling. Ik wil nog graag acht jaar mee, dus...zal ik moeten wennen? Kan toch niet altijd m’n kinderen lastig vallen?
Er was eens...
Maar .... er kwam een vervolg. Vandaag ging deze vrouw rechtstreeks naar het Gemeentehuis op aanraden van onze dochter en werd geholpen door een ontzettend vriendelijke Kees, of misschien was het Jan. Het komt helemaal voor elkaar.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten