Anne z’n Beppe is erg oud geworden en toen ze werkelijk zelf niks echt meer goed kon, ging ze van de ene zoon naar de andere voor een tijdje. Zo kwam het, dat ik haar in m’n verkeringstijd leerde kennen en dat was de moeite waard.
Ze had een vergroeide voet, was in haar jeugd van een rijdende kar gevallen en verkeerd terechtgekomen. Had zodoende een soort klomp aan, waarvan de zijkant eraf was. Zo slofte ze bij tijd en wijlen vanaf haar stoel naar de WC. Die WC stond/woonde in de keuken en als Beppe dan daar vertoefde, kon je haar horen praten en meestal erg boos.
Als de grote boodschap dan niet wilde komen, begon ze haar verhaal en eens zei ze: “Die verdomde skieteratie”, kreunde daarna en ik kon niet anders dan in lachen uitbarsten. Zo’n oude vrouw/dame, die zich zo liet gaan. Er kwam nog een woordenvloed achteraan, maar deze heb ik de rest van m’n leven onthouden, tot nu toe dan.
Verder was ze ook best pittig. Als ik dan weer een weekend kwam logeren, deden we voor haar spelletjes en dobbelen was haar hobby. Alle punten werden dan opgeschreven en dat in tegenstelling van mij. Ik vergooide de boel, die spanning vond ik heerlijk.
Een keer had ik een groot aantal punten, voor de eerste keer zoveel en had nog 1 dobbelsteen in m’n hand. “Opschrijven”, gilde ze. Ik kon me niet bedwingen en.....gooide. Verkeerde punten en weg was m’n vette dikke aantal punten. Ik reageerde nogal fel en veegde de dobbelstenen over de tafel en ik vergeet nooit weer haar reaktie. “Heethoofd”, riep ze met luide stem.
Een heerlijk pittig oud mens, ze is, ik meen, 95 jaar geworden en ook deze dame zal ik nooit vergeten. Ze kon niet snappen, dat spelletjes zijn om te spelen en te genieten. Maar ik genoot. Zij niet helaas. Beppe, je was een kanjer.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten