Gekleed in m’n mooiste blouse, die al menige Crematie heeft doorstaan, Anne in wat ie graag draagt, zo starten we samen de Crematie van onze Buurman. Een afscheid voor altijd. Ook z’n huis zal bewoond gaan worden door anderen na vele vele jaren.
Het voelt een beetje dat ik in gebreke blijf. Niet in de buurt rondgevraagd of iemand of allen met ons mee wilden doen, Buurman een bloemstukje te bezorgen.
In het verleden voelde het niet goed en kreeg ik commentaar, ik liet het nu achterwege.
Samen met een ex-buurvrouw hebben we een pot viooltjes gebracht, in de hoop, dat ze deze lange tijd hebben overleefd. Viooltjes, vooral gele, dat vond Hans Meijer zo mooi en het was altijd een soort kunst hem voor te zijn. Meestal was hij eerst, zodat mijn buurvrouw en wij net even later waren.
Toch even een vermelding waard, daarom dus gele viooltjes.
Net terug van de Crematie en met een goed gevoel afscheid genomen. Er was best veel publiek, vrienden en familie en buren. Onze viooltjes bloeiden nog prachtig, dat heb ik mogen zien.
Een prachtige foto van Buurman in z’n goeie jaren en eentje te midden van z’n achterkleinkinderen. Die foto hadden wij al mogen zien van Piet, de zoon van onze Buurman.
Emiel, kleinzoon, brak het ijs door z’n kunst van vertellen over z’n Opa, de mooie dingen, zelfs z’n zuinige aard, wat helemaal niet verkeerd is in deze tijd. Maar het bracht bij mij wel een glimlach van herkenning.
Piet, zoon van Buurman, vertelde over vanaf vroeger tot nu en ook dat was heel herkenbaar.
Akkie, de zorgzame begeleidster, had vooraf al heel wat verteld, wat ik hier niet allemaal zal herhalen, want zo mooi als Akkie het kan, dan ben ik maar een LEEK met hoofdletters zoals je ziet.
Ik sluit dit af met de woorden die Willy me al vertelde. Ze hoopte, dat het een mooie Crematie zou worden. Willy, het was een waar woord, een mooie Crematie was het. Alle eer voor jullie Pap, hij zou apetrots zijn, want jullie woordkeuze, daar zou hij niet aan kunnen tippen. Hij was een ingetogen mens en dan zulke geweldige kinderen, die zich uiten op deze manier. Hans Meijer, Hans Meijer, wat zou je trots zijn geweest. Misschien keek je stilletjes mee?????
Het huis blijft leeg, vanavond nog maar even zien of er post is. Binnenkort is mijn functie over. Ik heb het graag gedaan en hoop af en toe eens iets te vernemen van Piet en Willy en dan Willy als Oma. Piet is al Opa en die twee kleintjes stalen vanmiddag de show.
XXX eFVe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten