Eens per week gingen mijn zus en ik om beurten op bezoek bij onze moeder. Dat was voor haar een feest en meestal haalde ik dan ook de boodschappen voor de volgende week in huis, want Froukje was met de auto.
Maar gezellig koffiedrinken met wat er bij was ook aan de orde, maar als er dan een van haar vriendinnen kwam of een of andere kennis, dook mijn Mam achter de bank en maande mij hetzelfde te doen. Ik wist dan niet zo gauw, waar het over ging en dook naast haar achter de driezits-bank.
Ik begreep, dat ze me niet wilde delen met wie dan ook, maar was toch een andere mening aangedaan. Ik zei dan ook met enige boosheid in m’n stem: “Dit wil ik niet Mam, dit is krankjorum”. Maar.....ik deed het wel.
Als ik er nog aan denk, moet ik er nu wel om lachen, ook al voelde dat toen heel anders.
Mijn moeder, ze werd net zo oud als ik nu ben, het voelt raar. Die gewoonte heb ik in ieder geval (gelukkig) niet geërfd.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten