Heel lang geleden, toen ik nog thuis woonde, zei mijn pap altijd: “ Wij hoeve gien TV, zolang dat kien hier in huus woont”.
Een kleine uitleg ben ik dus wel verplicht.
Dat kien was overal mee bezig, qua handwerken dan wel te verstaan. Stoelen bekleden, pitriet vlechten, breien, naaien, haken, noem maar op. Zelfs dierenbotten bewerken.
Zo ook was ik weer eens van plan om te gaan breien, maar garen was schaars en te duur. Dus mijn mam kwam met de oplossing. “We trekke/hale ouwe dingen uut, wasse ut en dan droge en de kest breie”.
Zo gezegd, zo gedaan. Het laatste onderdeel duurde wat te lang en om dat te verkorten, werd er een lijn gespannen boven de kachel en daar kwam mijn mooie garen te hangen.
Kwam buurman Lebbing de krant brengen en riep uit: “ Ut mut hier niet gekker wurre, wat hét dat te betekenen?” Ik zei: “ Ik ga breien en nou hangt ut te drogen, dat is mien geren”. “Hoe wist dat dan doen?”, vraagt buurman Lebbing en vervolgde: “Wat mut ut wurre?” Ik zei: “ Een onderbroek voor pap”. Hij keek mij aan. Ik zei: “Die creme kleur, dat is ‘m”. Hij keek weer heel onderzoekend. Ik vulde aan: “ Maar ‘t is niet genoeg, ik doen vóór dat gele en achter de brune”.
Weer geen reaktie.
Ik zei: “Dan hoewe we um oek niet te wassen. Blieft tie mooi nieuw”.
Lebbing brulde van het lachen, eindelijk viel het kwartje. Hij liep zelfs weg en we hoorden hem in de gang nog zeggen: “ Verdomme, die meid is echt niet normaal, hahahahahaha !!!!!”
FV-Assen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten