Dit is niet negatief bedoeld, want als ik m’n naaste buurvrouw niet had gehad, was er van bewegen weinig gekomen. We wandelen samen langs ‘s Herenwegen of het niets is. In het verleden ging het nog beter, maar we blijven ons best doen.
Maar...deze buurvrouw gaat ons verlaten, ze zoekt het hogerop, helaas.
Zondagavond wandelden we dan weer een rondje en zelfs de motregen kon ons niet stoppen. Bovendien was dat ook onmogelijk, want welke kant we ook op zouden gaan, we waren zo’n beetje halfweg.
Bij stoplichten werden we genoodzaakt om te rennen, wat absoluut niet onze beste beweging is, maar noodzaak is noodzaak en het leek er zelfs op, dat de auto nog even gas gaf. Ik kan me dat verbeelden natuurlijk.
We kuierden weer verder en we werden ingehaald door snelwandelaars. Een andere buurtbewoonster met haar vriendin. Er werden even leuke anekdotes verteld over en weer en zelfs een uitnodiging voor een ijsje overkwam ons. Ik vraag nog of het een mini-ijsje zou zijn, maar nee : “Een echte Magnum”, was het antwoord. Ik zeg nog: “Gelijk een pakje boter”. Maar wel lekker, dacht ik er achteraan.
We hebben het niet gedaan, wilden naar huis. De beide dames liepen wel veel sneller en wij hadden het nakijken.
Eindelijk komen wij aangekakt en er werd van achter een raam hevig geklopt. Dezelfde buurvrouw hield een Magnum omhoog. Wij zwaaiden en schudden nee en zo eindigde onze wandeling.
Het was weer leuk.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten