Een ex-buurvrouw, waarvan ik weet, ze is ernstig ziek....ze belde me. Wat ik nooit had kunnen denken, gebeurde. Ons contact in het verleden was er eentje van een hoogstaande kwaliteit, maar door ziekte van mijn man heb ik het af laten weten.
Ze was verhuisd, natuurlijk met heel haar gezin, maar over haar gaat mijn verhaal.
Ze verhuisde naar een andere plaats en wij als buren misten haar. We hadden zo’n goed contact met deze vrouw. Ze was zo positief en een voorbeeld voor velen. Bovendien een Friezin en dat trekt mij altijd. Beiden zijn we verdwaald in een andere provincie.
Eens zagen we elkaar terug onder minder leuke omstandigheden, n.l. bij het overlijden van haar ex- naaste buurvrouw. We hadden een leuk clubje. Nog een buurvrouw, ik, haar naaste buur en zij, we dronken in de koffie-uurtjes gezamenlijk koffie en zagen onze kinderen opgroeien.
Alles veranderde, toen zij en haar gezin zo ver weg ging wonen. Maar...we gingen haar na en zij ons. Zo onderhielden we nog een fijn contact en genoten van ons samenzijn. Tot mijn Anne ergere klachten kreeg, n.l. astma en ik het liet afweten en er voor koos om er alleen voor hem te zijn.
Bleef wel op de hoogte en als bovengenoemd persoon dan bij één van de beide anderen een dagje kwam overwaaien, sloten ze mij niet uit en mocht ik ook om een hoekje komen kijken
Het was zo fijn deze positieve vrouw, vol humor en medeleven, weer te mogen ontmoeten. Ik heb daar zo’n goed gevoel aan over gehouden.
Dus toen ze me belde, nu best behoorlijk ziek, gingen alle scenario’s in mijn gedachten weer spelen en beleefde ik de fijne uurtjes te midden van fijne mensen.
Lieverd, je hebt me zo blij gemaakt en nu durf ik je weer te benaderen.
We bellen, we schrijven, we herdenken en wat al niet meer. Je blijft in mijn gedachten.
Namen en adressen zal ik niet noemen, maar ik hoop, dat een ieder herkent, wat ik hier schrijf.
Liefs van eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten